Είπα να αναφερθώ σε ένα από τα "τζιζ" ζητήματα. Είπα να εκφράσω την άποψή μου σχετικά με τις ακόλουθες φράσεις:
-Εγώ δεν εχω πρόβλημα με τους gay. Ο καθένας στο κρεβάτι του κάνει ό,τι θέλει.
-Αν το παιδί σου όμως ήταν gay;
-Mακάρι όχι. Δεν ξέρω πώς θα το αντιμετώπιζα.
-Έχουμε φοβερό πρόβλημα, πρέπει να κρυβόμαστε, είμαστε δακτυλοδεικτούμενοι πολλές φορές.
-Πρέπει να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας, εστιάζουμε στην καρδιά της ισότητας και της δημοκρατίας.
Τάδε έφη το Athens pride.
Ένα λεπτό ρε παιδιά.
Ή στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε. Ας τα πάρουμε ένα-ένα.
Όσο ακατόρθωτο φαντάζει για έναν άντρα straight να δημιουργήσει ερωτικές σχέσεις με έναν άντρα, το ίδιο ακριβώς ισχύει και για έναν gay με μια γυναίκα.
Καταρχάς, θεωρώ πως όλες οι παραπάνω προτάσεις είναι λάθος. Το είδος διαχωρισμού τους απο τους άλλους ανθρώπους είναι ότι έχουν διαφορετικές σεξουαλικές προτιμήσεις. Δηλαδή έχουν διαφοροποιηθεί με βάση ένα χαρακτηριστικό με το οποίο γεννήθηκαν (το πιστεύω ακράδαντα, αλλά επειδή οι απόψεις διίστανται, το αφήνω λίγο ανοιχτό) και όχι με κάτι που τους χαρακτηρίζει πραγματικά σαν άτομα (εξυπνάδα, προσωπικότητα κ.τ.λ.) Και μόνο που αναφέρεσαι σε αυτούς σαν να ανήκουν σε διαφορετικό είδος, είναι ένα τεράστιο λάθος. Όχι γιαγιά, οι άνθρωποι αυτοί δεν αυξήθηκαν τα τελευταία χρόνια επειδή η κοινωνία έχει σαπίσει, από την τηλεόραση ή απο τα μεταλλαγμένα που τρώμε (έχω ακούσει να το συνδέουν και με Τσέρνομπιλ). Υπήρχαν πάντα, απλά δεν έκαναν σε τόσο μεγάλο ποσοστό την παρουσία τους ισχυρή. Ναι, πατέρα αυτός δεν είναι λόγος ναπαρατήσεις/ υποβιβάσεις έστω το παιδί σου. Αυτό το παιδί είναι το 100% το υπέροχο ή μη παιδί σου. Η προτίμηση του δεν ήταν δική του επιλογή, είναι στο DNA του, όπως εσύ έχεις κάτω από το δεξί σου μάτι μία ελιά. Τι σημασία έχει αν ο/η μονάκριβος/η καταλήξει με ένα άτομο του ίδιου φύλου; Θα ήσουν πιο ευχαριστημένος αν ήταν σε έναν ετερόφυλο γάμο με φασαρίες και βία; Καταλαβαίνω το αρχικό σοκ, μιας και όλοι οι γονείς, ονειρεύονται το μέλλον των παιδιών τους και μέσα σε αυτά τα όνειρα συμπεριλαμβάνεται η ουτοπική οικογένεια, έτσι δεν είναι; Ε, δεν χρειάζεται να επαναληφθώ, διάβασε δυο προτάσεις πριν. Μετά το αρχικό σοκ, πρέπει να επέλθει ας πούμε η αποδοχή -γιατί κανονικά δεν υπάρχει κάτι που πρέπει να αποδεχτούν-. Ο καθένας μας είναι ελεύθερος να κάνει ό,τι θέλει και του αρέσει στη ζωή του αρκεί να μην βλάπτει τους γύρω του. Ή τουλάχιστον αυτή είναι η δική μου φιλοσοφία.
Για να συνοψίσω λοιπόν, δεν θα έπρεπε καν να γίνεται ζήτημα σε μια οικογένεια ή στην κοινωνία ούτε να χρησιμοποιούνται τέτοιοι χαρακτηρισμοί προκειμένου να ταυτοποιήσουν ένα άτομο. Όσο ακατόρθωτο φαντάζει για έναν άντρα straight να δημιουργήσει ερωτικές σχέσεις με έναν άντρα, το ίδιο ακριβώς ισχύει και για έναν gay. Δεν υπάρχει "γιατρειά''. Έχω ακούσει και ψυχολόγο να το υποστηρίζει αυτό, κάτι το οποίο είναι παραπάνω από θλιβερό.
Επειδή όμως πάντα τα νομίσματα έχουν δύο πλευρές, ας πάμε και στην άλλη όχθη.
Προς όλους εσάς που το παίρνετε πάντα προσωπικά και προσπαθείτε όχι να διεκδικήσετε τον βεβαίως απαιτούμενο σεβασμό, αλλά επιδιώκετε να σταματήσουν να σας σχολιάζουν και να κρατούν ρατσιστική στάση απέναντι σας, ετοιμαστείτε να εκπλαγείτε: αυτό θα συμβεί μόνο όταν θα πάψετε να αποτελείτε τη μειοψηφία! Έχετε κάνει και εσείς λάθη όμως, κινήσεις που είναι σαν να λέτε εδώ είμαι!!! Γιούχαρε με! Για παράδειγμα, δεν καταλαβαίνω το λόγο ύπαρξης των gay bar. Αυτόματα, με αυτόν τον τρόπο διαχωρίζεστε από τους άλλους. Από πότε υπάρχουν straight bar; Άλλο παράδειγμα: προς τι τα ουράνια τόξα, οι οργανώσεις και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο; Εγώ νόμιζα πως είστε κανονικοί άνθρωποι σαν εμάς και δεν αποτελείτε ξεχωριστή μερίδα. Δηλαδή τι ενώνει τόσους διαφορετικούς ανθρώπους με διαφορετικά ενδιαφέροντα, ασχολίες; Eπίσης, δεν ξέρω αν το έχετε παρατηρήσει, αλλά η ρατσιστική στάση είναι πάντα σε κάτι που δεν αποτελεί ρουτίνα----> πλειοψηφία----> δύναμη άρα και αποκαλείται για τους λόγους αυτούς "νορμάλ". Δηλαδή με την ίδια λογική θα πρέπει να επαναστατήσουν οι χοντροί, οι νάνοι, οι εξαδάκτυλοι και ούτω καθεξής. Πάντοτε και όλοι κάθε φορά που βλέπουν στο δρόμο κάτι διαφορετικό από αυτό που βλέπουν κάθε μέρα γυρίζουν το κεφάλι τους σαν τον Εξορκιστή. Δεν έχει να κάνει με το αν είναι ρατσιστής κάποιος ή οχι. Είναι φυσική αντίδραση και εγώ θεωρώ πως ενδέχεται να συμβαίνει στην προσπάθεια του εγκεφάλου να απομνημονεύσει όσα περισσότερα μπορεί, οπότε το μάτι μας εστιάζει εκεί για περισσότερη ώρα, προκειμένου να μεταφέρει την πληροφορία. Εννοείται πως αυτό δεν σημαίνει πως εσύ από ντροπή θα κρατήσεις κρυφή την προσωπική σου ζωή και δεν θα ξεμυτίσεις έξω. Οι άνθρωποι πάντα θα βρουν κάτι να σχολιάσουν, όλοι έχουμε πάνω μας κάτι το διαφορετικό.
Για αυτόν ακριβώς το λόγο και διατηρούμε τη μοναδικότητα μας.
Ρίξε μια ματιά στις δημιουργίες του αγαπημένου μου Φερνάντο Μποτερό. Τότε που το παχουλό ήταν της μόδας και οι αδύνατοι άνθρωποι θεωρούνταν υποσιτισμένοι, ο Μποτερό απεικόνιζε στα έργα του ευτραφείς ανθρώπινες μορφές (κυρίως γυναίκες), οι οποίες λατρεύονταν από τους ανθρώπους που παρακολουθούσαν τη δουλειά του. Επίσης, έχουν γίνει προσπάθειες photoshop προκειμένου να μεταβάλλουν κάποιους τέτοιους πίνακες, όπως της Αναδυόμενης Αφροδίτης και να μετατρέψουν τα σώματα σε λεπτότερα. Πλέον εννοείται πως οι παχουλές έπαψαν να αποτελούν πρότυπο, όχι μόνο για λόγους υγείας, αλλά γιατί με τον καιρό άλλαξε το πρότυπο γυναικείο σώμα.
Οι σταθερές με το πέρασμα του χρόνου μεταβάλλονται, δεν μπορούμε σταματήσουμε την κοινωνική κριτική, αλλά κάτι το οποίο μπορεί να αλλάξει είναι να σταματήσουμε να μαρκάρουμε τους ανθρώπους με βάση τόσο ασήμαντα χαρακτηριστικά τους. Αλλά και οι ίδιοι οι άνθρωποι να ξεπεράοσυν το όποιο συναίσθημα κατωτερότητας και να κάνουν το ίδιο. Χαρακτηριστικά που δεν καθορίζουν το ποιοι είναι, είναι ανεπίτρεπτο να επηρεάζουν την άποψή μας για αυτούς. Για μένα οι όροι gay, gay friendly και ό,τι άλλο αντίστοιχο έχει βγει δεν θα έπρεπε να υφίστανται. Και θα κλείσω με το κλισέ, όλοι είμαστε άνθρωποι.
Ουφ, τα'πα και ξεθύμανα.
σχόλια