Βασικά, δε γίνεται να υπάρχουν 7χρονα τα οποία παίζουν ξύλο μεταξύ τους. Τελεία.

 Βασικά, δε γίνεται να υπάρχουν 7χρονα τα οποία παίζουν ξύλο μεταξύ τους. Τελεία. Facebook Twitter
27

Έλαβα την παρακάτω επιστολή από την αναγνώστρια Σ. 

 Βασικά, δε γίνεται να υπάρχουν 7χρονα τα οποία παίζουν ξύλο μεταξύ τους. Τελεία. Facebook Twitter

Άρη, καλησπέρα.

Αυτό που θέλω να σου πω (πέρα από τα κλασικά συγχαρητήρια για τη
στήλη σου, την οποία λατρεύω) δεν είναι μικροπράγμα αλλά μόλις το
έζησα και θέλω να το μάθεις και αν είναι δυνατόν να το αναρτήσεις,
να το δουν όσο περισσότεροι γονείς και εκπαιδευτικοί γίνεται και
να ασχοληθούν όσο γίνεται περισσότερο με τα παιδιά τους.
Περπατούσα το απόγευμα στη γειτονιά μου (μία ήσυχη γειτονιά στα
Δυτικά προάστια της Αθήνας) και πέρασε από δίπλα μου μία παρέα 4
παιδιών που υπολογίζω ότι δεν ήταν πάνω από 10-11 ετών. Η ατάκα του
ενός που μου τράβηξε την προσοχή ήταν: "Στα αρχ... μου, ρε μαλ.... Θα
φάω ξύλο αλλά θα ρίξω κιόλας".


Στη συνέχεια, κι αφού έχασα μερικά δευτερόλεπτα από την κουβέντα
τους λόγω του μπλακάουτ που έπαθα, τους άκουγα να απομακρύνονται
και να τσακώνονται μεταξύ τους για το ποιος άρχισε να παίζει ξύλο
νωρίτερα, με ένα από τα παιδιά να περηφανεύεται ότι έχει αρχίσει
από την Α' Δημοτικού "γιατί έτσι είναι τα πράγματα στο σχολείο
του".

Δεν ξέρω πώς είναι τα πράγματα στα σχολεία σήμερα (πάνε αρκετά
χρόνια που τελείωσα και δεν έχω παιδιά ώστε να έχω άμεση γνώση του
σημερινού σχολείου) αλλά σκέφτομαι όλο το απόγευμα ότι
αποκλείεται να είναι έτσι... Δε γίνεται να υπάρχουν 7χρονα τα οποία
παίζουν ξύλο μεταξύ τους "γιατί έτσι είναι τα πράγματα". Βασικά, δε
γίνεται να υπάρχουν 7χρονα τα οποία παίζουν ξύλο μεταξύ τους.
Τελεία.


Δεν ξέρω αν μπορώ εγώ να κάνω κάτι (είμαι σίγουρη ότι ακόμα και αν
τους μιλούσα εκείνη την ώρα - που δεν το εκανα - θα με
αντιμετώπιζαν σαν τη γραφική κυρία που δεν έχει τι να κάνει κ τους
πρήζει κ θα κουνούσαν κοροϊδευτικά τα κεφάλια τους φεύγοντας)
αλλά δε γίνεται οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί να έχουν γνώση
τέτοιων φαινομένων και μην κάνουν τίποτε!

Ζητώ συγνώμη για την κατάχρηση του χρόνου σου αλλά κάπου έπρεπε
να τα πω.

UPDATE

Μετά τη δημοσίευση του παραπάνω κειμένου, μου έγραψε η Χρύσα, τα εξής.

Άρη ,

διαβάζοντας την επιστολή της αναγνώστριας, θα ήθελα να γράψω το
εξής:

Ο γιος μου πάει στη Β ΄ταξη και είναι 8.
Δεν μιλάει καλά λόγω οργανικού προβλήματος και έχει και
νευρολογικό πρόβλημα.
Λοιπόν ναι, τον δέρνουν από πέρσι που ήταν 7, αφού είναι ο εύκολος
στόχος αλλά και οι δάσκαλοι τον κατηγορούν για τα πάντα και τον
τιμωρούν.
Οταν λοιπόν έκλαιγε, αφού δεν ήθελε να πάει σχολείο, λόγω των όσων
περναγε, και σε ερώτησή μου, πες μου τι σε αγχώνει περισσότερο
αγόρι μου, η απάντησή του ήταν: Μαμά, δεν μπορώ άλλο τις τιμωρίες
χωρίς να φταίω!
Δυστυχώς, και ξύλο παίζουν και δυστυχώς οι δάσκαλοι, λόγω της
παντελούς έλλειψης κατάρτισης για διαφορετικά παιδιά, δεν τα
προστατεύουν αλλά και δεν ενδιαφέρονται.
Δεν αφορά σαφώς όλουςτους εκπαιδευτικούς αυτό, αφού είναι
υποκειμενική εκτίμηση, των όσων βιώνουμε εμείς.
Αυτό όμως που αφορά όλους, είναι ότι στα σχολεία, θα έπρεπε εκτός
από το γνωστικό κομμάτι, να ασχολούνται με την ψυχή των παιδιών
και να είναι όλοι παιδαγωγοί.

[Και όταν έγραψα στη Χρύσα απορώντας με την εξοργιστική αυτή κατάσταση και ρωτώντας την πώς την αντιμετωπίζει, μου απάντησε:]

Η διευθύντρια του σχολείου μου είπε, ότι δυστυχώς στα σχολικά χρόνια θα βρεθούν καλοί αλλά και κακοί εκπαιδευτικοί! Οπότε πρέπει να συμβιβαστώ.:)
Υπάρχει ένας θεσμός του Υπουργείου Παιδείας, που ονομάζεται Παράλληλη Στήριξη για παιδιά με ιδιαίτερες ανάγκες.
Δηλαδή από αυτισμό μέχρι τετραπληγίες αλλά και περιπτώσεις σαν του γιου μου.
Θα σου πω μόνο ότι αυτή που στάλθηκε πέρσι, τον διέλυσε ψυχολογικά, τον απομόνωσε και τον στοχοποίησε.
Ετσι πια, πληρώνουμε ιδιωτικά εμείς άνθρωπο για να τον βοηθάει στο σχολείο. Προσωπικά δουλεύω για να πληρώνω την ειδική παιδαγωγό λοιπον, αφού να μην πηγαίνει σχολείο δεν γίνεται, και έχουμε συνεχή παρουσία στο σχολείο.
Μια καλοπιάνεις, μια φωνάζεις, μια χτυπιέσαι. Ενας σχεδόν καθημερινός αγώνας.
Είναι ζούγκλα εκεί έξω, ιδιαίτερα αν διαφέρεις.

 

 

27

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι προβληματικές, βαθιά σεξιστικές δηλώσεις του Δημήτρη Παπανώτα για την «υστερία» των γυναικών - Μικροπράγματα

Mικροπράγματα / Οι προβληματικές, βαθιά σεξιστικές δηλώσεις του Δημήτρη Παπανώτα για την «υστερία» των γυναικών

«Υστερικές» όσες μιλούν συνεχώς για τα γυναικεία δικαιώματα και «τα θέλουν» όσες είναι θύματα καταπίεσης και δεν το καταγγέλλουν, μάς ενημερώνει ο υποψήφιος ευρωβουλευτής, Δημήτρης Παπανώτας.
ΑΠΟ ΤΗ ΒΑΝΑ ΚΡΑΒΑΡΗ

σχόλια

13 σχόλια
εμενα οι γονεις μου γενικα δεν βριζουν. οποτε οτσν πρωτη δημοτικου με ειπαν "πουτ@να" δεν ηξερα τι σημαινει! με τα χρονια εμαθα το "λεξιλογιο" απλα εγω δεν το χρησιμοποιω επειδη δεν μου αρεσει. τωρα το ξυλο ανεκαθεν υπηρχε και γινοταν. και συνηθως την πληρωνουν οι αδυναμοι
Για την Χρύσα:Καλά έκανες και βρήκες μόνη σου τον κατάλληλο άνθρωπο για να βοηθήσει το παιδί σου. Υπάρχουν όμως και δημοτικά σχολεία στην ειδική αγωγή. Ίσως χρειαστεί να φοιτήσει σε τέτοιου είδους σχολείο. Σε αυτά υπάρχουν λογοθεραπευτές, κοινωνικοί λειτουργοί, ψυχολόγοι που μπορούν να βοηθήσουν το παιδί σου. Αργότερα ίσως χρειαστεί να παρακολουθήσει μαθήματα σε ειδικό γυμνάσιο. Σε συνεργασία με την ειδική παιδαγωγό ίσως τα αποτελέσματα να είναι καλύτερα απ ότι περιμένεις για το παιδί σου. Αυτά έπρεπε να σου πει κατά την γνώμη μου η διευθύντρια. Και όχι να αναλωθεί σε γενικότητες όπως κάνουν τόσοι και τόσοι. Φυσικά και είναι ζούγκλα εκεί έξω για αυτούς που διαφέρουν. Κατάφεραν μάλιστα να τους τρομοκρατήσουν στις μέρες μας ακόμα περισσότερο βάζοντας τους Καιάδες στην Βουλή. Περισσότερα για μονάδες ειδικής αγωγής εδώ http://www.seepeaa.gr/displayITM1.asp?ITMID=640Το σημαντικότερο απο όλα: Έχεις αποδεχτεί οτι παιδί σου χρειάζεται βοήθεια. Αρκετοί είναι οι γονείς που αρνούνται την πραγματικοτητα και έτσι δεν μπορούν να βοηθήσουν ούτε τα παιδιά τους ούτε το εκπαιδευτικό έργο
Είμαι γεννημένος το '91 (δηλαδή 22 χρονών) και, ναι, θυμάμαι στο δημοτικό να 'πεφτε ξύλο. Αυτό που δεν θυμάμαι είναι να μιλούσαμε έτσι. Πλακωνόμασταν, αλλά δεν βρίζαμε. Η πιο βαριά λέξη ήταν το «ηλίθιε», πολύ πιο βαριά απ' το «βλάκα». Να πούμε «μαλάκα» ούτε που περνούσε απ' το μυαλό μας, και για φράσεις όπως «στ' αρχίδια μου», δεν το συζητώ καν. Απ' την μία σκέφτομαι κρίμα να μιλούν έτσι τα παιδιά από τέτοια ηλικία, απ' την άλλη λέω ίσως δεν είναι και τόσο κακό, χάνουν οι «κακές» λέξεις την αξία τους ως βρισιές. Δεν ξέρω.
Τα παιδιά είναι άριστοι μιμητές.Το να μην έχεις ακούσει στο σχολείο την λέξη "μαλάκα" ή "στ'αρχίδια μου" 3 μπορεί να σημαίνει:Η΄δεν θυμάσαι καλά,η δεν λες ακριβώς την αλήθεια ή ζούσε μονίμως κλεισμένος μέσα στο σπίτι.5 λεπτά να βγεις από το σπίτι ακούς ό,τι βρισίδι θες.Τα παιδιά δεν έχουν και ιδιαίτερους "ηθικούς" φραγμούς(δεν σκέφτονται ότι, αυτό που άκουσαν για πρώτη φορά ,είναι βαρύ μπινελίκι-μπορεί να το θεωρήσουν και αστείο)οπότε, ό,τι ακούνε μετά το επαναλαμβάνουν συνέχεια.
Η Χρύσα δυστυχώς έχει δίκιο και δεν υπερβάλλει καθόλου. Περάσαμε μία πολύ δύσκολη Α' Δημοτικού με τον γιο μου - ο οποίος μέχρι το νηπιαγωγείο λάτρευε το σχολείο - με ξύλο, ταπεινωτικά σχόλια και αληθινό bullying. Η στάση του σχολείου ήταν ότι αυτά συμβαίνουν παντού, "έχουμε δει και σπασμένα χέρια και πόδια" και άλλα χαριτωμένα. Το παιδί μου περιέγραφε το σχολείο ως ζούγκλα. Σημειωτέον ότι μένουμε σε μία "καλή περιοχή" της Αθήνας. Ως αποτέλεσμα, νοικιάσαμε σπίτι σε άλλη περιοχή και αλλάξαμε σχολείο. Φέτος το παιδί είναι ήρεμο στο σπίτι και χαρούμενο. Χθες μου είπε "Μαμά, γλυτώσαμε πολύ ξύλο που αλλάξαμε σχολείο. Ήταν πολύ καλή επιλογή", αναφέροντας ότι σε μία συνάντηση που είχε με παλιό του συμμαθητή έμαθε τα νέα του παλιού σχολείου (ξύλο, κλάμματα κλπ.). Όλη την περσινή χρονιά είχαμε συζητήσεις επί συζητήσεων στο σπίτι, υποστήριξη, οδηγίες κλπ. Δυστυχώς διαπιστώσαμε ότι στην παλιά μας τάξη, το ξύλο και οι απειλές είχαν εγκατασταθεί ως τρόπος επικοινωνίας και κοινωνικοποίησης. Αν είναι παρηγοριά για την Χρύσα, ας γνωρίζει ότι δεν είναι μόνη και την καταλαβαίνω απόλυτα.
Δεν ξέρω αν σας φαίνεται φυσιολογικό να υπάρχει βία μεταξύ 7χρονων (προσωπικά μου φαίνεται αποκρουστικό) αλλά εγώ θα σταθώ και σε κάτι άλλο:Είναι δυνατόν να χρησιμοποιεί τέτοια γλώσσα ένα παιδί 10 ετών; Εγώ τη λέξη "μαλάκας" την πρωτοάκουσα στην ΣΤ΄Δημοτικού, αλλά βέβαια εκείνη την εποχή οι έλληνες προσφωνούσαν ο ένας τον άλλο "φίλε" και όχι "ρε μαλάκα"...
Δον Ιδιώτη, και η επιθετικότητα στα παιδιά είναι φυσιολογική, αλλά και εμένα προσωπικά δε μου φαίνεται τίποτα τραγικό να βρίζουν.Τα παιδιά είναι (και κυρίως αισθάνονται) μεγαλύτερα απ' ότι τα βλέπουμε εμείς και αυτό είναι καλό να το θυμόμαστε.Άλλωστε, σωματικώς αρχίζουν να ωριμάζουν από 12 περίπου ετών, αλλά εμείς ακόμα τα βλέπουμε σα μωρά.Και έχω μια εντύπωση ότι ισχύει και για όλους, όσοι είμαστε κάτω των 40. Αισθανόμαστε αρκετά μεγάλοι, βλέπουμε, ακόμα και κοντινές μικρότερες, ηλικίες σαν παιδαρέλια και έτσι μας βλέπουν και οι μεγαλύτεροι.Το να πει 1-2 βρισιές πάνω, πριν ή μετά τον τσακωμό δε νομίζω ότι είναι μεγάλο θέμα. Άμα το μόνο του λεξιλόγιο είναι τέτοιου είδους, άλλο αυτό.Με κάτι τέτοια σκεπτικά οι γονείς (και οι εκπαιδευτικοί πολλές φορές) καταλήγουν να βλέπουν τα παιδιά σα μπουμπουκάκια και να μη τους κάνουν ποτέ μια σοβαρή συζήτηση για το σεξ, με τα αποτελέσματα που όλοι ξέρουμε.
@regenνα σου πω την αλήθεια εμένα η βία και στους ενήλικες δεν μου φαίνεται φυσιολογική αλλά τέλος πάντων. Δεν υποστηρίζω κι εγώ να κλείσουμε τα παιδιά μας σε ένα γυάλινο κόσμο και να τους συμπεριφερόμαστε σα να είναι από ζάχαρη, αλλά πως να το πω. Το "στ' αρχ.. μου ρε μαλάκα" από ένα 10 χρονο με σοκάρει.
@Δον Ιδιώτης 9.10.2013 | 18:10Η βία στους ενήλικες είναι πιο καταδικαστέα. Είναι ένστικτο και δε μπορείς να κατηγορήσεις τα παιδιά όταν είναι βίαια (δεν είπαμε και να σκοτώνονται, αλλά ξύλο όλοι παίζαμε). Στη σύγχρονη κοινωνία έχουμε αποφασίσει ότι δεν είναι απαραίτητη, οπότε για τους ενήλικες δεν είναι το ίδιο.Τι να σου πω... Ίσως μόνο εγώ να μη σοκάρομαι. Αλλά δε νομίζω ότι το πρόβλημα είναι αν τα παιδιά θα πουν "μαλάκας", δεν ξέρω.
Το ενδεχόμενο να ευθύνονται ποινικά οι γονείς με επιβολή προστίμων,υποχρεωτικής κοινωνικής εργασίας κτλ κτλ, για τις πράξεις bullying των παιδιών τους άραγε το έχει σκεφτεί κανείς?
Καταλαβαίνω τις ανησυχίες της κοπέλας, αλλά νομίζω πως τα 7χρονα δεν είναι και τόσο ειρηνικά όσο θα θέλαμε να πιστεύουμε. Κοιτάζοντας πίσω στην παιδική μου ηλικία, θυμάμαι μπόλικους καυγάδες, σπρωξίματα και άλλα τέτοια. Καυγάδες κυρίως στα παιχνίδια (ήταν γκολ ή άουτ, ποιός τα έφτυσε πρώτος, ποιόν θα έχουμε στην ομάδα μας) αλλά και κάποια για άλλα θέματα (bullying, βαθμοί, η παρέα σου ενάντια στην παρέα μου κα). Προσωπικά είχα γυρίζει σπίτι με σκισμένα και σκονισμένα ρούχα και με κάνα δυο μελανιές κάποιες φορές αν και οι δικοί μου πάντα με αποθάρρυναν έντονα από τις βίαιες λύσεις. Επίσης η εμπειρία μου είναι πως όταν ένα παιδί λέει : θα τις φάω αλλά και θα ρίξω και εγώ μερικές - είναι αυτός που αντιδρά στην καταπίεση από τον μεγαλύτερο bully σφίγγοντας τα δόντια και λέγοντας όχι ενώ ξέρει πως θα τις φάει. Σίγουρα αυτά είναι μια από τις οπτικές γωνίες, και ίσως η ανησυχία της κοπέλας να έχει βάσιμες αιτίες, απλά είναι η δική μου και είπα να την αναφέρω. ΥΓ: Εγώ πάντως τα παιδιά μου τα προσέχω πολύ για τέτοια σημαδια και όταν είναι αρκετά μεγάλα, θα μιλήσω μαζί τους για όλα τα σημαντικά αυτά θέματα εκτεταμένα. Επίσης όμως, γιατί ποτέ δεν ξέρεις θα τα γράψω και σε κάποια σχολή αυτοάμυνας. Κάλιο γαιδουρόδενε..
Για το παιδί της Χρύσας τι να πει κανείς; Το να στοχοποιείς, όντας εκπαιδευτικός, ένα παιδί με κάποιο πρόβλημα υγείας είναι το λιγότερο ποταπό και υπάνθρωπο. Αυτοί οι "εκπαιδευτικοί" είναι σκουπίδια και αποβράσματα και πρέπει να απομακρυνθούν άμεσα και η διευθύντρια που δεν μπορεί να τους ελέγξει θα πρέπει να παραιτηθεί από την θέση της και να αφήσει να γίνει διευθυντής κάποιος που θα έχει και τις ικανότητες και την αγάπη για τα παιδιά για να εκτελέσει σωστά αυτό το λειτούργημα.
Αν θυμάμαι καλά στους Παλιούς Συμμαθητές ο Λευτέρης Παπαδόπουλος περιγράφει ξύλο και πετροπόλεμο ανάμεσα στους πιτσιρικάδες (που κατέληγαν σε τραυματισμούς) τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια. Εποχή πριν την τηλεόραση.Οπότε δεν ειναι κάτι καινούριο, ειναι αρκετά παλιό, ίσως επειδή δεν βλέπουμε τα τελευταία χρόνια παιδια να πάιζουν έξω και μόνο στην αυλή του σχολείου που δεν την βλέπουμε να νομίζουμε ότι "δεν γίνεται να υπάρχουν εφτάχρονα που πάιζουν ξύλο μεταξύ τους".
Συμφωνώ, δεν είναι κάτι καινούριο η βία μεταξύ των παιδιών - κυρίως αγοριών, και δεν οφείλεται ούτε στην TV ούτε στα video games. Ο πατέρας μου μου έλεγε ιστορίες από πετροπόλεμους όπου τα αγόρια ανοίγανε τα κεφάλια τους. Και εγώ όταν μεγάλωνα, θυμάμαι τα αγόρια μια ζωή να πλακώνονται. Και μέσα στα ομαδικά αθλήματα, που θεωρούνται υγιής ενασχόληση, έπεφτε ξύλο - σε αγώνες όταν δεν κοιτούσε ο διαιτητής χτυπιόντουσαν ύπουλα (κλωτσιές, τσιμπιές "χαμηλά", αγκωνιές στα πλευρά, πάτημα ποδιών κλπ) για να εξαγριώνουν τους αντιπάλους. Δυστυχώς είναι μέρος της παιδικής ηλικίας των αγοριών αυτή η βία, και αλίμονο στους πιο αδύναμους, αν δεν υπάρχει επαρκής επίβλεψη και πειθαρχία από ενήλικες.
Κάνεις ένα λάθος.Το ξύλο σαν παιχνίδι είναι αιώνιο και θα είναι.Όλοι έχουμε παίξει πόλεμο ή έχουμε πλακωθεί για τη μπάλα και πολύ καλά κάναμε.Το bullying δεν έχει σχέση με παιχνίδι όμως...Ούτε το να λειτουργείς σαν αγέλη με στόχο κάποιον αδύναμο.
Η κυρία είναι λογικό να σοκαρίστηκε από το στιλ συμμορίτη-που-πουλάει-μαγκιά-και-τσαμπουκά που είχε ο εν λόγω πιστιρίκος. Αλλά μου φαίνεται περίεργο να πιστεύει ότι δεν παίζουν ξύλο τα εφτάχρονα. Δε μιλάμε για επαγγελματικό ξύλο, για άπερκατ και σπασμένα πλευρά, αλλά τα παιδιά ένα από τα βασικά πράγματα που κάνουν (κυρίως ανεπίβλεπτα) είναι να λύνουν τις διαφορές τους... σωματικά. Τι περιμένετε, επιχειρηματολογία; Φάπες, σπρωξίες, κλωτσιές στις βαριές περιπτώσεις. Κι εμείς στο δημοτικό "δερνόμασταν" αρκετά, και δεν είμασταν και κάνα "σκληρό" σχολείο. Στα 12 ήταν ακριβώς που σταματήσαμε το ξύλο. (Στα "σκληρά" σχολεία αντί να σταματήσει μπάινουν στο παιχνίδι και οι πεταλούδες.) Και πριν αρχίσουμε να τα ρίχνουμε όλα στην τηλεόραση (το λέω γιατί για όλα πλέον φταίει η TV), ξύλο τρελό έπαιζε στο σχολείο της η μητέρα μου με μεγαλύτερους bullies (δεν τους έλεγαν έτσι τότε, αλλά αυτό ήταν), αι δεν είχαν τηλεόραση τότε.
Δυστυχώς με αυτά που ακούω στα σχόλια τραβώ τα μαλλιά μου και ταυτόχρονα μου δίνετε μια εξήγηση για τη σημερινή κοινωνία μας. Η χειροδικία θεωρείτε φυσιολογική και λογική για παιδιά μικρής ηλικίας και είναι αρκετοί που είχαν οι ίδιοι αντίστοιχη εμπειρία την δικαιολογούν και λένε ότι και οι ίδιοι έκαναν αυτά τα πράγματα γιατί έτσι είναι τα παιδιά!Αγαπητοί μου δεν είναι έτσι τα παιδιά, έτσι είναι η ανώριμη, ζωώδη, απολίτιστη συμπεριφορά!Ο άνθρωπος δεν γεννιέται άνθρωπος, αλλά γίνετε και εκπολιτίζετε πρώτα από την οικογένεια, το σχολείο και την κοινωνία. Εάν κάποιος αφεθεί στα ζωώδη ένστικτα του θα γίνει αγρίμι, ο εκπολιτισμός είναι αυτός που μας κάνει ανθρώπους.Σε άλλες κοινωνίες, ίσως πιο ώριμες, τα φαινόμενα αυτά προλαμβάνονται όσο πιο νωρίς γίνεται, ενώ εδώ τα ανεχόμαστε ως λογική συμπεριφορά..
Βασικά, δεν γίνεται να υπάρχουν 7χρονα που οι πατεράδες και οι μανάδες τους τα τρέχουν από τα 5 τους ήδη σε σχολές τζούντο και καράτε, όχι γιατί θέλουν να φέρουν τα παιδιά τους με την φιλοσοφική πρακτική των τεχνών αυτών (που δεν έχει καμία σχέση με το κλωτσομπούνια στο σχολείο) αλλά για να μπορούν να επιβιώνουν στη ζούγκλα του προαυλίου.
Καλα εμένα δεν μου κανει εντύπωση αυτο. Αποτέλεσμα έλλειψης παιδεία στην Ελλαδα και συγκεκριμένα απο δυο βασικούς φορείς - άξονες:1. Η οικογενεια (ο υπέρτατος βασικός θεσμός και βασική αιτία κατα την γνώμη μου)2. Σχολείο (που απο τότε που διοριζανε αβέρτα λόγω έλλειψης δασκάλων, πολλα παιδιά το προτιμούσαν μόνο και μόνο για την επαγγελματική αποκατάσταση τους. Επομένως υπήρξε μια είδους "νοθεία" στο συγκεκριμένο λειτούργημα όπως και σε αλλα άλλωστε που δηλώνονταν λόγω του σίγουρου εισοδήματος πχ αστυνομία κτλ)
Πολύ σωστα τα γράφει η geoko86 και καθόλου "μαντάρα". Τι πιο σημαντικό πρόβλημα των Ελληνικών σχολείων είναι η ολική έλλειψη αξιολόγησης! κανένας εκπαιδευτικός δεν αξιολογείται ποτέ και άνθρωποι ανεπαρκέστατοι ή απλά κακοί δάσκαλοι παραμένουν στις θέσεις τους χωρίς συνέπειες. Θυμηθείτε απλώς όλους τους δασκάλους και καθηγητές που είχατε στο σχολείο. Πόσοι απ' αυτούς είταν πραγματικοι εκπαιδευτικοί;
peterp 9.10.2013 | 16:39Κατάλαβες ή όχι το άρθρο;Θέλεις και εσύ να είσαι ένα καλό ρομποτάκι του συστήματος και μαζί με εσένα και τα παιδιά σου ε; Πόσο μα πόσο υποτιμητικό το βρίσκω να πιστεύετε πως όταν δεν υπάρχει η σωστή διαπαιδαγώγηση, η φροντίδα, το ενδιαφέρον και οι κατευθύνσεις μέσα από την οικογένεια αυτό είναι δυνατόν να καλυφθεί ή να αναπληρωθεί από το σχολείο. Έλεος!Ξυπνήστε ρε σεις, ξυπνήστε επιτέλους!...Σ.Σ.: Τα συγκεκριμένα πιτσιρίκια όπως και τα περισσότερα, πλακώνονται γιατί δυστυχώς μεγαλώνουν στον “αυτόματο” με τους γονείς τους, εν μέρει η και ολοκληρωτικά να απουσιάζουν αμελώντας τις πραγματικές-κυρίως συναισθηματικές ανάγκες των παιδιών τους. Στο καλύτερο σχολείο να πηγαίνουν με τους καλύτερους εκπαιδευτικούς η έλλειψη του γονέα δεν αναπληρώνεται ή αντικαθιστάται με τίποτα. Μη έχετε αυταπάτες.Αυτό είναι το νόημα. Όλα τα υπόλοιπα είναι ηλίθιες δικαιολογίες.Σ.Σ.2: Όσο αφορά τους εκπαιδευτικούς είναι ένα θέμα που αξίζει να συζητηθεί αλλά εδώ το θέμα μας δεν είναι αυτοί.
Για αυτο και το ιεραρχώ δεύτερο στη λίστα που ειναι μικρή αν αναλογιστούμε και άλλους παράγοντες που επηρεάζουν μια τέτοια συμπεριφορά ενός παιδιου. Εδω βέβαια παίζει ρόλο η γνώμη ενός παιδοψυχολογου που θα εχει μια πιο επιστημονική και καταρτισμένη απάντηση. Σαφώς δεν αναπληρωνεται το κενό του γονέα απο τους εκπαιδευτικούς. Κανεις δεν λέει το αντίθετο. Ωστόσο μην παραβλέπουμε το γεγονός οτι τα παιδιά περνάνε σχεδόν το μισό τους χρόνο στο σχολείο...επομένως επηρεάζει και η διαπαιδαγώγηση του σχολείου και σίγουρα ένας καλός δάσκαλος θα βάλει το λιθαράκι του. Σε παρακαλω δώσε σημασία οτι χρησιμοποιώ το ρήμα "επηρεάζει" για τους εκπαιδευτικούς, και όχι "δημιουργεί" που ειναι δουλεια των γονέων.ΥΓ. Αυτα τα χω γράψει αφού έχω ξυπνήσει, έχω πιει το γάλα μου, βασική πηγή ασβεστιου και βιταμινών. Αυτο το πραγμα οτι όλοι οι "έξυπνοι" και "ψαγμένοι" θεωρούν οτι ειναι "ξυπνιοι" και όλοι οι άλλοι "κοιμισμένοι" και ειναι η πρόταση κατακλείδα σε κάθε επιχείρημα τους......έλεος.