Καθώς τελειώνει κι αυτή η σεζόν της ιλιγγιώδους ρευστότητας (ο άνθρωπος που παραλίγο να αγοράσει τον ΔΟΛ στον Κορυδαλλό, η «Ελευθεροτυπία» οριστικά πια στα πατώματα, τα κανάλια λίγο πριν από τη λούμπεν φάση τους, η ΕΡΤ κλειστή, όλα τα media αποδεκατισμένα), το ελληνικό καλοκαίρι καλπάζει και τίποτα δεν μπορεί να αναχαιτίσει τον διάχυτο ηδονισμό του.
Από τη μία κάθε βεβαιότητα κλονίζεται – από την άλλη, με ένα τίποτα είσαι ευτυχισμένος: λίγο καρπούζι με τυρί, μια σκιά, οι φίλοι, λίγες μονάδες στο κινητό για τις αγάπες του καλοκαιριού. Όλο και κάτι θα κεράσει ο μπάρμαν.
Μεταξύ της σκυθρωπής οικονομίας και της έκρηξης του κλίματος, καθόμαστε σαν σφαλιαρισμένα καρτούν: να ανέβουμε ή να κατέβουμε; Ή μήπως «οδός άνω οδός κάτω μία και ωυτή» (όπως λέει και το τρελό αγόρι Ηράκλειτος);
Δεν ξέρω και πολλούς που δεν εξανθρωπίζονται τον Αύγουστο. Που δεν διαλέγουν την ευτυχία για λόγους προληπτικής ιατρικής. Ο γέρος στο μπαλκόνι με μια βεντάλια αερίζεται και σιγομουρμουρίζει (τραγουδάει ή στενάζει;), η έφηβη στο από κάτω φωτεινό παράθυρο, ξαπλωμένη στο κρεβάτι, μιλάει στο κινητό, ψιλοχαϊδεύεται και νιαουρίζει (αυτή, αντιθέτως, από άνθρωπος έγινε θηρίο, τιγρέσσα, λέαινα του πόθου, μπα σε καλό της!).
Η μέρα στο δόξα πατρί του ήλιου πάει βογκώντας τον ανήφορο της Φιλελλήνων, αλλά το βράδυ η πόλη γίνεται υπερωκεάνιο, φωτοσυνθέτει εκ νέου τη φυλαχθείσα ηδονική συγκίνηση. Και πέρα από τον Πειραιά τα νησιά, θαλάσσια ξύλα, βαρκάκια του Κάλβου, μουσικά, πλέοντα. Ποτέ δεν είσαι απόλυτα φτωχός με τέτοιο ζέφυρο, με τέτοια άστρα. Η θάλασσα δεν χρεοκοπεί κι είναι δική σου με κάθε απλωτή – το τραμ με ιδρωμένους εφαψίες, αφετηρία Σύνταγμα. Δεν είναι εύκολο να κάνεις την αφαίρεση μετά από τόσα ζόρια, τον Αύγουστο όμως όλοι το ψιλοκαταφέρνουν.
Εφόσον ζούμε κι έχουμε ζωντανές τις πέντε αυτοκρατορικές μας αισθήσεις, όλα βολεύονται.
Διαρκώς μαζί, κάθε λεπτό, στο LIFO.gr και οι νέες μας εκδόσεις τον Σεπτέμβριο (με δύο νέες εκπλήξεις!)
Στάθης
Tα λέμε κι από εδώ:
σχόλια