ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θα ήθελα να ρωτήσω την άποψή σας για ένα θέμα που με έχει απασχολήσει πολύ. Ο άνθρωπος με τον οποίον έχω σχέση τα τελευταία σχεδόν δύο χρόνια έχει γυναίκες κολητες. Δεν θέλω να παρεξηγηθώ, δεν είμαι η κλασσική ζηλιαρα που ζηλεύει ότι υπάρχει ούτε το πρόβλημα μου είναι ότι έχει φίλες. Πρόκειται για την συμπεριφορά του απέναντι τους, και τα όρια που κατά την γνώμη μου πρέπει να υπάρχουν. Το πρόβλημα μου είναι ότι ο φίλος μου είναι πάντα εκεί όταν των έχουν ανάγκη... Και των έχουν Πολύ συχνά. Κλάματα, χωρισμοι, διαφωνίες και πολλά άλλα είναι συχνά φαινόμενα. Το βρίσκω γλυκό το ότι νοιάζεται.... Αλλά επίσης κουραστικό. Ζηλεύω γιατί νιώθω ότι τις έχει σε προτεραιότητα γιατί τον έχουν ανάγκη (δεν λέω ότι δεν με προσέχει). Πως θα νιώθετε αν μια φορά την εβδομάδα χτυπούσε το τηλ του φίλου σας και ήταν μια γυναίκα που κλαίει και τον ζητάει γιατί χώρισε ή μαλωσε ή κάτι συνέβη. Πως θα σας φαινόταν αν μια φορά των μήνα ή και πιο συχνά σας έλεγε η φίλη μου μαλωσε με τον άλλον και ήρθε να μείνει σε μένα χτες. Πραγματικά κάνω προσπάθειες για να τις γνωρίσω για να τις συμπαθησω.... Αλλά δεν είναι κολλητες μου και ούτε θέλω να γίνουν. Είναι δικές του φίλες και δεν μπορώ ούτε θέλω να το αλλάξω αυτό... Αλλά θέλω όρια... Ξέρω ότι δεν υπάρχει κάτι ερωτικό μεταξύ τους... Αλλά έρχονται στιγμές που θέλω να του πω... Κουράστηκα... Πάνε και κάνε σχέση με μια από τις κολλητες σου και άσε με ήσυχη. Απλά πιστεύω ότι θα πρέπει να υπάρχει ισορροπία.... Δεν είμαστε 20χρονων πια. Πρέπει να μπορούμε να θετουμε όρια. Για μένα από ένα σημείο και μετά είναι εκμετάλλευση... Βρίσκεται την σκέψη μου λάθος???