Ινστρούχτορα, σου απαντώ καθυστερημένα και ενδεχομένως να μην το δεις, αν και δεν έχει ιδιαίτερη σημασία γιατί το κάλυψε εξαιρετικά η Saranel. Η υποτιθέμενη ασυγκράτητη ανδρική σεξουαλικότητα, ως πτυχή του discourse που περιβάλλει τον βιασμό, επισημαίνεται ως "ασυγκράτητη" ακριβώς για να δικαιολογήσει την απροθυμία χαλιναγώγησης του ενστίκτου. Το σαφές υπο-νοούμενο (και προϋποτιθέμενο) αυτής της ρητορικής είναι ότι οι γυναίκες δεν είμαστε εξίσου ασυγκράτητες, και γι'αυτό δεν καταλαβαίνουμε πόσο δύσκολο είναι για έναν άνδρα να συγκρατηθεί (και επομένως θα έπρεπε να δεχόμαστε να μην ντυνόμαστε "προκλητικά" χωρίς να αμφισβητούμε τα "αυτονόητα"). Στην πραγματικότητα, οι γυναίκες είμαστε απλώς σωματικά πιο αδύναμες - δεν είναι λιγότερο επιτακτική η σεξουαλική μας επιθυμία, απλώς δεν μπορούμε να την επιβάλουμε. Όταν ξεπεράσουμε *πραγματικά* την εμμονή ότι οι άντρες θέλουν το σεξ περισσότερο απο τις γυναίκες, θα αντικατοπτριστεί και στα ποσοστά των βιασμών: το "ασυγκράτητο" θα γίνει αντιληπτό ως "επιβάλλομαι επειδή έχω τη δύναμη" και θα κοπούν τα "ναι μεν, αλλά" που δίνουν ημι-άφεση στον βιαστή. Οι φαντασιώσεις σου μου φαίνονται μια χαρά, αλλά από μόνες τους δεν λένε κάτι. Το θέμα είναι να τις ζεις και στην πραγματικότητα χωρίς να λειτουργεί -έστω και άθελα σου, ασυνείδητα- σαν κριτήριο ηθικής αξιολόγησης της εκάστοτε παρτενέρ σου η σεξουαλική της συμπεριφορά. Είναι σίγουρο πως όταν σταματήσει να είναι μια θλιβερή πραγματικότητα αυτή η "αηδία", θα περάσουμε όλοι πολύ πολύ καλύτερα.;) Δεν υπάρχουν φεμινιστές και φεμινίστριες, μόνο ανθρωπίστριες και ανθρωπιστές υπάρχουν.
