ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τον μεγάλο έρωτα τον έζησα μόνη μου... δηλαδή έμεινε ανεκπλήρωτος. Πολύ άσχημο συναίσθημα.Ύστερα από όχι πολύ καιρό βρέθηκε ο άνθρωπος που ερωτεύτηκε τρελά εμένα. Ήθελε να μου τα δώσει όλα. Εγώ του έδωσα την ευκαιρία και... τελικά τον αγάπησα. Είμαστε μαζί. Σε μια ρεαλιστική αλλά καλη σχέση.Μερικές φορές μάλιστα, αισθάνομαι ερωτευμένη. Αλλά δεν έχω το μόνιμο καρδιοχτύπι κι εκείνη την καψούρα κάθε φορά που κοιταζόμαστε. Αυτός γνωρίζει την ιστορία μου και σίγουρα στεναχωριέται. Δεν το δείχνει γιατί κι εγώ θέλω να του προσφέρω τα πάντα. Υπάρχει τρυφερότητα, υπάρχει αγάπη, υπάρχει συντροφικότητα...Έρωτας από μεριάς μου όμως... ήπιος, προσγειωμένος... σπάνιος, πού και πού...Και όταν η σχέση μας μου προσφέρει ευτυχία, νιώθω πολύ τυχερή που βρέθηκε αυτός ο άνθρωπος στη ζωή μου. ΕΙΝΑΙ ο άνθρωπός μου. Μα όταν για οποιονδήποτε λόγο κάτι στραβώνει, όπως μια στο τόσο για όλα τα ζευγάρια, αναρωτιέμαι κι εγώ αν όντως θέλω να παραμείνω στη σχέση ή αν θα προτιμούσα να λιώνω για κάποιον κι ας πονάει.Έχω ενοχές που συμβιβάστηκα και παράλληλα ότι και να κάνω για αυτόν, νιώθω αχάριστη λες και τον εκμεταλλεύομαι. Να τον αφήσω, ενώ έχουμε κάτι καλό, για να μην του στερήσω να ζήσει το μεγάλο έρωτα με κάποια άλλη; Να ρισκάρω, μήπως επιτέλους βρω το ίδιο;