Για όσους έχουν περάσει κάποιες ώρες στο βιβλιοπωλείο της Εστίας, φαίνεται σαν το τέλος μιας εποχής, αλλά θα διαφωνήσω στις αναφορές σας για το Ζόναρς (όπως και του domenica). Το παλιό Ζόναρς το έζησα πολύ σε ολόκληρη τη δεκαετία του 90. Ήμουν στο λύκειο ακόμα όταν με τους συμμαθητές μου κάναμε τις συνελεύσεις του σχολικού περιοδικού στο Ζόναρς (είτε εναλλακτικά στον Βάρσο Κηφισιάς). Το νεότερο γκαρσόνι ήταν 50-55 ετών με ύφος εφτά καρδιναλίων, το μόνο αλμυρό που μπορούσες να φας ήταν ένα (πανάκριβο για την εποχή) τοστ ζαμπόν-τυρί, και ο Μιχάλης Κατσαρός ήταν Π-Α-Ν-Τ-Α εκεί γράφοντας ποιήματα μέχρι το τέλος, και όλα αυτά τα λατρεύαμε και πηγαίναμε εκεί ξανά και ξανά. Ούτως ή άλλως ρίχναμε τον μέσο όρο ηλικίας κατακόρυφα. Επίσης με τους συγγενείς μου και φίλους για πολλά χρόνια στη σειρά δίναμε σταθερά ραντεβού το πρωί της Πρωτοχρονιάς στο Ζόναρς για πρωινό (αυτό το ένα τοστ). Όπου και να ήμασταν φεύγαμε ξημερώματα για να βρεθούμε εκεί. Ένα από τα πιο "αγγελοπουλικά" σκηνικά που έχω ζήσει στη ζωή μου ήταν όταν έφτασα εκεί ξημέρωμα Πρωτοχρονιάς μόνος και πριν διασχίσω την έρημη Πανεπιστημίου, βλέπω την μπάντα του δήμου Αθηναίων να έρχεται από το Σύνταγμα παίζοντας την καθιερωμένη πρωτοχρονιάτικη πρωινή μουσική της μέσα στο κρύο. Πιστεύω πως έζησα τα τελευταία του "παλιού" Ζόναρς όσο περισσότερο θα μπορούσε να τα έχει ζήσει κάποιος της ¨γενιάς" μου και δε στενοχωριέμαι καθόλου με το πώς είναι το Ζόναρς τώρα.Ίσα-ίσα χαίρομαι που υπάρχει (παρόλο που έχω τουλάχιστον 2 χρόνια να πάω), μπορεί να εκνευρίστηκα στην αρχή με όλο το lifestyle υφάκι, και φυσικά τις πανάκριβες τιμές του (πάντα όμως ήταν ακριβό), αλλά μου αρέσει που δουλεύουν νέα παιδιά (κι ας μην ΄χουν ιδεά για την ιστορία του μέρους), έχει ποικιλία και πιάτα (που το παλιό δεν είχε) και δεν με ενοχλεί αισθητικά καθόλου. Το βλέπω περισσότερο σαν μια αναγέννηση, και καλώς ή κακώς για να επιβιώσουν κάποια μέρη χρειάζεται να κάνουν "ανοίγματα" που μπορεί κάποιους να μας ξενίζουν. Όσο και να έχω λατρέψει το παλιό Ζόναρς, δεν νομίζω πως θα επιβίωνε χωρίς ριζικές αλλαγές. Τι να πω... γούστα είναι αυτά.
