Αγέρα μου. Το δέχομαι να διαφέρουν οι απόψεις και οι προσεγγίσεις μας πάνω στο ζήτημα. Αλλά ο χαρακτηρισμός αυτός είναι το λιγότερο άκυρος και με πονάει. Μην πας πολύ μακριά, στάσου σε μένα. Είμαι η ίδια κοπέλα που γράφει εδώ και σας περιγράφει πως συμπαραστέκεται στο αγόρι της που έχει λευχαιμία. Με έχεις εκθειασει γι αυτήν τη στάση μου. Ξέρω ότι με συμπαθείς πολύ κι εγώ εσένα γιατί φαίνεσαι ψυχούλα και νιώθεις... Όμως θέλω να σου πω κάτι πάνω σ αυτό που είπες γιατί είμαι παρούσα. Μια λάθος κίνησή μας δεν μας κάνει εγκληματίες. Ανευθυνους ναι, έγκληματιες όχι. Η γιατρός μου, μου είπε τότε "Πρόσεξε. Πρόσεξε μην κάνεις λάθος στην προσπάθεια σου να διορθώσεις ένα λάθος". Ειχε απέναντι της μια κοπέλα πνιγμενη στο κλάμα και στην απόγνωση. Δεν μπορείς με το ζόρι να κυοφορησεις ένα παιδί που σου έτυχε έστω από ανευθυνότητα. Ούτε αυτό που προτείνεις γίνεται. Ξέρεις γιατί; Γιατί αν κρίνω από μένα, το σώμα μου αντεδρασε και δεν μπορούσα να το ελέγξω πια. Από τη λήψη της αγωγής μέχρι την έναρξη της δράσης πέρασε, όχι μια ώρα που μου είπε η γιατρός, αλλά 5'. Μέχρι να βγω στην πόρτα του νοσοκομείου είχα λιποθυμήσει. Αργότερα μου είπε ότι θα απέβαλλα από μόνη μου λόγω της στεναχώριας και του σοκ. Το πλήρωσα πολύ καλά το τίμημα της ανευθυνότητας μου, Αγέρα μου. Τιμωρήθηκα εγώ και για τους δυο μας. Πέρασα τρομακτικους πόνους γιατί έτσι είναι η διαδικασία. Μετά ήρθε το ψυχολογικό. Έχασα τη μιλιά μου. Δεν μπορούσα να μιλήσω, μόνο να γνεψω με το κεφάλι. Το ΠΛΗ-ΡΩ-ΣΑ πολύ περισσότερο απ όσο υπολογίζει κανείς. Έκτοτε έγινε ένα αγκαθακι και φωλιασε στην ψυχή. Μέχρι που τις προάλλες, όταν γύρισε η γιατρός και του είπε πως έχει 90% πιθανότητες στειρότητας (το λέω άνετα γιατί είναι ευρέως γνωστή η αρνητική επίδραση της μεταμόσχευσης μυελού στην γονιμότητα), γύρισα και του ζήτησα συγγνώμη. Επειδή δεν μπόρεσα τότε και τελικά η ζωή τα έφερε έτσι που μπορεί να μην μπορέσουμε ποτέ. Ακόμα και τώρα εγώ αυτό πληρώνω. Αυτό το αγκαθακι ξαναεγινε ολόκληρο καρφί και με ματωσε για τα καλά. Δεν έχω πρόβλημα κάποιος να διαφωνεί με μένα και την επιλογή μου, αν και δεν βρίσκω λογική στο πώς γίνεται ένας τρίτος να μου κουνάει το δάχτυλο απ έξω για ένα ολοδικο μου λάθος. Αλλά οι τόσο βαρείς χαρακτηρισμοι ας λείπουν. Για χάρη εκείνων των κοριτσιών που δεν είχαν, δεν έχουν ή δεν θα έχουν το υποστηρικτικο περιβάλλον που είχα εγώ. Μετά απ όσα διαβασες με θεωρείς ακόμα εγκληματία; Υ. Γ. Ελπίζω να μην κατέβει το σχόλιο. Δηλώνω υπεύθυνα πως δεν προτρέπω κάποια σε κάτι συγκεκριμένο ούτε συμβουλεύω κάποια για το οτιδήποτε. Ο καθένας φέρει την ευθύνη του εαυτού του.
