Δεν ξερω πολλα, αλλα εχω καταλαβει ότι το να λες την αληθεια σου πολλές φορές θεωρείται ύπουλο αδικως. Ναι οκ αν σου πω οτι ζηλευω κατι πρεπει να κανεις για αυτο, αλλα ειναι η αληθεια. Αν σου πω ότι με στεναχωρησες παλι κατι πρεπει να κανεις, αλλα παλι ειναι η αληθεια... Γιατι να κρυβομαστε πισω απο το δαχτυλο μας και ηλιθιες συμπεριφορες; Σε μια σχεση οταν υπαρχει αγαπη,ο αλλος θα θελει να νιωθεις καλα και εσυ θες να προφυλαξεις αυτο που εχετε απο ασχημες συμπεριφορες και αρνητικα συναισθηματα. Και μετα γκρινιαζουμε οτι οι αντρες δεν μας καταλαβαινουν η οτι αδιαφορουν. Αν ο αλλος δεν μπορει να ξοδεψει 1 λεπτο να με ηρεμησει τις ελαχιστες φορες που ζηλευω , ενω εγω ειμαι προθυμη να το κανω, δεν αξιζει στο κατω κατω...