Στα φοιτητικά μου χρόνια είχα δουλέψει σε σούπερ παρτ τάιμ για να βγάλω ένα χαρτζιλίκι. Είχα μείνει άφωνη με την ανταγωνιστικότητα και την ρουφιανιά του καθενός εκεί μέσα. Μου έφερναν νευρικό γέλιο, όλες οι υπάλληλοι εκτός από δύο πολύ αξιοπρεπείς τύπισσες ήταν για μπουνίδια. Νόμιζαν ότι ανταγωνίζονται για καμιά θέση ceo σε πολυεθνική ξερωγώ. Ακόμα θυμάμαι πόσο σιχαμένα αναξιοπρεπή νούμερα της θεωρούσα, που μου έχει αφήσει ψυχολογικό. Από τότε, όποτε πάω σε σούπερ μάρκετ κοιτάω τις υπαλλήλους με μισό μάτι.