ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θα ήθελα να πω το πρόβλημά μου...Ήμουν με ένα αγόρι δύο χρόνια. Πραγματικά ήταν κάτι το διαφορετικό από όλους τους άλλους. Κάθε μέρα που περνούσε, μου έδειχνε ότι ήταν τόσο σωστός σε όλα που δεν είχα κανένα παράπονο. Με αγαπούσε πολύ κι εγώ το ίδιο, ό,τι ήθελα το είχα από εκείνον.Υπήρχαν καβγάδες από τον πρώτο χρόνο και μετά άρχισαν οι εντάσεις στη σχέση μας. Έκανε πολύ υπομονή μαζί μου. Βλέπετε δεν είμαι και ο πιο εύκολος άνθρωπος στον κόσμο. Έχω πολλά ελαττώματα, σε αντίθεση με εκείνον...Ώσπου ήρθε το καλοκαίρι. Εκείνος θα έφευγε, θα πήγαινε Αγγλία με τους γονείς του μόνιμα σε ένα μήνα. Η αλήθεια είναι ότι το ήξερα, γιατί έβλεπα πως ετοίμαζε τα πράγματά του μαζί με τους γονείς του και μετά από συζήτηση καταλήξαμε να χωρίσουμε. Ήθελε πολύ να κρατήσει αυτήν τη σχέση, αλλά δεν γινόταν κι από τη δικιά μου πλευρά, ήταν δύσκολο.Πέρασαν δύο εβδομάδες. Προσπαθούσα κάθε μέρα να τον ξεπεράσω και να πάω παρακάτω, τον εαυτό μου όμως τον κορόιδευα. Πώς γίνεται να φύγω από κάτι που κάποτε ήταν τα πάντα για μένα; Δεν ήταν ποτέ λόγια, ήταν έρωτας. Ένας έρωτας μεγάλος και αληθινός.Όσο περνάγανε οι μέρες ξέφευγα. Γνώρισα ένα παιδί. Αν και αυτός με γούσταρε, εγώ δεν ήθελα να κάνω σχέση μαζί του. Φιληθήκαμε (για όσο βγαίναμε)... Μέχρι που μου στέλνει εκείνος μήνυμα για να βρεθούμε. Βρέθηκα μαζί του. Ήταν πολύ χάλια. Έκλαιγε με λυγμούς. Όταν τον ρώτησα τι έχει, μου είπε ότι δεν θα φύγει τελικά, όχι μόνιμα, απλά οι γονείς του το είχαν κανονίσει αλλιώς μου έλεγε ότι με αγαπάει, πως όλον αυτόν τον καιρό ήταν χάλια, δεν άντεχε μακριά μου και πως ήταν σίγουρος πως θα φύγει μακριά μου. Η αλήθεια είναι ότι ήθελα πολύ να ήμουν μαζί του, αλλά φοβόμουν για το τι θα γίνει στη συνέχεια με εμάς...Μετά από μια μέρα τα ξαναβρήκαμε. Ήταν όλα τόσο ωραία. Μόνο μαζί του ένιωθα χαρούμενη, όπως κι εκείνος. Και το πρόβλημα ήρθε... Ένιωσα πως ήθελα να του πω για το παιδί που βγαίναμε, ότι φιληθήκαμε. Και του το είπα. Νευρίασε αρκετά, αλλά δεν με ρώτησε κάτι άλλο.Τον ρώτησα κι εγώ για εκείνον και μου είπε: “Όχι, στο ορκίζομαι”. Το άφησα εκεί. Όμως βαθιά μέσα μου δεν το πίστεψα και ήθελα να μάθω τι πραγματικά έκανε όσο ήμασταν χώρια. Το ξέρω, είναι πολύ εγωιστικό αυτό, αλλά δεν μπορούσα να μην μάθω. Με έτρωγαν τα πάντα μέσα μου και ήμουν μέσα στο άγχος. Ρώτησα λοιπόν τον κολλητό του, ο οποίος μου είπε: πρέπει να μιλήσεις μαζί του και να σου τα πει.Τον ρώτησα για μια ακόμη φορά και μου είπε αυτό: “Ό,τι έκανες, έκανα”. Εννοείται πως τα πήρα πολύ γιατί μου ορκιζόταν. Μου έλεγε ότι φοβόταν να μου το πει από την αρχή, γιατί δεν είχε κανένα νόημα για εκείνον. Μου εξήγησε το τι παίχτηκε... Τα κλασικά, ότι του την έπεσε εκείνη και τον φίλησε κι αυτός τραβήχτηκε. Δεν το πίστεψα κι έτσι ρώτησα αυτήν την κοπέλα από το δικό του fb, κάνοντας εκείνον, και το μόνο που είπε είναι ότι έδωσαν ένα φιλί μόνο.Μεγάλο λάθος το ξέρω, αλλά εκείνος συμφώνησε και μου είπε: ρώτα την, κάνε ό,τι θες. Τέλος πάντων, ένα πράγμα όμως που δεν σας είπα είναι ότι είχε στο πορτοφόλι του ένα προφυλακτικό, αν και μου είπε ότι του το έδωσε ο φίλος του και ότι το σκεφτόταν να πάει με άλλη, αλλά δεν το έκανε. Κι αν το είχε κάνει, δεν θα γύρναγε σε εμένα ποτέ...Τώρα, αν και είμαι μαζί του και μου φέρεται άψογα, ζω μέσα στο άγχος. Ξέρω ότι ήμασταν χωρισμένοι, θα μπορούσε να κάνει ό,τι ήθελε, αλλά όσο φαντάζομαι ότι θα το έκανε με άλλη καταρρέω. Μια αγάπη χωρίς εμπιστοσύνη δεν γίνεται να αντέξει, το ξέρω αυτό, αλλά μέσα μου δεν μπορώ να το πιστέψω ότι δεν έκανε κάτι και αυτό ποτέ δεν θα το μάθω...Δεν θέλω να χωρίσω μαζί του, τον αγαπάω πολύ, όπως κι εκείνος με αγαπάει. Δύο χρόνια τώρα ποτέ του δεν γύρισε να μου κάνει κάτι πίσω από την πλάτη μου, ήταν τόσο σωστός, το ιδανικό αγόρι και τώρα νιώθω ότι έρχεται το τέλος μας. Να ζω έτσι μέσα στο φόβο; Να προχωρήσω ενώ μπορεί να έκανε κάτι με άλλη; Δεν μπορώ!Ξέρω πως δεν είναι ωραίο όλο αυτό που κάνω γιατί δεν ήμασταν μαζί, αλλά το ψέμα το μισώ πάρα πολύ. Προτιμώ να έρθει και να μου πει την αλήθεια. Εννοείται πως θα τον χώριζα για κάτι τέτοιο, αλλά πιστεύω πως φοβάται γιατί ξέρει ότι θα τον χώριζα.Πραγματικά, δεν ξέρω τι να κάνω. Είναι ένας άνθρωπος πολύ σημαντικός για μένα και είναι κρίμα να τον χάσω για ένα παρελθόν... Ή ίσως όχι;