Καλέ μου, καταλαβαίνεις πόσο δραματικά τα βλέπεις όλα στη ζωή σου;Στα 21 μου είχα πάθει κατάθλιψη ακριβώς γιατί η πραγματικότητα δεν ανταποκρινόταν με τις προσδοκίες μου. Μου πήρε κάποιο διάστημα να καταλάβω ότι το πρόβλημα δεν ήταν η ζωή μου αλλά πόσο ανελαστική ήμουν εγώ που είχα ένα συγκεκριμένο μοτίβο στο μυαλό μου για το πως θα έπρεπε να είναι. Η οπτικη που βλέπεις τα πράγματα είναι κάπως διεστραβλωμένη. Κάθεσαι και βρίσκεις μόνο αρνητικά αντί για θετικά. Η ζωή που περιγράφεις δεν ακούγεται τόσο ασχημη. Φίλους είχες όπως λες αλλά είναι μακριά. Δουλειά έχεις, έκανες παρέα με κάποιους, δραστηριότητες που σου αρέσουν κάνεις. Είσαι απλά σε μία μεταβατική φάση που έγιναν αλλαγές στη ζωή σου και σιγά σιγά θα κυλήσουν προς την κατεύθυνση που θες. Αντί να απελπίζεσαι πάρτο απόφαση ότι αυτό δεν γίνεται από τη μία στιγμή στην άλλη και θέλει να σπρώξεις κι εσύ προς τα εκεί.