@Κυρά δασκάλα!Συμφωνώ απόλυτα με όσα γράφετε και τον τρόπο που αντιμετωπίσατε την κατάσταση. Στις μέρες μας, με παιδιά κολλημένα σε οθόνες και την περιρρέουσα κοινωνική νοοτροπία υπερανετίλας κι "ωχαδερφισμού" στα ταβάνια, το να δίνει κανείς τροφή για σκέψη και προβληματισμό στους νεότερους είναι ευχής έργον.Προσωπικά δεν υπήρξα απ' τα παιδιά που έκαναν στην εφηβεία τους μ@λ@κίες του είδους που περιγράψατε, αν και μεγάλωσα σε αλάνες, σκαρφαλώνοντας σε δέντρα και καβαλώντας ποδήλατα από το πρωί ως το βράδυ. Το ίδιο θυμάμαι και για το φιλικό μου περιβάλλον. Τυγχάνω κι εγώ κατά πολύ μεγαλύτερή σας, με πολλές αναφορές σε εφήβους στη ζωή μου και θεωρώ βασικό στόχο να βοηθά κανείς τα παιδιά να σκέφτονται και να πράττουν με σεβασμό κι αυτοσεβασμό. Σε καμία περίπτωση δε θα κατέτασσα αυτό που έκαναν οι πιτσιρικάδες σε μια απλή εφηβική τρέλα. Είναι κάτι πολύ σοβαρότερο και με πολλές παραμέτρους. Καλώς κάνατε και δώσατε μια ευκαιρία σε νέους ανθρώπους να καταλάβουν ότι δεν είναι όλα χαβαλές και μαγκιά.Σε καιρούς που το ήθος θεωρείται ντεμοντέ, καλό είναι να υπάρχουν κι εκείνοι που το θεωρούν διαχρονικό και ρισκάρουν να το υπενθυμίσουν. Καλές γιορτές.