Διαβάζοντας το κείμενο είναι σα να βλέπω τη ζωή μου να περνά για μία ακόμη φορά μπροστά από τα μάτια μου. Δε φαντάζεσαι πόσο σε νιώθω, πόσο κατανοώ τον πόνο που αισθάνεσαι και βιώνεις.Η απώλεια της μάνας πονάει πολύ, παρά πολύ.Ειδικά αν επρόκειτο για τόσο υπέροχο άτομο όπως η δική σου και η δική μου.Εγώ την έχασα από αυτοχειρία λόγω βαρυτάτης ψυχολογικής κατάπτωσης.Τουλάχιστον η δική σου μητέρα θα καταλήξει (που το απεύχομαι όσο δε φαντάζεσαι) από φυσικά αίτια.Ο πόνος της αυτοχειρίας της ίδιας σου της μητέρας όμως δεν υποφέρεται.Νιώθεις ότι φταις για την απώλειά της.Κατακλύζεσαι από τύψεις κάθε λεπτό της ημέρας.Και σου τρώει τα σωθικά όπως τα σκουλίκια ένα πτώμα.Πίστεψέ με, είσαι πολύ πιο δυνατή από όσο πιστεύεις.Μόνο και μόνο ο τρόπος γραφής σου δείχνει ότι είσαι μία κοπέλα με κατάρτιση και παιδεία.Να είσαι υπερήφανη για τον εαυτό σου και να μη σταματήσεις να ονειρεύεσαι.Να θυμάσαι, η μέρα που θα σταματήσεις να ονειρεύεσαι θα είναι η μέρα που θα πεθάνεις.Γι'αυτό κράτα τη φλόγα της ελπίδας πάντα αναμμένη.Με αγάπη, εκτίμηση κι απόλυτη ενσυναίσθηση σου εύχομαι ό,τι καλύτερο γιατί το αξίζεις όσο ελάχιστοι.