Σημεία και τέρατα έγιναν στη χώρα το καλοκαίρι, την ώρα που η στήλη και η LifO απολάμβαναν τα μπάνια του λαού, ενώ πολιτικοί και «άνθρωποι του πνεύματος» έκλεβαν τη δουλειά των επιθεωρησιογράφων. Γιατί, πώς να φτουρήσει επιθεώρηση στη χώρα, όταν ο Άδωνις είναι υπουργός Υγείας τη στιγμή που το κοινωνικό κράτος καταρρέει; Ποιος θεατρικός συγγραφέας θα μπορούσε να φανταστεί κάτι πιο σουρεαλιστικό από έναν πρώην τηλεπωλητή φτηνιάρικης μπροσούρας, που απειλεί μάλιστα να δείξει σε γιατρούς με διδακτορικά και εργαζομένους «τι εστί βερίκοκο»;
Εν συντομία, τα βασικά γεγονότα που συνέβησαν είναι τα εξής: η κυβερνητική παραμύθα του success story κατέρρευσε, δίνοντας τη θέση της σε αυτήν του «πρωτογενούς πλεονάσματος» μιας οικονομίας στα τάρταρα της ύφεσης. Για το χρέος, πάντως, μάθαμε ότι αυξήθηκε αντί να μειωθεί, παρά τα μνημόνια ή το προηγούμενο επώδυνο «κούρεμα» που έκοψε τα πόδια των ασφαλιστικών ταμείων.
Εν τω μεταξύ, ο πρωθυπουργός συνάντησε στις ΗΠΑ τον Ομπάμα, που κατακεραύνωσε την πολιτική επαχθούς λιτότητας, η οποία ακολουθείται στην Ευρώπη, κατ' εξοχήν και από την ελληνική κυβέρνηση. Σε μια καταπληκτική εκδοχή της κατάστασης «με φτύνουν, αλλά παριστάνω ότι ψιχαλίζει και δροσίζομαι», ο κ. Σαμαράς εξέλαβε τη φράση του Ομπάμα ως υποστήριξη της ελληνικής πλευράς, ενώ την ίδια στιγμή η Μέρκελ τα πήρε στο κρανίο, αφού ο Έλληνας προστατευόμενός της άφησε τον Αμερικανό Πρόεδρο να χρησιμοποιήσει την Αθήνα για να τα ρίξει στο Βερολίνο.
Στο κομφούζιο ήρθαν να προστεθούν και δηλώσεις Ελλήνων αξιωματούχων, όπως αυτή του κ. Στουρνάρα, που θυμίζουν όλο και περισσότερο κάτι ελληνικές ασπρόμαυρες ταινίες με θέμα τη γερμανική κατοχή, δηλώσεις οι οποίες προεξοφλούσαν ένα νέο «κούρεμα» του ελληνικού χρέους. Έτσι κάπως η Ελλάδα μετατράπηκε σε κλοτσοσκούφι της γερμανικής προεκλογικής εκστρατείας, στη διάρκεια της οποίας η Μέρκελ προανήγγειλε νέα μνημόνια, αποκλείοντας κατηγορηματικά την ιδέα νέου «κουρέματος» του ελληνικού χρέους, που αυτήν τη φορά θα έπρεπε να πληρώσουν οι Γερμανοί φορολογούμενοι. Η νέα μεγάλη εθνική ιδέα που καλλιεργούσε η κυβέρνηση, το «κούρεμα» του χρέους που θα ελάφρυνε τη χώρα και θα την έβγαζε στις αγορές, κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος.
Την ώρα που δημόσιοι οργανισμοί κλείνουν τσάτρα-πάτρα (σε λίγο καιρό θα ζητάνε τιμολόγια νοσοκομείων ή της ΕΡΤ, αλλά ο αρμόδιος υπάλληλος θα έχει απολυθεί), η απογείωση του προέδρου του ΤΑΙΠΕΔ, οργανισμού που έχει αναλάβει τις ιδιωτικοποιήσεις, με το Learjet του επιχειρηματία στον οποίο μόλις είχε πουλήσει τον ΟΠΑΠ είναι χωρίς αμφιβολία η ξετσιπωσιά της χρονιάς. Ανάμεσα στους οργανισμούς που άρχισαν να ιδιωτικοποιούνται είναι και το ΚΚΕ, που δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του όταν πρόκειται για τον καπιταλισμό, και ιδίως τις πιο επαχθείς μορφές του. Μία από αυτές, που κατακεραύνωνε και ο «Ριζοσπάστης», είναι οι offshore εταιρείες, μέχρι να πουλήσει ο Περισσός τον 902 σε μια παρόμοια, που είχε έδρα την Κύπρο, αλλά τις μετοχές της κατέχει μια δεύτερη μυστηριώδης offshore που έχει έδρα τις βρετανικές Παρθένους Νήσους. Πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα πολιτική μετακίνηση του «κόμματος της εργατικής τάξης», που καθώς είδε ότι η επαγγελία του επίγειου παράδεισου δεν περπατάει, το γύρισε στους φορολογικούς παράδεισους.
Μια και το 'φερε ο λόγος για offshore, αξιοπρόσεκτη είναι και η στάση του Άκη Τσοχατζόπουλου στην πρώτη μεγάλη δίκη από αυτές που τον περιμένουν. Την ώρα που το ΠΑΣΟΚ ετοιμαζόταν να γιορτάσει πανηγυρικά τα τριακοστά ένατα γενέθλιά του, χωρίς ποτέ να έχει κάνει την παραμικρή αυτοκριτική για τους διάφορους Τσοχατζόπουλους, ο πρώην ισχυρός άνδρας του κόμματος δείχνει να μην έχει ακόμα συνειδητοποιήσει ότι βρίσκεται και θα παραμείνει για καιρό στη φυλακή, συμπεριφερόμενος σαν θύμα μιας πολιτικής σκευωρίας που όπου να 'ναι θα καταρρεύσει. «Μόλις τελειώσει αυτή η ιστορία, να πιούμε ένα κρασί» είπε σε έναν φίλο που του μίλησε στη δίκη, στην οποία ο συγκατηγορούμενός του Γ. Σμπώκος χρησιμοποίησε στην απολογία του μια μαντινάδα. «Έλα κι ας είναι μια στιγμή / και ύστερα πάλι φύγε / για να δω μια στιγμή / πως η ζωή σου στράφι πήγε».
Αυτό το σουρεαλιστικό περιστατικό δεν είναι τίποτα μπροστά στην άλλη μαντινάδα που ο σκηνοθέτης Γ. Σμαραγδής αφιέρωσε στον πρωθυπουργό σε μια τιμητική εκδήλωση.
«Σαν ήλιος βγήκες φωτεινός, στ' Αμερικής τ' αλώνι, κι ήρθες κι έλαμψες και ήρθες νικητής, και σ' αγαπάμε όλοι». Μάλιστα, ο γνωστός σκηνοθέτης πρόσθεσε ότι θαυμάζει τον ψηλό και ωραίο πρωθυπουργό μας. Είναι πλέον φανερό ότι η χώρα δεν βλέπει μπροστά της.
σχόλια