Όταν ένας μετανάστης σου δίνει την θέση του επειδή είσαι Έλληνας

Να με συγχωρέσετε αν διακόπτω το ομαδικό σας αυτομαστίγωμα, αλλά η άκριτη υποστήριξη απόψεων που, υποτίθεται, στρέφονται κατά της άκρας δεξιάς, έχει γίνει πολύ της μόδας (και η ταύτιση με αυτές έχει γίνει, περίπου, διαπιστευτήριο «προοδευτικότητας»).Κατ’ αρχάς, αυτονόητα, όλοι οι νοήμονες άνθρωποι είμαστε κατά της ακροδεξιάς και του τραμπουκισμού που αυτή ευαγγελίζεται. Σε ό,τι αφορά το θέμα του άρθρου, εξυπακούεται ότι όποιος πληρώνει εισιτήριο, απολαμβάνει τις σχετικές υπηρεσίες, ανεξαρτήτως εθνικότητας. Και εναπόκειται στην καλή/κακή του αγωγή το άν θα παραχωρήσει π.χ. το κάθισμά του σε κάποιον ηλικιωμένο. Και, δυστυχώς, πολλά ελληνόπουλα, κάθε άλλο παρά σεβασμό δείχνουν προς άτομα που χρήζουν βοήθειας (παρότι είναι παιδιά «ελληναράδων» που κατά τα άλλα κόπτονται για τις αξίες της ελληνικής φυλής). Από κει και πέρα, η προσωπική μου εμπειρία είναι εντελώς αντίθετη από αυτή που περιγράφετε. Δεν ξέρω πού έχετε δει ότι οι αλλοδαποί φοβούνται να καθήσουν στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Μάλλον το αντίθετο συμβαίνει. Με εξαίρεση τους παράνομους λιανοπωλητές, που για πρακτικούς λόγους στέκονται μπροστά από τις εξόδους (λόγω της ογκώδους πραμάτειας τους, αλλά και για ευκολότερη διαφυγή σε περίπτωση ελέγχου), όλοι οι άλλοι «τιμούν» το δικαίωμά τους, πέραν του δέοντος. Ο ίδιος μένω στο εξωτερικό και αναγκαστικά χρησιμοποιώ μόνο ΜΜΜ τις (συχνές) φορές που έρχομαι Ελλάδα. Όλες οι Φιλιπινέζες (συνήθως σε παρέες των 3) έχουν την καταπληκτική ικανότητα, ξεγλιστρώντας και σπρώχνωντας να βρίσκουν θέση ακόμα και στα πιο στριμωγμένα λεωφορεία, αφήνοντας όρθιους συνταξιούχους που περίμεναν στη στάση πριν από αυτές. Το ίδιο ισχύει και για ανατολικής προέλευσης οικιακές βοηθούς, όπου η μία τρέχει να προλάβει θέσεις για τις υπόλοιπες, βάζοντας τσάντες σε κενές θέσεις, όταν οι άλλες ακυρώνουν τα εισητήριά τους /αδυνατούν να βρουν εγκαίρως κάθισμα. Σε συγκεκριμένη περίπτωση έχω τσακωθεί για να παραχωρηθεί άδεια θέση στην 70χρονη μητέρα μου, όχι γιατί αυτό το έκανε Βουλγάρα, αλλά γιατί πρόκειται για γαϊδουρινή συμπεριφορά, ασχέτως εθνικότητας. Έχω κάνει το τραγικό λάθος να χρησιμοποιήσω τραμ για να πάω με την ηλικιωμένη μητέρα μου και το 5χρονο τότε παιδί μου στη Γλυφάδα. Κατά τη διάρκεια της (απελπιστικά αργής) διαδρομής, ο συρμός ήταν γεμάτος κατά το ήμισυ από συνταξιούχους (που με ένα εισιτήριο κάνουν ευχάριστο ταξίδι, χωρίς συγκεκριμένο σκοπό/προρισμό) και κατά το άλλο ήμισυ από αλλοδαπούς όλων των εθνικοτήτων. Επί 3 τέταρτα ήμουν όρθιος, χωρίς κανείς να φιλοτιμηθεί να παραχωρήσει μία θέση. Τελικά κατεβήκαμε σε άσχετο μέρος και πήραμε ταξί για επιστροφή. Προσωπικά, πάντα παραχωρώ τη θέση μου, ακόμα σε άτομα όχι πολύ μεγαλύτερης ηλικίας (και δεν το λέω αυτό για να μου πείτε μπράβο). Αλλά άν το κάνω αυτό στην Ελλάδα, εξυπακούεται ότι το κάνω πιο ευλαβικά όταν είμαι στο εξωτερικό, όπου, κατά κάποιον τρόπο, είμαι «φιλοξενούμενος». Και η σωστή αγωγή επιβάλλεται μεν πάντα, αλλά όταν είσαι φιλοξενούμενος, επιβάλλεται διπλά. Θα με συγχωρέσετε, αλλά (πλην εξαιρέσεων) αυτού του είδους τη λογική δεν την έχω παρατηρήσει από τους «φιλοξενούμενους» στην Ελλάδα. (Και προσέξτε, δεν αναφέρομαι στο δικαίωμα να καθήσει κανείς, αλλά στην ηθική υποχρέωση να την παραχωρήσει σε όποιον την έχει μεγαλύτερη ανάγκη).

Μιλάτε όπως και κάποιοι άλλοι αναγνώστες για κάτι εντελώς διαφορετικό απο αυτό που αναφέρει το κείμενο. Για την αγωγή μας μέσα στα ΜΜΜ. Λέτε πράγματα με τα οποία συμφωνώ. Ναι πρέπει να δίνουμε την θέση σε κάποιο μεγαλύτερο ή σε άνθρωπο που έχει πρόβλημα. Μετακινούμαι κάθε μέρά αποκλειστικά με τα ΜΜΜ στην Αθήνα και ζω στο κέντρο. Κατέγραψα δυο περιστατικά τα οποία έχω δει με τα ίδια μου τα μάτια, όπως και επίθεση σε μετανάστη απο Χρυσαυγίτες κάτω απο το μπαλκόνι του σπιτιού, το οποίο το έχω αναφέρει σε προηγούμενο ποστ. Σιχαίνομαι την Χρυσή Αυγή και εχω αναφερθεί αρκετές φορες σε αυτή μέσα απο το blog. Δεν είναι μόδα είναι η ελληνική πραγματικότητα του 2012

@Βαγγέλης ΜακρήςΣυγχαρητήρια για το άρθρο αλλά περισσότερο για το σχόλιο σας.Δυστυχώς έτσι είναι.Αυτή είναι η ελληνική πραγματικότητα εν ετει 2012.

Διαφωνω.Και οι ακροδεξιοι μια χαρα νοημονες μπορουν να ειναι, αλλα η νοημοσυνη απο μονη της ωφελει κυριως στην αλγεβρα.Οταν προκειται να παρεις θεση ειναι ενα συνολο κριτικων ικανοτητων και δεξιοτητων με πρωταγωνιστικο ρολο τις ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΙΣ σου.Το δυσκολοτερο πραγμα για να αποβαλλει κανεις απο πανω του ειναι η ιδεα.θυμησου το αυτο καποτε.Και πραγματι δεν μιλαμε για την αγωγη εδω.Μιλαμε για τη φουκαριαρα τη μεγαλοιδεα της "ταυτοτητας" μας, που μας κανει να αρκουμαστε στην προφορα της ιδιας της λεξης.Αυτομαστιγωσου και ασε τις ντροπες!

@ ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΜΑΚΡΗΣ: Σέβομαι τις απόψεις σας και συμφωνώ μαζί σας στα περισσότερα θέματα. Εδώ όμως κάνετε λάθος. Το άρθρο σας τιτλοφορείται: «Όταν ένας μετανάστης σου δίνει την θέση του επειδή είσαι Έλληνας» και η (υποκειμενική, προφανώς) γνώμη μου είναι ότι, γενικώς, αυτό δεν ισχύει. Πάρα πολλοί αλλοδαποί είναι το ίδιο (άν όχι περισσότερο) αγενείς με πολλούς Έλληνες, και αντί να σου δόσουν τη θέση τους, προσπαθούν να αρπάξουν τη δικιά σου. (Αυτό λέει η εμπειρία μου – δεν έχω κάνει στατιστική ανάλυση, ούτε και είμαι ο Ζαμπούνης/επιστήμονας του savoir vivre). Tην περασμένη Πρωτοχρονιά που ήρθα στην Αθήνα, η αλλοδαπή κοπέλα μου επέμενε (παρά τις ενστάσεις μου) να κατεβούμε στο Σύνταγμα. Εκεί, ανάμεσα στα πλήθη αλλοδαπών, πάμπολλοι τη σκούντηξαν και προσπάθησαν να τη χουφτώσουν. Με τα δικά μας δεδομένα, αυτό είναι απαράδεκτο. Με τη δική τους οπτική, η κοπέλα μου (δεδομένου του ελαφριού ντυσίματος χειμωνιάτικα και της έλλειψης μαντίλας) ήταν μία δημόσια γυναίκα ελαφριών ηθών που προφανώς γούσταρε άσεμνες χειρονομίας και λιγουργιασμένα βλέματα/χαχανητά. Κι’ αυτό διότι ευγένεια και ηθική αποτελούν ιδεατές κατασκευές που αλλάζουν ανάλογα με την κοινωνία και την εποχή. Θα μου πείτε ότι το παράδειγμα είναι άσχετο με το θέμα. Κι όμως, είναι απόλυτα σχετικό: Στο Ισλαμαμπάντ θα ήσουν αφελής αν στο λεωφορείο δεν κλώτσαγες το πλησίον σου για προλάβεις θέση και τρελός αν την παραχωρούσες σε άλλον. Εκεί δεν είναι παράλογο να κρεμαστείς και από την οροφή του οχήματος για να πας στον προορισμό σου.Όπως έγραψα και παραπάνω, όλοι οφείλουμε να είμαστε ευγενείς. Όταν όμως είμαστε φιλοξενούμενοι, τότε και πρέπει να σεβόμαστε τα ήθη των οικοδεποτών μας και να είμαστε διπλά προσεκτικοί. Οι κανόνες καλής συμπεριφοράς επιτάσσουν στον καλεσμένο να μην ρεύεται όταν σας επισκέπτεται στο σπίτι σας (ασχέτως του άν εσείς το κάνετε όταν πίνετε μπύρες στο σαλόνι, φορώντας πυτζάμες και βλέποντας ποδόσφαιρο). Πέραν των λόγων απλής ευγένειας, καλό είναι και να μην δίνουμε λαβή σε ακραία στοιχεία (όπερ και εγένετο με την Χ.Α.) Είναι κάτι που δυστυχώς δεν έχει εμπεδοθεί ούτε από (πολλούς από) τους εδώ μετανάστες, ούτε από τους εγχώριους αυτόκλητους υπερσπιστές τους (πιστέψτε με, δεν αναφέρομαι σε εσάς).Άν (αναφερόμενος στη Χ.Α.) το άρθρο σας είχε τίτλο: «Όταν ξυλοκοπάς ένα μετανάστη για να σου δώσει την θέση του επειδή είσαι Έλληνας», τότε θα είχατε δίκιο στην ένστασή σας στο σχόλιό μου. Έτσι ως έχει, είναι κατά την άποψή μου (άθελά σας) παραπλανητικό και άσχετο με το σημαινόμενο, που είναι η ρατσιστική βία. Η οποία έχει πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις, τόσο λόγω της ανέχειας, όσο και διότι επί 20 χρόνια παραμένει politically incorrect οποιαδήποτε αρνητική αναφορά στους μετανάστες. Εάν πείς ότι οι Έλληνες είναι αγενείς, είσαι προοδευτικός. Εάν πεις ότι οι αλλοδαποί είναι αγενείς είσαι φασίστας. Και έτσι, λέγε-λέγε, φασίστας ο ένας, φασίστας ο άλλος, έγινε όπως το παραμύθι με τον Πέτρο και τον Λύκο: Όταν τελικά ήρθαν οι αληθινοί λύκοι, κανείς δεν το πίστεψε, παρά μόνο όταν ήταν αργά.@ Dora. Κι’ εγώ διαφωνώ μαζί σου, οι παρουσιάσεις/ομιλίες στελεχών της Χ.Α. δείχνουν ότι (μεταξύ άλλων) έχουν και θέμα νοημοσύνης. Για το υπόλοιπο σχόλιό σου, κάποια σημεία στίξης σε λάθος σημείο και κάποιες περίπλοκες διατυπώσεις σου, με εμπόδισαν να καταλάβω τί εννοείς. Η προστακτική β’ προσώπου σε μένα απευθύνεται; Εάν έχεις ένσταση σε κάποιο συγκεκριμμένο σημείο του σχολίου μου, μπορούμε να το συζητήσουμε.