Έχω υπάρξει χωρίς φίλους και ως μικρό παιδάκι και ως έφηβη πολλές φορές. Αυτό που έμαθα είναι ότι δεν πρέπει ποτέ να βολευεσαι σε μια παρέα και να είσαι μόνο εκεί. Κανείς ποτε δεν έπαθε κατι από ένα φίλο παραπάνω. Επίσης έμαθα να είμαι ανοιχτη σε διαφορετικούς ανθρωπους, μικρότερους ,μεγαλύτερους με ίδια η διαφορετικα ενδιαφεροντα και ψυχοσυνθεση. Τέλος όταν ξερω οτι κάποιος στον περιγυρο μου είναι μονος/μόνη τον προσκαλώ εγω για βόλτα και ας εχω αλλους φιλους. Αυτό θα ήθελα να κανουν για μενα αυτο κάνω. Το θεωρω απανθρωπο το να ξερεις οτι καποιος νιωθει μονος και να μην κανεις κατι...