Tα μελλοντικά πλάνα του Ρίτσαρντ (Πιρς Μπρόσναν), ενός διαζευγμένου μεσήλικα, για μια ξέγνοιαστη ζωή ως συνταξιούχου διακόπτονται απότομα όταν ανακαλύπτει ότι η εταιρεία του, την οποία πούλησε, έχει πτωχεύσει και η σύνταξη, τόσο η δική του, όσο και των πρώην υπαλλήλων του, έχει εξαφανιστεί! Αποφασίζει τότε να στρατολογήσει την πρώην σύζυγό του, Κέιτ (Έμα Τόμσον), και μαζί με ένα φιλικό τους ζευγάρι κατευθύνονται στη Γαλλία για να ξεσκεπάσουν τον απατεώνα επιχειρηματία που ευθύνεται για την κλοπή των χρημάτων. Πριν ακόμα το καταλάβουν, ο Ρίτσαρντ και η Κέιτ θα μπλεχτούν σε ένα θεότρελο κυνηγητό, γεμάτο ίντριγκες, κλοπές κοσμημάτων και απρόβλεπτες καταστάσεις, διατρέχοντας πάντα τον «κίνδυνο» να... αναθερμάνουν τη σχέση τους!


Την προσεγμένη, γεμάτη αποχρώσεις και ανθρωπιά Τελευταία Ευκαιρία που είχε ταυτόχρονα δώσει την ευκαιρία για τον καλύτερο ρόλο τους εδώ και χρόνια στους Ντάστιν Χόφμαν και Έμα Τόμπσον, διαδέχεται, από τον ίδιο σκηνοθέτη και σεναριογράφο, τον Τζόελ Χόπκινς, μια παλιομοδίτικη, περιπετειώδης κομεντί (σαν κι εκείνες που γυρίζονταν στα '60s με πρωταγωνιστή συνήθως τον Πίτερ Ο' Τουλ), χωρίς λόγο ύπαρξης, παρά την κοινωνική αιχμή της σπαταλημένης σύνταξης και της πονηρής πτώχευσης, με τρύπες στο σενάριο και σπασμωδική ανάπτυξη και, στη μέση, δύο χαριτωμένους και ικανότατους ηθοποιούς, που είμαι σίγουρος πως θα τραβήξουν το κοινό και ως ένα σημείο θα το κρατήσουν σε τεχνητή αγωνία. Από την πλοκή, προσωπικά δεν έχω τίποτα να κρατήσω ως ενθύμιο. Ωστόσο, εκτίμησα την κινηματογραφική σχέση του Μπρόσναν με την Τόμσον: υποδύονται τους πρώην συζύγους και στην ταινία μοιάζουν σαν φίλοι περισσότερο, σαν να κατάφεραν να σβήσουν το ερωτικό κομμάτι από τη χημεία τους στο πανί και να ευνοήσουν τον συνεταιρισμό που εξυπηρετεί το σχέδιο. Αν το έκαναν επίτηδες, μπράβο τους. Αν βγήκε τυχαία, μπράβο στον Χόπκινς.