Τα πάρα πολλά νυχτερινά μαγαζιά της πόλης, η αναγκαιότητα μουσικής επένδυσής τους, η υπερβολική τεχνολογία, η ανεργία (μας προέκυψε έντονα τα τελευταία χρόνια) και η ματαιοδοξία ορισμένων (αυτή … προϋπήρχε) είναι μερικά από τα κομμάτια του πάζλ που συνθέτουν την εικόνα του σύγχρονου dj: ενός master του διαδικτυακού μουσικού κόσμου που φέρει ανά χείρας έναν υπολογιστή με 8 εξωτερικούς δίσκους γεμάτους mp3 …διαμαντάκια, κοινοποιεί event σε forums, ‘’φέρνει’’ κόσμο (απαραίτητο) κινείται σαν στάρλετ τις μεταμεσονύκτιες ώρες στα απανταχού bars. Η εποχή που κάποιος κοψομεσιαζόταν (αλλά και αμειβόταν βέβαια) να κουβαλήσει αργάμισυ τα βινύλια του σε ένα μπαρ ( που ενδελεχώς είχε ξεχωρίσει από τη συλλογή του κλπ) για να τα μοιραστεί με τον κόσμο έχει περάσει ανεπιστρεπτεί και φαντάζει στην σύγχρονη Ελλάδα ως μουσειακό έκθεμα! Ειλικρινά αναρωτιέμαι αν σε όλο αυτό το εγχείρημα της εποχής μας και στην αλλαγή της έννοιας του dj εμπεριέχονται έννοιες όπως αγάπη για μουσική, γνώση, αναζήτηση, συλλογή. Μια επικύρωση της πραγματικής απαξίωσης θα έλεγα ότι είναι και η ευτέλεια που συνοδεύει τις σημερινές αμοιβές στη χώρα μας. Κάτι αντίστοιχο δεν συμβαίνει στο εξωτερικό όπου τα clubs είναι σαφώς μετρημένα και από όσο γνωρίζω αναγνωρίζεται το format της μουσικής. Όμως για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους, εκεί όλοι οι επίδοξοι ‘’αστροναύτες’’ των laptop δεν ξέρω αν θα είχαν θέση διότι πολύ απλά η ηλεκτρονική εξασφάλιση ενός μουσικού χαλιού δεν νομίζω να εκτιμάται και σε τελική δεν χρειάζεται εξειδικευμένο άνθρωπο (dj) για να γίνει!