Μια φωτογραφία που με στοίχειωσε

Μια φωτογραφία που με στοίχειωσε Facebook Twitter
3

Μου έστειλε το παιδί της μήνυμα στο τουίτερ. Έχει ανοίξει ένα λογαριασμό στο GoFundMe για να μαζέψει χρήματα για τη μητέρα του που, ανασφάλιστη και απένταρη στο New Jersey, έκανε εγχείρηση και θεραπεία που δεν μπορεί να πληρώσει. 

Διαβάστε τις πληροφορίες.

Μια φωτογραφία που με στοίχειωσε Facebook Twitter

Μπορείτε να μάθετε περισσότερα εδώ: Coronary Bypass Surgery by Anastasia Paisis - GoFundMe

Στην εποχή του ίντερνετ πρέπει να είμαστε προσεκτικοί φυσικά. Ο καθένας μπορεί να ζητά λεφτά, για οτιδήποτε και να είναι απάτη. Γι' αυτό αντί για donate καλύτερο είναι κάποιος να κλικάρει την επικοινωνία με τον αιτούντα, και να ψάξει το θέμα πριν δώσει χρήματα. (Αυτό σκοπεύω να κάνω κι εγώ.)

Άλλο ήθελα όμως να πω κυρίως: το πόσο με τάραξε αυτή η φωτογραφία. 

Μια φωτογραφία που με στοίχειωσε Facebook Twitter

Πόσα συναισθήματα μου γέννησε, αναμνήσεις από τη μαμά μου στο νοσοκομείο -μόνο που εμείς ξέραμε ότι δεν υπήρχε κάποια ελπίδα-, τα λουλούδια που της πήγαινα, την κόκκινη καρδιά για περαστικά, τα ταλαιπωρημένα υπομειδιάματά της (απόπειρες χαμογέλου) όπως αυτό της κυρίας στη φωτογραφία. 

Χτες το βράδυ την είδα τη φωτογραφία, κι η πρώτη μου σκέψη ήταν να αγνοήσω τη σελίδα, και να αλλάξω θέμα - να ξεχάσω το συμβάν για να μην πέσω στο σπιράλ των αναμνήσεων και της στεναχώριας.

Χαίρομαι που δεν το έκανα. Μπορεί να δυσκολεύτηκα για κάποια ώρα να κοιμηθώ, μ' όλα αυτά που σκεφτόμουν, όμως το να καταχωνιάζω και να απωθώ δυσάρεστα συναισθήματα ήταν το μεγαλύτερο λάθος - και το έκανα συνέχεια για πάρα πολλά χρόνια, με άσχημα αποτελέσματα. 

Κι επειδή αποφάσισα να μην απωθήσω τις σκέψεις μου, βίωσα ξανά ένα πένθος ανάμικτο με χαμόγελα, τρυφερότητα και ωραίες αναμνήσεις. 

Όσοι έχουν ζήσει την αρρώστια αγαπημένων προσώπων με καταλαβαίνουν, πιστεύω.

Εύχομαι τα καλύτερα στην κυρία Αναστασία Παϊση. Σιδερένια και όσο γίνεται χαρούμενη, κι αυτή και η οικογένειά της. 

3

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι προβληματικές, βαθιά σεξιστικές δηλώσεις του Δημήτρη Παπανώτα για την «υστερία» των γυναικών - Μικροπράγματα

Mικροπράγματα / Οι προβληματικές, βαθιά σεξιστικές δηλώσεις του Δημήτρη Παπανώτα για την «υστερία» των γυναικών

«Υστερικές» όσες μιλούν συνεχώς για τα γυναικεία δικαιώματα και «τα θέλουν» όσες είναι θύματα καταπίεσης και δεν το καταγγέλλουν, μάς ενημερώνει ο υποψήφιος ευρωβουλευτής, Δημήτρης Παπανώτας.
ΑΠΟ ΤΗ ΒΑΝΑ ΚΡΑΒΑΡΗ

σχόλια

3 σχόλια
Ετυχε πριν από λιγες μερες να πάω στο νοσοκομείο και ειδα μια κυρια με τη μητερα της, η οποια ηταν αρκετα ηλικιωμενη, να περιμενουν με τις ωρες για τις εξετασεις της. Η γυναικα, μεσα σε ολο το χασιμο που ειχε, καθε τοσο γυρνουσε, κοιτουσε την κορη της, ακουμπουσε το κεφαλι στον ωμο της και της κρατουσε το χερι σφιχτα. Νομιζω ειχα χρόνια να κλαψω τοσο.
Σε νιώθω. Έχω χάσει πολύ δικό μου άνθρωπο σε πάρα πολύ μικρή ηλικία της.Και περισσότερο απ'όλα, νιώθω αυτό που γράφεις "αποφάσισα να μην απωθήσω τις σκέψεις μου".Τις πιο πολλές φορές απωθώ τις αναμνήσεις από νοσοκομεία, γιατρούς που μιλούσαν για "χαμένη υπόθεση", χημειοθεραπείες και όλα αυτά.Κάπου κάπου όμως, τα αφήνω να με βρουν.Μερικές φορές, όταν αρχίζεις να χάνεις λίγο την προοπτική που ξέρεις πως θα πρέπει να έχεις αντιμετωπίζοντας τα πράγματα και τους ανθρώπους στη ζωή σου έχοντας ζήσει όλα αυτά, πρέπει να αφήνεις τον εαυτό σου να παθαίνει το συγκεκριμένο "ηλεκτροσόκ αναμνήσεων" για να θυμάσαι.Πολύ ωραίο κείμενο, Άρη.
Με συγκίνησες... έχω περάσει τα ίδια, πριν πολλά χρόνια, με τη μαμά μου κι εγώ. Ίσως αυτό που τα έκανε κάπως πιο "ελαφριά" {όσο μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο} ήτανε ότι ήμουνα μικρούλα, και δεν καταλάβαινα και πολλά. Δεν μου εξηγήσανε ποτέ σε βάθος, και καλά κάνανε. Πίστευα ότι θα γινότανε καλά, αλλά ήτανε τόσο δύσκολο. Και τελικά, αδύνατο. Με πήγες πίσω, σε δύσκολες στιγμές, αλλά ίσως να μην ήμουνα εδώ αν δεν τα είχα ζήσει όλα αυτά. Μακάρι να γινότανε διαφορετικά, αλλά...Σου στέλνω μια αγκαλιά! :)