Θέλεις μια ζωη να ζεις με το αν και οταν; Μονη σου λες οτι σε κρατάει η εικονα του παρελθόντος που εχεις γι αυτον. Οι άνθρωποι αλλάζουν και δεν σου εγγυάται κανεις οτι θα ξαναγινουν αυτο που ηταν καποτε. Δηλαδη η μόνη χαρα σου αυτη τη στιγμή ειναι οι αναμνήσεις; Αυτος αν επαναπαυεται και του αρεσει η μιζέρια, δικαίωμα του. Γι αυτό και παρακινειται μονο οταν απειλείται η συνήθεια. Εσυ αντεχεις και νομιζεις οτι σου αξίζει να ζεις ετσι; Βρες εναν άνθρωπο που θα νοιαζεται, θα επιδιωκει να σε κάνει χαρουμενη, θα σε γουστάρει! Εγω δεν βλέπω καμια εξέλιξη. Τα χρόνια περνούν όπως λες, αλλα οχι λογω ηλικίας! Περνουν οι ευτυχισμενες μερες που θα μπορουσες να ειχες ζησει, οι μέρες που θα σε στηριζε να γινεις λίγο καλύτερη απο πριν. Κατα τη γνώμη μου εχεις βαλτωσει εκει που είσαι και είναι καιρος να κάνεις κάτι για τον εαυτό σου!