Συμφωνώ με το μολύβι και χαρτί. Κι εγώ δεν απαντούσα ποτέ στο τηλέφωνο, όταν χτυπούσε στο σπίτι, φώναζα μόνο "τηλέφωνο, σηκώστε το"Όταν ξεκίνησα να δουλεύω, περίμεναν από εμένα να απαντώ σε όλα τα τηλεφωνήματα. Φρίκη!Ένοιωθα να θολώνουν τα μάτια μου και το μυαλό μου.Τώρα, λέω ότι τα καταφέρνω.Τι έκανα / τι θα πρότεινα να κάνεις:- Στο ένα χέρι το τηλέφωνο, στο άλλο το μολύβι. Δεν τα γράφεις αναλυτικά, αλλά λέξεις κλειδιά ώστε να ξαναθυμηθείς μετά τη συζήτηση.- Αν νομίζει ότι δεν θα μπορέσεις να συνεννοηθείς ή να καταλήξεις κάπου, ζήτα πίστωση χρόνου. Προφασίσου μια δικαιολογία να κλείσεις το τηλέφωνο και να καλέσεις αργότερα. Θα έχεις όμως σημειώσει τις προτάσεις του συνομιλητή σου. Σκέψου τες, ζήτα τη συμβουλή κάποιου άλλου, γράψε τι θα πεις στο συνεργάτη/πελάτη, και ξαναπάρε πίσω τηλέφωνο (σε λογικό χρόνο, όχι μετά από ένα μήνα...)- Επέβαλε στον εαυτό σου να μιλά αργά και καθαρά και όσο μπορείς να σκέφτεσαι καλά αυτό που θα πεις.- Να επιδιώκεις να τηλεφωνείς ακόμη και για παραγγελία φαγητό, έτσι για εξάσκηση.- Βάλε σοβαρό και επιβλητικό ύφος στη φωνή σου προοδευτικά για να μην προκαλείς αμφιβολία στον συνομιλητή σου.Εύχομαι με τον καιρό να μην το πολυσκέφτεσαι και να γίνεται αυτόματα.