Στάχτη δεν είναι κακός χαρακτηρισμός για ένα μωρό ο όρος γκρινιαρικο. Όλα τα μωρά είναι γκρινιαρικα αλλά λιγότερο αλλά περισσότερο. Κι αυτό γιατί το κλάμα και η γκρίνια είναι το μόνο μέσο επικοινωνίας τους εφόσον δεν μπορούν να μιλήσουν και να εκφράσουν αυτό που θέλουν. Γκρινιάζουν γιατί χεστηκανε, γιατί πεινάσανε, γιατί κουράστηκανε, γιατί νυσταξανε, γιατί ζεσταθηκανε, γιατί κρυωσανε, γιατί διψασανε γιατί θέλουν αγκαλιά, γιατί θέλουν να μπουσουλησουν για χίλιους δυο λόγους. Όταν έχεις λοιπόν χίλιες δυο δουλειές και έγνοιες και τη γκρίνια ενός μωρού σε μόνιμη βάση ( που είναι φυσιολογικό) κάπου θες και να ηρεμήσεις και να ξεδωσεις και να χαλαρώσεις. Αυτήν την ηρεμία στη συγκεκριμένη περίπτωση την προσφέρει η δουλειά. Αυτό δεν σημαίνει ότι κάποιος δεν αγαπάει το παιδί του, ούτε είναι ευθυνοφοβος ούτε χίλια δυο άλλα που διάβασα. Για μια μητέρα όλο αυτό είναι μια φυσιολογική φάση. Φάση όμως. Όχι μια κατάσταση που παγιώνεται από δω και πέρα επειδή ήρθε το παιδι. Φάση. Θα περάσει. Μην τραγικοποιειτε την κατάσταση και μην βιάζεστε να κραξετε. Όλη αυτή η κατάσταση είναι φυσιολογική. Άλλες την περνάνε πιο βαριά άλλες πιο ελαφριά. Δεν είμαστε όλοι ίδιοι. :)