Για τους φίλους μας στο Facebook που κατεβαίνουν στην πολιτική.

Για τους φίλους μας στο Facebook που κατεβαίνουν στην πολιτική. Facebook Twitter
Φωτογραφία από τη νέα ταινία του Τέρι Γκίλιαμ
2

«Πριν από λίγες ημέρες διάβασα ένα status στο Facebook που σάρκαζε με ευγενικό τρόπο τη συμμετοχή “φίλων” και “γνωστών” σε δημοτικά ψηφοδέλτια» έγραψε ο Δημήτρης Ρηγόπουλος και αναρωτήθηκε πού είναι, τελικά, το κακό στο να κατεβαίνουν, επιτέλους, καθημερινοί άνθρωποι στην πολιτική. Ο Άρης Κωνσταντινίδης σημείωσε: «Η είσοδος άγνωστων ανθρώπων στην πολιτική δεν μπορεί παρά να έχει θετικά αποτελέσματα. Είναι άνθρωποι που αποφάσισαν να σηκωθούν από τον καναπέ για να κάνουν “κάτι”. Το τι ακριβώς θα αξιολογηθεί και θα κριθεί. Αν μη τι άλλο, έτσι μπαίνει και ένα οριστικό τέρμα στη γνωστή καραμέλα “οι πολιτικοί είναι κακοί-λαμόγια-απατεώνες κ.λπ.”. Σήμερα έχουμε μπροστά μας ορισμένους “νέου τύπου” πολιτικούς. Ας μάθουμε γι’ αυτούς και ας τους στηρίξουμε – ίσως αυτοί να είναι η διέξοδος που εδώ και χρόνια αναζητούμε!».

«Ναι, μεν, αλλά, ίσως, όμως» σχολίασε ο Ανώνυμος. «Κανονικότητα με σύνδρομο αναμονής Μεσσία δεν είναι τίποτε άλλο από παλιό με περιτύλιγμα καινούργιου. Κανονικοί άνθρωποι = κανονικές προσδοκίες, ευθύνες, υποχρεώσεις, δικαιώματα».

Και ο κ. Τεπενδρής απάντησε στο ερώτημα του Ρηγόπουλου («Έχουμε να φοβηθούμε κάτι;») λέγοντας: «Τίποτε απολύτως. Οι κανονικοί είναι στην πολιτική ούτως ή άλλως. Από αυτούς προέρχονται οι πολιτικάντηδες και γι’ αυτό έχουν τις ίδιες αξίες. Το μόνο που μπορούν να αλλάξουν είναι η ταχύτητα προς το νέο εκφασισμό».

 ☛ «Ένας  Έλληνας καλλιτέχνης είχε κοπιάρει ξεδιάντροπα το σχετικά άγνωστο έργο του βίντεο, χωρίς να το αναφέρει» έγραψε ο Στάθης Τσαγκαρουσιάνος και ορμώμενος από αυτό έγραψε το προηγούμενο editorial του. «Τώρα εγώ μπερδεύτηκα» έγραψε στα σχόλια στο LIFO.gr o/η bzzt. «Από τη μία κατακρίνεις τον ψεύτη, τον κλέφτη, τον ανίκανο και τον υποκριτή και από την άλλη δεν θες να “εκθέσεις” τον καλλιτέχνη και τον ποιητή της ιστορίας, που στην ουσία είναι ακριβώς αυτό: ψεύτες, κλέφτες, ανίκανοι και υποκριτές. Και πώς θα σταματήσεις αυτήν τη λάθος νοοτροπία; Πώς θα επαναφέρεις την αξιοκρατία που τόσο πολύ λείπει από αυτό τον τόπο; Φιλικά πάντα...»

Ο Elias Estatistics πρόσθεσε: «Συμφωνώ απόλυτα! Το ένα δεν αναιρεί το άλλο κ. LIFO! :) Άλλο η δημιουργική αντιγραφή και άλλο η λογοκλοπή! :) Και το μεγαλύτερο θέμα; Να νιώθεις περήφανος που το έκανες! Με ποιο δικαίωμα; Για τον τύπο τον “καταδότη” είναι άλλο κεφάλαιο... Κατακριτέο μπορεί να είναι αν κάνει στον άλλον τον φίλο και δεν του έχει πει κατάμουτρα ότι κάνει λογοκλοπή – ο ίδιος θα έπρεπε να εκτεθεί... Αλλά, δυστυχώς, όλοι κάνουμε τους ψευτονταήδες.... :)». 

Ήταν ο/η Sweet and Sour που τελικά έπιασε το νόημα του editorial: «Ο σκοπός του (Στάθη Τσαγκαρουσιάνου) δεν είναι να “εκθέσει” πρόσωπα και έργα αλλά να επισημάνει μια κατάσταση που παρατηρεί γύρω του. Δεν ενδιαφέρει να κατονομάσουμε έναν τυχαίο καλλιτέχνη/πολιτικό/δημόσια περσόνα που πρέπει να λειτουργεί μόνο ως δείγμα και αφορμή. Αυτό που θέλει να πει, όπως το καταλαβαίνω εγώ τουλάχιστον, είναι ότι η “πολιτισμένη κοινωνία” μας δείχνει τελικά τη ζούγκλα που έκρυβε μέσα της, ότι όλοι φανερώνουν με κάποιον περίεργο τρόπο αυτό που πραγματικά είναι. Και το κάνει χωρίς να ρίξει το δικό του επίπεδο και να γίνει ένας από τους μικρούς ανθρωπάκους που αναφέρει, χωρίς να πέσει στην παγίδα να δακτυλοδείξει και να περιορίσει τη σκέψη του σε συγκεκριμένα πρόσωπα, αλλά, απλά, να μιλώντας γι’ αυτό που ζει, σε συλλογικό επίπεδο, αναδεικνύοντας έτσι τις πραγματικές διαστάσεις του προβλήματος».

 ☛ Η Μαρία Χούκλη αφηγήθηκε τη ζωή της στην Τίνα Μανδηλαρά, στη στήλη «Αθηναίοι», και τα καλά λόγια έπεσαν βροχή. «Μου είναι πολύ συμπαθής η Χούκλη, ωραία συνέντευξη!» (byronwilliams) «Μακάρι να υπήρχαν και άλλοι δημοσιογράφοι στην τηλεόραση που να είχαν το επίπεδο της κ. Χούκλη. Δυστυχώς, κυριαρχεί η μετριότητα. Η τηλεόραση χρειάζεται περισσότερες προσωπικότητες σαν την κ. Χούκλη :)» (Maria2013) «Συγχαρητήρια. Επίπεδο, ήθος, καλλιέργεια». (chris c.) «Συμπαθέστατη και γοητευτική». (MAKIS T.)

 ☛ «Οι οπαδοί της Χρυσής Αυγής δεν είναι τα underdogs που νομίζετε» τιτλοφορούνταν η συνέντευξη που έδωσε η καθηγήτρια Πολιτικής Επιστήμης Βασιλική Γεωργιάδου στους M.Hulot και Κωστή Πιερίδη. «Εξαιρετική συνέντευξη!» σχολίασε ο petitprince. «Δίνει μια αντικειμενική αποτύπωση του φαινομένου τόσο στην Ελλάδα όσο και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Μπράβο στους ερευνητές της ομάδας!». Και ο alexak συμπλήρωσε: «Κατά τη γνώμη μου, αυτό που προκύπτει είναι πως έχουμε δημιουργήσει μια λανθασμένη εικόνα για τους ψηφοφόρους της Χ.Α. Και για να αντιμετωπίσουμε το φαινόμενο πρέπει να το κατανοήσουμε, όχι να δημιουργούμε βολικά στερεότυπα».

 ☛O Τέρι Γκίλιαμ, ένας από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες της εποχής μας, μίλησε στη LiFO και στον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο. Ο Γιάννης Αργυρίου μας έστειλε την εξής επιστολή: «Ο Γκίλιαμ είναι ένας υπέροχος παραμυθάς και μπράβο στον κ. Κουτσογιαννόπουλο που τον άφησε να αφηγηθεί την ιστορία του σαν να μας έλεγε ένα ωραίο παραμύθι για ενήλικες...».

 

2

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

2 σχόλια
Πολυ δουλεμα εχει πέσει όντως στους υποψήφιους κυρίως σε αυτές τις. Ο προβληματισμός μου ειναι ο εξής : αφού τόσα χρόνια πολιτεύονται οι ανόητοι , πιτσιρικάδες , βολεμένοι κλπ ,γιατι στην Ελλάδα του 14 δεν βάζουν υποψηφιότητα οι " σοβαροί" ;; Να σωθεί και ο τόπος ;; Η γιατι οταν βάζουν, μπαίνουν αυτόματα σε κάποια απ τις παραπάνω κατηγορίες; Η πολιτική π, μάλλον εχει τοσο στενά συνδεθει σαν δραστηριότητα με την πρόστυχια και τη βρώμια ,που οι λίγοι τολμηροί η αδαείς μόνο συγχαρητήρια αξίζουν ..
Δεν ξέρω τι συμβαίνει σε άλλους δήμους αλλα στον δικό μου κατεβαίνουν ως υποψήφιοι δημοτικοι σύμβουλοι κλπ άτομα ηλικίας 18-21 ετών, που γνωρίζοντας τους προσωπικά μπορω να πω με βεβαιότητα οτι ειναι πιο χαζοί και από ένα κούτσουρο. Δε στέκομαι φυσικά στο νεαρό της ηλικίας τους (γιατι κι εγω ανάμεσα σ αυτές τις ηλικίες είμαι) αλλα δεν μπορώ να ψηφίσω υποψηφίους που έχουν στο συνδυασμό τους άτομα τα οποία αντί να πάνε μπροστά την περιοχη μου θα την πάνε πίσω.