Κοίτα, εδώ δεν έχω ξενερώσει με άτομο που είχαμε χημεία όταν θεωρούσε καλή συγγραφέα τη Δημουλίδου, λες να πτοούμαι με '50 αποχρώσεις του γκρι'; Έχω γερό στομάχι. Το πολύ-πολύ να του πω ότι σκέφτομαι να γράψω κι εγώ μια μέρα ένα βιβλίο για μια γυναίκα που έψαχνε τον άντρα που θα της πρόσφερε πολλαπλούς οργασμούς αλλά με κουλτουριάρικο τρόπο. Ο τίτλος θα είναι πρωτότυπος: "Όταν έκλαψε η Νίτσα..." ( σ.σ. : Υπότιτλος: από χαρά) Υ.Γ. Σπάνια όσοι μ' άρεσαν και το 'χαμε συμπαθούσαν τα μη απαραίτητα αναγνώσματα πάντως και δεν μ' ενοχλεί καθόλου.