Καταλαβαίνω τη διάθεσή σου...Πριν λίγο καιρό,με το άνοιγμα μιας παλιάς κούτας,ανέσυρα μπόλικο δικό μου υλικό από την εποχή που αναφέρεις...ημερολόγια,λευκώματα,τετράδια με ποιήματα και σκόρπιες σκέψεις,αφιερώσεις από συμμαθητές/τριες,σχέδια,ζωγραφιές και χίλια δυο αποκόμματα από ό,τι μου έκανε εντύπωση τότε...Σε προηγούμενη εξομολόγηση,είχα αναφερθεί σε μεροληψία της μνήμης...Διαβάζοντας,και ειδικά τα ημερολόγια μου,ισοπέδωσα τις εξιδανικευμένες εικόνες που είχα και αναθεώρησα όσον αφορά την ανεμελιά της εποχής εκείνης...Ναι,τα προβλήματα του τότε,ήταν απλώς"προβλήματα",αλλά τα ζούσα τόσο έντονα λόγω απειρίας και ορμονών που "ζούσα ένα δράμα" καθημερινά!Και δεν ήταν όλα αθώα,ούτε όλοι οι έφηβοι φίλοι και συμμαθητές ήταν αγγελάκια...Υπήρχαν και σκοτεινά σημεία... :)Καθοριστικά χρόνια,χρήσιμα για την εξέλιξή μας,μερικές φορές μέσω μιας πιο κακοτράχαλης διαδρομής,αλλά όχι,δεν θα γύριζα εκεί...θα πήγαινα πιο παλιά... :)