Στο σημερινό «Α μπα»: προσοχή κίνδυνος

Στο σημερινό «Α μπα»: προσοχή κίνδυνος Facebook Twitter
93

__________________
1.


Αγαπητή Αμπα,
Πραγματικά με εκπλήσσεις ευχάριστα με τις απαντήσεις που δίνεις γιατι φαίνεται οτι εχεις ένα πραγματικό χάρισμα να διαβάζεις τους ανθρώπους και να δίνεις ορθολογικές απαντήσεις. Πέρα απ ολα αυτά θα ήθελα απλά να δηλώσω τον προβληματισμό μου σε οτι αφορά τους άντρες και γιατι πλέον εχει χαθεί τελείως ο ρομαντισμός μεταξύ άντρα-γυναίκα. Φαίνεται οτι οι άντρες, συνήθως το εκφράζουν στην πολύ αρχή, θέλουν απλά σεξ και αυτό μόνο. Οτιδήποτε περισσότερο δεν μπορούν να το αντιμετωπίσουν. Αν μεν δεχτείς μια χαρα κάνουν το κέφι τους αν οχι θα βρουν κάποια άλλη που θα ειναι ευχαριστημένη με το σεξ. Και γω διερωτώμαι σεξ θέλω εννοείται αλλά θέλω και συναίσθημα. Τι θα γίνει; Γιατι φοβούνται τόσο πολυ; Και γιατι προκαταβάλουν μια κατάσταση και μας δηλώνουν οτι δεν θέλουν τίποτα περισσότερο; Και που ξέρουν απο την αρχή τι θέλουν, και που ξέρουν η άλλη μεριά τη θελει;


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Ούτε φοβούνται, ούτε κουταβάκια που δεν ξέρουν τι να κάνουν με τον καταρράχτη των συναισθημάτων τους είναι, αγαπητή φίλη. Όσο υποτιμητικό και ανούσιο είναι να ακούμε τι θέλουν και δεν θέλουν επιτέλους οι γυναίκες, ακριβώς άλλο τόσο υποτιμητικό και ανούσιο είναι να περιγράφουμε τους άντρες μαζικά σα να μην είναι ο καθένας από αυτούς ξεχωριστός, με τις δικές του ανάγκες, σκέψεις, θεωρίες και φυσικά, ανασφάλειες.


Αυτό που διαφέρει μεταξύ αντρών και γυναικών είναι η σεξουαλική ελευθερία, και αυτό δεν είναι γενετικό, είναι κατασκευασμένο. Τα αγόρια έχουν μεγαλώσει με την παραίνεση να κάνουν πολύ σεξ με πολλές γυναίκες για να είναι άντρες αλλά να μην δείχνουν συναίσθημα, τα κορίτσια με την απαγόρευση και τον φόβο ότι το σεξ δεν είναι για διασκέδαση, είναι παραχώρηση για να κερδίσουν την αγάπη ενός αγοριού. Αυτή τη διδαχή την έχουν ονομάσει ρομαντισμό, και μας έχουν βάλει να είμαστε άντρες και γυναίκες αντίπαλοι και εχθροί, για κάτι που θέλουμε και οι δύο εξίσου: και το σεξ, και το συναίσθημα.


Άσε το τσουβάλιασμα, και μην αντιμετωπίζεις τα αγόρια που σε πλησιάζουν σαν επικίνδυνα όντα που θέλουν να σε ξεγελάσουν. Η επιφύλαξη και η εμμονή σου για «συναίσθημα» σε κάνουν τριπλά ευάλωτη: είναι φανερό τι θέλεις να ακούσεις, και περιμένεις τόσο πολύ να το ακούσεις, που δεν ανοίγεις τα μάτια σου και τα αυτιά σου και το μυαλό σου για να δεις το πιο σημαντικό από όλα: ρε παιδί μου, σου αρέσει αυτός που έχεις απέναντί σου, ή σπαταλάς τα νιάτα σου προσπαθώντας να πείσεις τον εαυτό σου ότι δεν πειράζει που έκανες σεξ μαζί του;

__________________
2.


Καλημερα Α,μπα. Πριν απο ενα χρονο αποκτησα το πρωτο μου παιδακι. Ο συζυγος μου εχει ενα παιδι εντεκα χρονων το οποιο μενει μαζι μας. Δεν ειχα και δεν εχω προβλημα με το παιδι. Το θεμα μου ειναι οτι απο τοτε που γεννησα, εχουμε απομακρυνθει με τον αντρα μου. Το παιδι ειναι σε ηλικια που ακομα εξαρταται απο τον πατερα του. Ως ποτε, αραγε; Ο αντρας μου το πηγαινοφερνει στις δραστηριοτητες του, βολτες, να ασχοληθει με το διαβασμα του, κ.α. Εγω, απο την αλλη, ασχολουμαι με το μωρο και το σπιτι (και ο αντρας μου βοηθαει οσο μπορει). Απλα, δεν εχουμε χρονο για εμας τους δυο και οποτε βρουμε ειμαστε κουρασμενοι. Δουλευουμε και οι δυο. Τις ωρες που ειμαστε στη δουλεια κρατανε τα παιδια οι γιαγιαδες τους. Μηπως ο γαμος μας πηρε την κατω βολτα; Δεν βλεπω φως.


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

«Δεν είχες και δεν έχεις πρόβλημα με το παιδί;»


Το «παιδί» δεν είναι μια βόμβα που έφερε ο άντρας σου στη ζωή σας. Το «παιδί» είναι ένας άνθρωπος έντεκα χρονών για το οποίο είναι υπεύθυνος ο άντρας σου ΚΙ ΕΣΥ. Δεν είναι το παιδί ΤΟΥ και το μωρό ΣΑΣ. Είσαστε οικογένεια. Όπως πρέπει να ασχολείσαι με την ψυχολογική ασφάλεια του μωρού, ακριβώς έτσι πρέπει να ασχολείσαι και με την ψυχολογική ασφάλεια του «παιδιού». Χωρίσατε τα παιδιά. Δεν ξέρω από πού πηγάζει αυτή η ανωμαλία, και δεν λέω ότι είναι αποκλειστικά δική σου η ευθύνη, αλλά εσύ έστειλες την ερώτηση, όχι ο άντρας σου. Ο γάμος είναι συμμαχία σε όλα τα επίπεδα. Η ζωή του άντρα σου είναι και δική σου ζωή, αυτό σημαίνει ότι το παιδί του άντρα σου είναι πλέον ως ένα σημαντικό και ουσιαστικό σημείο, και δικό σου παιδί. Το παιδί αυτό εξαρτάται ακόμα και από τον πατέρα του, ΚΑΙ από σένα. Είσαι απούσα στη ζωή του, και αυτό σε απομακρύνει από τον άντρα σου. Η ερχομός του μωρού σου έδωσε άλλοθι για να απομακρυνθείς κι άλλο από το παιδί του, προσπαθώντας να τον κάνεις να απομακρυνθεί από την προηγούμενη του ζωή και να δείξει ότι η τωρινή του είναι πιο σημαντική. Είναι πολύ λάθος αυτό που προσπαθείς να καταφέρεις, και η προσπάθεια σου διαβάλει την ενότητα στο σπίτι σου. Εναντίον σου δουλεύεις.

__________________
3.

Αγαπητή Α μπα,
η δικιά μου ιστορία είναι αρκετά απλή και συνάμα τόσο μπερδεμένη. Είμαι εδώ και 3 χρόνια με ένα παιδί με μικρή απόσταση στη σχέση μας που όμως δεν είναι πρόβλημα, αφού έχει αμάξι και βλεπόμαστε 2-3 φορές την εβδομάδα. Περνάμε τέλεια όσο είμαστε μαζί, δεν μαλώνουμε και θέλουμε ο ένας τον άλλο όπως στην αρχή. Εγώ είμαι 23 χρονών με δουλειά, τελειώνω φέτος με τη σχολή μου, έχω αρκετά καλή οικονομική κατάσταση και γενικά θα έλεγα πως είμαι ικανοποιημένη από την ζωή μου. Αυτός πάλι, είναι 27 , δεν έχει τελειώσει τη σχολή του, δουλεύει περιστασιακά ίσα ίσα τα βασικά έξοδα, μένει με τους γονείς του και παίζει πόκερ οπού εκεί χάνει και αρκετά λεφτά με αποτέλεσμα να χρωστάει. Πολλές φορές προσπάθησε να το κόψει και ξαναγύρισε ακόμη χειρότερα πίσω σε αυτό. Άρχισε να έχει αυτοκτονικές τάσεις και αυτό να επηρεάζει τη σχέση μας αφού πολλές φορές κλείνεται στον εαυτό του και δεν μου μιλάει. Χθες μου είπε να χωρίσουμε επειδή νιώθει οτι με κρατάει πίσω και δεν μου προσφέρει αυτά που θα ήθελε. Του είπα οτι μου προσφέρει πράγματα αλλά επέμενε οτι φεύγει για το καλό μου. Σήμερα μου έστειλε ένα κατεβατό μήνυμα που έλεγε οτι δεν μπορεί να ζήσει χωρίς εμένα και οτι θέλει να παλέψει για εμάς και για όλα του τα προβλήματα. Τι πιστεύεις οτι πρέπει να κάνω;
Σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου , έγραψα λεπτομέρειες για να καταλάβεις όσο το δυνατόν καλύτερα το θέμα μου.
-Ελευθερία


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Τα προβλήματα που έχει αυτό το παιδί πρέπει να τα λύσει μόνο του κι εσύ δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για αυτά. Μπορείς να συμπαρασταθείς, μπορείς να τον καθοδηγήσεις ώστε να κάνει το πρώτο βήμα για να τα λύσει – μόνος του- και αν δεις ότι κάνει ουσιαστικά βήματα προς τα εκεί, μπορείς να αρχίσεις να σκέφτεσαι αν θέλεις να είσαι μαζί του ή όχι.


Το ότι περνάτε καλά και δεν μαλώνετε θα ήταν γλυκούλικο αν μιλούσες για τη γάτα σου. Είναι απολύτως ελάχιστες προϋποθέσεις για συναισθηματική σχέση. Χρειάζονται πολλά ακόμα για να βάλεις κάποιον στη ζωή σου και να επενδύεις χρόνο και ενέργεια. Είσαι με κάποιον που έχει εθισμό στον τζόγο και αυτοκτονικές τάσεις (ιδεασμό;). Αυτά είναι σοβαρά προβλήματα που χρειάζονται ειδικό και δεν είναι για τα δόντια σου. Αν θέλεις το καλό του, πρέπει να τον βοηθήσεις να βοηθήσει τον εαυτό του. Αν δεν βοηθήσει τον εαυτό του δεν μπορεί να βοηθήσει κανέναν άλλον, και ακριβώς το ίδιο ισχύει και για σένα.


Ενημέρωσε τους γονείς του για τις σκέψεις σχετικά με την αυτοκτονία, πες του ότι πρέπει να πάει σε ψυχίατρο κατεπειγόντως για να αντιμετωπίσει ό,τι αντιμετωπίζει. Βρες έναν ψυχίατρο, κλείσε ραντεβού, πήγαινε μαζί του στο πρώτο. Δώσε στον εαυτό σου ένα χρονικό διάστημα για να συνειδητοποιήσει τι έγινε, και μετά με προσοχή κρίνε αν ο φίλος σου κάνει ειλικρινή προσπάθεια να παλέψει για τα προβλήματα του.

__________________
4.


Αγαπητή μου Α Μπα,
έχω διαβάσει στο παρελθόν ότι δεν είσαι ψυχολόγος και ότι δεν έχεις κάνει ψυχοθεραπεία.
Προσωπικά πιστεύω ότι σαφώς και είσαι ψυχολόγος, σε περίπτωση όμως που δεν είσαι, ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΩΡΑ?
Θεωρείς ότι νομιμοποιείσαι να γράφεις αυτά που γράφεις; Μήπως αυτά που γράφεις, από χέρι μη ψυχολόγου, είναι κάπως επικίνδυνα; Τά χεις σκεφτεί όλα αυτά; Γιατί ως γνωστόν σε αυτή τη χώρα, ο καθένας ξέρει καλά μόνο τις δουλειές των άλλων και ποτέ τη δική του.
Φιλικά, Ελένη.


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Όταν συζητάς προβλήματα με τους φίλους σου και σου λένε τη γνώμη τους, μετά τους κάνεις μήνυση επειδή δεν είναι ψυχολόγοι; Δεν είμαι ψυχολόγος, και δεν χρειάζεται να είμαι ψυχολόγος, επειδή δεν κάνω τη δουλειά ψυχολόγου, ούτε ισχυρίζομαι ότι την κάνω.


Ναι, είναι απολύτως νόμιμο να γράφει κανείς την αποψάρα του δημόσια. Και για μένα, και για σένα.

 

(Το καλύτερο είναι ότι πιστεύεις ότι είμαι ψυχολόγος, αλλά το κρύβω.)


__________________
5.

Λενάκι, ποιά είναι η άποψή σου για το εξής:
Είναι καλύτερα να έχουμε λιγότερα ρούχα μα καλύτερη ποιότητα ή περισσότερα για να αλλάζουμε μα πιό φθηνά;
Εσύ κρατάς τα παλιά σου ρούχα αν είναι σε καλή κατάσταση για να τα ξαναφορέσεις κάποια στιγμή στο μέλλον;
Εγώ είμαι μαζώχτρα, θέλω να κρατάω όλα τα παλία μου ρούχα (πχ παντελόνια καμπάνες, φορέματα με βολάν, ασύμετρες φούστες) γιατί πιστεύω ότι κάποτε θα γυρίσουν στη μόδα. Επίσης μου αρέσει να παίρνω μπλουζακια κ αξεσουάρ των 3ευρώ για να ανανεώνω λίγο με φτηνό τρόπο τη γκαρνταρόμπα μου. Ο άντρας μου μου τη λέει για αυτό και υποστηρίζει ότι καλύτερα να έχω 3-4 κλασικά παντελόνια καλής ποιότητας παρά 15 που μετά από 5-6 πλυσίματα φθείρονται λόγω κακής ποιότητας.. με το που βγάζει ένα κομπάκι η μια κλωστή η μπλούζα μου μου λέει να τη δώσω.. εσύ ποιός πιστεύεις είναι ο καλύτερος τρόπος διαχείρισης μιας σωστής ντουλάπας για Mid-30s γυναίκες;
Ευχαριστώ, αγαπώ τη στήλη σου, είναι η ευχάριστη στιγμή της ημέρας με καφεδάκι και αργή απολαυστική ανάγνωση ερωτήσεων και κυρίως απαντήσεων.. μακάρι να μπορούσα να έρθω ΝΥ να σε βρώ σε κάποιο από τα πάρκα που ανεβάζεις στο Instagram να σε κεράσω καφέ να τα πούμε... τι ωραία που θα ήταν.. σε φιλώ..


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Πιστεύω ότι είμαστε αφελείς αν πιστεύουμε στα αλήθεια ότι κάτι επανέρχεται στη μόδα στην ακριβώς ίδια μορφή που είχε η μόδα δέκα, είκοσι, τριάντα χρόνια πριν. Η βιομηχανία της μόδας είναι πολύ πιο πανούργα από μας. Ο στόχος της είναι να έχει κέρδη. Αν επέστρεφαν οι μόδες αυτούσιες, θα είχε πεθάνει προ πολλού η βιομηχανία. Οι μόδες επιστρέφουν περίπου όπως παλιά, ποτέ με ακριβώς τον ίδιο τρόπο. Οι καμπάνες δεν είναι τόσο καμπάνες. Οι βάτες δεν είναι τόσο βάτες. Τα παλιά ρούχα συνήθως φαίνεται ότι είναι παλιά, γιατί τα υφάσματα, τα χρώματα και τα πατρόν αλλάζουν πολύ. Αυτά που δεν φαίνονται παλιά είναι τα πιο ουδέτερα από όλα (αυτά που λέμε κλασικά) και αυτά που δεν έχουν ουσιαστικά φορεθεί. Όσο καλής ποιότητας και να είναι ένα ρούχο, για να επιβιώσει, πρέπει να μην φορεθεί. Πραγματικά αθάνατα ρούχα δεν υπάρχουν. Αυτά είναι επίσης ψέματα της βιομηχανίας για να αγοράζουμε εξωφρενικά ακριβά ρούχα και να ξεγελιόμαστε με τη θεωρία της «επένδυσης».


Είμαι υπέρ των φτηνών αξεσουάρ και φτηνών ρούχων ενίοτε, για λόγους ανανέωσης. Είμαι υπέρ των λίγων και καλών βασικών κομματιών (ένα παλτό, μια τσάντα, ένα καλό άσπρο πουκάμισο, ένα καλό μάλλινο πουλόβερ). Είμαι πολύ κατά της τεράστιας ντουλάπας με τα πολλά παλιά ρούχα. Σκονίζονται, χαλάνε, ξεχνιούνται, και δημιουργούν ψευδαίσθηση αφθονίας που δεν υπάρχει. Μου φαίνεται καλύτερο να έχεις λίγα, να τα βλέπεις όλα με μια ματιά, αλλά να τα φοράς όλα και να ξέρεις κάθε φορά τι σου λείπει, ώστε να μπορείς να συμπληρώνεις στις εκπτώσεις.


__________________
6.

Αγαπημένη μου Α, μπα,

Για να ελαφρύνουμε την κουβέντα, τι γνώμη έχεις για το πολύκροτο διαζύγιο Μπραντ-Αντζελίνα; Είναι ο Μπραντ στην πραγματικότητα ο Dude και η Ατζελίνα επικίνδυνη σκύλα; Οι κινήσεις ήταν άραγε προμελετημένες ή απλά τα μίντια έστησαν χορό; Και πάνω απ' όλα, πρώτα απ' όλα η δημοσιότητα ή τα παιδιά; Θα μου πεις τι μας νοιάζει, αλλά νομίζω ότι το όλο θέμα αποτελεί θησαυρό για πολυεπίπεδη ανάλυση


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Για ανάλυση του εαυτού μας, ίσως. Σε αυτές τις περιπτώσεις ο καθένας κάνει τις δικές του προβολές και αποφασίζει ανάλογα με τις εμπειρίες του. Χρησιμοποιεί τους διάσημους για να ξαναζήσει ή για να αποφύγει να ξαναζήσει κάτι που νιώθει ότι έχει κοινό με την ιστορία. Είναι σύμβολα, δεν είναι άνθρωποι. Τι συμβαίνει στην πραγματικότητα είναι αδύνατο να ξέρει κανείς. Σε επίπεδα τέτοιου πλούτου και διασημότητας δεν ισχύουν οι κανόνες που ξέρουμε εμείς. Ακόμη και η προσπάθεια ανάλυσης μου φαίνεται πάρα πολύ μάταιη. Αγνοούμε πολύ θεμελιώδη δεδομένα (που για τους συμμετέχοντες είναι αυτονόητα).

_________________
7.


Α μπα μου, ξέρω ότι θα το δεις μετά από καιρό, εύχομαι όμως να μην είναι αργά. Είμαι 25 χρόνων και δουλεύω σε μια σχολή χορού. Εδώ και δύο μήνες έχουμε έναν καινούριο μαθητή, ετών 42, ο οποίος με έχει προβληματίσει πολύ. Στην αρχή ήταν πολύ σοβαρός και απόμακρος, μετά τον πρώτο μήνα που άρχισε να νιώθει πιο άνετα άρχισε να μου μιλάει λίγο παραπάνω, τίποτα παρεξηγήσιμο. Μια μέρα πριν το μάθημα, χωρίς να δώσω αφορμή, άρχισε να μου εξηγεί γιατί οι περισσότερες γυναίκες είναι μπάζα (δικά του λόγια), να μου λέει για τις σχέσεις που έχει κάνει, και γενικά αναφέρθηκε εκτεταμένα και με λεπτομέρειες στο ερωτικό του παρελθόν, με τρόπο χυδαίο σε πολλά σημεία-μέχρι και ποια studio της Αθήνας προτιμά μου ανέφερε, αφού είπε ότι όταν πληρώνεις εχεις το κεφάλι σου ήσυχο. Να σημειώσω πως ειπε ότι ενας αντρας της ηλικιας του που μπλεκει με 20χρονες είναι άρρωστος. Δεν έδωσα σημασία, άλλος ένας πυροβολημένος που πρέπει να έχω στον πάγο. Από τις επόμενες μέρες όμως, άρχισε να δείχνει έντονο ενδιαφέρον προς το πρόσωπό μου. Να μου λέει πόσο όμορφη είμαι, πόσο καλή, πόσο έξυπνη, κλπ κλπ. Άρχισε να πιανει κουβέντα με την παρέα μου και να με γυροφέρνει συνέχεια. Επίσης, άρχισε να μου λέει πράγματα επι τούτου για να με σοκάρει και να με προκαλεί να αντιδράσω. Στην αρχή, εγώ του απαντούσα, προσπαθώντας να του δείξω ότι δεν είμαι χαζή και ότι δεν έχω πρόβλημα να τον βάλω στη θέση του, μπας και σταματήσει, αλλά μετά κατάλαβα ότι του άρεσε. Ήθελε δηλαδή να του την πω, να τον προσβάλλω, χαιρόταν και γελούσε μόνος του, οπότε κ εγώ άλλαξα τακτική και απομακρύνθηκα, χωρίς να σημαίνει ότι αυτός πτοήθηκε και σταμάτησε να με τσιγκλάει. Στο τελευταίο μάθημα, λοιπόν, χόρευα με κάποιον άλλον μαθητή και ο «ετών 42» δεν χόρευε, παρακολουθούσε. Μετά το τέλος του μαθήματος ήρθε μια κυρία, μεγαλύτερη γύρω στα 50, και μου είπε ότι ο «ετών 42» με κοίταγε συνεχώς και πως φαινόταν πάρα πολύ εκνευρισμένος όσο χόρευα και ότι περπατούσε πάνω κάτω. Βγαίνοντας λοιπόν από την αίθουσα του μαθήματος, έρχεται από πίσω μου, με πιάνει από τον αυχένα και μου λέει «με πρόδωσες στο προηγούμενο μάθημα». Απολύτως σοβαρά. Εγώ είπα απλώς «ελα, βλακείες» κ έφυγα. Έχω τρομάξει με αυτή του τη συμπεριφορά, δεν ξέρω πού θα μπορούσε να οδηγήσει και δεν ξέρω
τι να κάνω. Φοβάμαι να του κόψω και την καλημέρα μην γίνει επιθετικός. Βοήθεια !

-ψιλοτρομοκρατημένη


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Κι εγώ τρομοκρατήθηκα. Πάρ'το στα σοβαρά, στα πάρα πολύ σοβαρά, προστάτεψε τον εαυτό σου με κάθε μέσο. Το πρώτο – και το τελευταίο - που πρέπει να εξασφαλίσεις είναι να μην τον ξαναδείς ποτέ, και να μην σε ξαναδεί ποτέ. Λες ότι δουλεύεις σε σχολή χορού, άρα δεν είναι δική σου. Πες στους ιδιοκτήτες τι συμβαίνει, ότι τίθεται θέμα ασφάλειας, και εύχομαι να καταλάβουν πόσο σοβαρό θέμα είναι και να τον απομακρύνουν από μαθητή. Ελπίζω να μην ξέρει τίποτα για σένα (πού μένεις, τηλέφωνο) και να ξέρεις εσύ τα πάντα γι'αυτόν, γιατί θα χρειαστεί να επιστρατεύσεις δικηγόρο σε περίπτωση που προσπαθήσει να επικοινωνήσει μαζί σου εκτός μαθήματος. Κάνε ό,τι μπορείς να κάνεις, γιατί η μια πιθανότητα που υπάρχει να είναι πραγματικά επικίνδυνος είναι αρκετή. Έχει όλα τα προειδοποιητικά σημάδια. Μην προσπαθήσεις να εκλογικεύσεις την κατάσταση, είναι υπαρκτό και πραγματικό πρόβλημα. Αν η σχολή δεν το πάρει στα σοβαρά, φύγε από τη σχολή. Αυτά κατέβασε το κεφάλι μου. Αγαπητοί αναγνώστες, αν ξέρετε τι μπορεί να γίνει με το νόμο ή με την αστυνομία (υποψιάζομαι όχι πολλά πράγματα), πείτε μας στα σχόλια.

93

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

9 σχόλια
#5 Αγαπητή φίλη, συμφωνώ με την Αμπούλα! Πιστεύω πως το "λίγα και καλά" είναι πιο βολικό. Όταν έχεις πλούσια(σε θέμα ποσότητας) γκαρνταρόμπα, τότε είναι πιο δύσκολο να επιλέξεις το τι θα φορέσεις, αλλά και πιο δύσκολο να τα φορέσεις όλα. Σίγουρα κάποια ρούχα θα παραμεληθούν και δε θα έχουν πλέον θέση στην γκαρνταρόμπα σου. Επίσης είμαι υπέρ των "συνοδευτικών" αξεσουάρ(καπέλα, κολιέ, σκουλαρίκια, σάλια). Δίνουν φινέτσα και στυλ όταν συνδυάζονται με τον κατάλληλο ρουχισμό.
Αγαπητή φίλη #7, εκτός απ' τα πολύ σωστά βήματα που αναφέρει η Λένα, θα σου πρότεινα να εξηγήσεις το τι συμβαίνει και στην παρέα σου. Λες ότι τους προσέγγισε, ρώτα τους τι έμαθε για σενα και πες τους καθαρά ότι φοβάσαι.#4 Δεν έχεις καταλάβει τι κάνει ο ψυχολόγος, δεν έχεις καταλάβει τι κάνει η παρούσα στήλη, ενδεχομένως να μην ξέρεις και τι σημαίνει το ρήμα νομιμοποιούμαι (καμία αυθαιρεσία, εν προκειμένω). Για να σε καθησυχάσω, ως επαγγελματίας, δεν είναι επικίνδυνα αυτά που γράφει -το ακριβώς αντίθετο, θα έλεγα. Με την ευκαιρία, αγαπητή Λένα, κάτι που ήθελα καιρό να σου πω: αν χωρίς εκπαίδευση έχεις την ικανότητα για τέτοιου είδους διεισδυτική σκέψη και κατανόηση, θα γινόσουν μια εξαιρετική ψυχοθεραπεύτρια!
Και δεν μπαίνει καν στη διαδικασία να σκεφτεί πόσο τυχερή είναι που είναι με έναν άντρα που είναι στοργικός πατέρας (και ότι αυτό δείχνει ότι θα είναι καλός πατέρας και στο 2ο παιδί του). Δεν είναι καθόλου αυτονόητο.
#1"πλέον εχει χαθεί τελείως ο ρομαντισμός μεταξύ άντρα-γυναίκα. Φαίνεται οτι οι άντρες, συνήθως το εκφράζουν στην πολύ αρχή, θέλουν απλά σεξ και αυτό μόνο. Οτιδήποτε περισσότερο δεν μπορούν να το αντιμετωπίσουν. "(#spoiler alert)την επομενη φορα που θα διαβασω αυτο το κοινοτοπο, ανουσιο και ανυποστατο τσουβαλιασμα, θ αρχισω να τσιριζω..οι ανδρες εκφραζουν στην πολυ αρχη την διαθεση για σεξ, γιατι εχουν το κοινωνικο περιθωριο να ειναι ειλικρινεις και να μην παριστανουν οτι εχουν αισθηματα για μια γυναικα που μολις γνωρισαν, πραγμα ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΑΔΥΝΑΤΟΝ, ετσι κι αλλιως!!!!ουτε εσυ εχεις αισθηματα μολις γνωρισεις καποιον ανδρα.παριστανεις οτι εχεις, για να μην σε πουν και π@@@@να..στην συνεχεια, που προχωραει η γνωριμια, μια χαρα αισθηματα αναπτυσουν με αυτες που τους αρεσουν.με αλλες που δεν τους αρεσαν, μενουθν με το σεξ ειτε καλο ειτε κακο, και προχωρανε παρακατω.αν ΟΛΟΙ οσοι γνωριζεις δεν προχωρανε ποτε παρακατω, αλλα κολλανε στο σεξ κι εξαφανιζονται, μαλλον δεν σε βρηκαν του γουστου τους.
#4 Το χειρότερο δεν είναι ότι μπαίνεις στον κόπο να στείλεις τέτοιου είδους passive aggressive μην σε μια στήλη την οποία δεν σου επιβάλλει κανείς να διαβάσεις. Το χειρότερο είναι ότι δεν μπήκες καν στη διαδικασία να ψάξεις λιγάααακι, τοσοδά, να δεις ποια είναι η κοπέλα που γράφει επώνυμα τη στήλη. Αμέσως θα έβρισκες ότι έχει σπουδάσει αρχιτέκτονας και όχι ψυχολόγος και με λίγοοο ψάξιμο ακόμα ότι είχε ξεκινήσει ένα ομώνυμο ξεκαρδιστικό blog με διάφορα σχόλια και σταδιακά απαντούσε και σε τέτοιου τύπου αν και πιο ανάλαφρες ερωτήσεις και όλο αυτό εξελίχθηκε (επειδή της αξίζει) σε full-time απασχόληση στη lifo. Ορίστε, τώρα ξέρεις.
Καλησπέρα, είμαι η κοπέλα που έστειλα το #7. Ευτυχώς οι εργοδότες μου είδαν τον κινδυνο ως απειλή προς τη σχολή και τον απομάκρυναν. Εκανε καποιες εξωσχολικές προσπάθειες επικοινωνίας αλλα ευτυχώς δεν το συνέχισε και έχουμε διακόψει κάθε επαφή.
Άτοπο σχόλιο κατά τη γνώμη μου. Σε ένα ζευγάρι όλα μπορούν να είναι θέμα συζήτησης. Πόσο μάλλον τα ρούχα που έρχεσαι "αντιμέτωπη" μαζί τους από τον ύπνο μέχρι τη δουλεια. Δε χρειάζεται να συζητάνε μόνο για κοινωνικοπολιτικά θέματα ή άλλα θέματα που σου φαίνονται πιο ουσιώδη.
Απο τα κοινωνικοπολιτικα μεχρι του να καθεται να ασχολειται με το αν εχει ενα κομπάκι η μπλουζα υπαρχει πληθώρα θεμάτων. Μου φαίνεται αστείο να μου πει ο ανθρωπος μου: η μπλούζα σου εχει ενα κομπάκι, σε παρακαλώ πέταξέ την αμέσως, δεν μπορώ να την βλέπω, πώς θα κοιμηθούμε δίπλα δίπλα με αυτό το κομπάκι ανάμεσά μας; Οχι, σορρυ, αλλά είναι γελοίο. : ))
Επειδή δεν μπορεί τόσες πολλές γυναίκες να μην είναι επιθυμητές για σχέση (περονόσπορος έχει πέσει;) έχω αρχίσει να αναπτύσσω την θeωρία ότι το τι περιλαμβάνει μια σχέση έχεις ΤΕΛΕΙΩΣ διαφορετικό ορισμό για τον μέσο άντρα και την μέση γυναίκα. {Προσοχή παρακαλώ στο "μέσο". Δεν ισχυρίζομαι ότι ισχύει για όλους φυσικά!]Η μέση (νεαρή) γυναίκα φαίνεται ότι -από αυτά που γράφονται και σε στήλες της Lifo αλλού- ονειρεύεται: Καφέδες στους οποίους θα συζητούν τα σώψυχά τους επί ώρες. Βόλτες στην ακρογιαλιά όπου θα συζητούν τα σώψυχά τους επί ώρες. Εξόδους για φαγητό με άλλα ζευγάρια όπου θα συζητούν για τις ομοιότητες και διαφορές στις σχέσεις τους επί ώρες. Αγκαλιές κάτω από τις κουβέρτες το χειμώνα όπου θα γουργουρίζουν επί ώρες. Παρακολούθηση ταινιών και παραστάσεων συνήθως κοινωνικού περιεχομένου για τις οποίες κατόπιν θα συζητούν με το ταίρι επί ώρες. Δεν ξέρω αν το έχουν αντιληφθεί αυτές οι γυναίκες (που βλέπω να κλαίγονται ότι τις "χρησιμοποιούν" μόνο για σεξ) αλλά οι περισσότεροι άντρες τα σιχαίνονται όλα αυτά. Το "επί ώρες" ιδιαίτερα και το πολύ μπλα μπλα. Κι αν τα κάνουν ενίοτε τα κάνουν στην αρχή για να μπορέσουν οι άνθρωποι να σταυρώσουν μια γυναίκα. Όχι γιατί τρελλαίνονται να παρλάρουν! Ο μέσος άντρας αναθρέφεται (είναι κοινωνικό κατασκέυασμα αλλά κι ένα εφέ της τεστοστερόνης) να είναι άνθρωπος της δράσης. Όχι της πάρλας. Οπότε το ότι θα σηκωθεί να κάνει ένα ντουζ και να φτιάξει μια μακαρονάδα να φάει το ζευγάρι (και θα βιδώσει κι εκείνο το ντουλάπι που του έχουν επισημάνει ότι έχει λασκάρει γιατί θέλει να ευχαριστήσει... και θα προτείνει και να πάει την κοπέλα στην δουλειά της εκείνος...) είναι ίσως πιο γνήσια και ουσιαστική έκφραση συναισθήματος (μιας κι έχει άμεσο απτό αποτέλεσμα που καρπώνεται κι η γυναίκα) από το να της έλεγε τις π@π@ρολογίες που θα ήθελε να ακούει επί ώρες σε "ρομαντικά" σκηνικά...Το παν είναι αν θέλει να μπει σε διαδικασία πράξεων. Από λόγια χορτάσαμε!Βέβαια τι ξέρω εγώ θα μου πείτε. Είμαι γυναίκα που σκέφτομαι σαν άντρας.
Αρχικα το οτι οι "αποδηξεις " αγαπης για σενα ειναι να σου φτιαχνει ο συντροφος σου κανα ντουλαπι η να σε πηγαινει στη δουλεια δεν σημαινει οτι πρεπει να τις ασπαστουμε ολες. Και οσες θελουν διαφορετικα πραγματα δεν τις υποτιμαμε. Δευτερον η πλειοψηφια των ανθρωπων που λεει οτι τους αρεσει να συζητουν δεν εννοουν περι ανεμων και υδατων (για σενα θα εφερνα και το φεγγαρι.....) αλλα για κοινωνικα θεματα , το ρατσισμο , μια ταινια , την κληματικη αλλαγη , τη πολιτικη , αθλιτικα κτλ ....
Εμ με προγγίζεις "Lolita με καρδούλα", εμ δεν διαβάζεις προσεκτικά το σχόλιό μου προηγουμένως. ΠΟΥ είπα εγώ ότι πρέπει να τις απασπείτε όλες τις "αποδείξης" [sic] αγάπης που αναφέρω εν είδει παραδείγματος; Δεν μίλησα πάνω από μία φορά για το ότι αναφέρομαι σε ένα μέσο ζευγάρι και με βάση αυτά που ακούω και διαβάζω σε στήλες του ίδιου ηλεκτρινικού μέσου; (Kάνε μια βόλτα στις Εξομολογήσεις αν δεν κάνεις ήδη...αν και κάτι μου λέει ότι κάνεις). Επιπλέον εννοείται ότι θα κάνει κανείς συζητήσεις με τον σύντροφό του για διάφορα θέματα (ελπίζω όχι "για την κληματική αλλαγή" όμως γιατί με σκιάζεις να σκέφτομαι ότι τα κρασιά που τις συνοδεύουν θα έχουν σύντομα αλλάξει δραματικά!) Μεταξύ μας ξέρεις καλά ότι αυτό που κάθε κοπέλα εννοεί όταν λέει ότι θέλει συναίσθημα είναι ακριβώς αυτό που λες "για σένα θα έφερνα και το φεγγάρι". Γιατί να εθελοτυφλούμε; Η σημασία έγκειται ότι το πολύ μπλα μπλα φέρνει συνήθως βαρεμάρα και πενία ουσίας. Όπως είπα προτιμώ να κρίνω από πράξεις. Με τα λόγια χτίζει κανείς ανώγια και κατώγια...Αλλά είπαμε. Δεν σκέφτομαι "καθώς πρέπει".
Εξαιρετική ανάλυση. Συνέχισε να διδάσκεις. Οι περισσότερες γυναίκες ζουν με τα στερεότυπα των ρομάντζων και προσπερνούν αληθινούς και καλούς άνδρες γιατί δεν μοιάζουν μ'αυτά.
Rudiπερίπου το ίδιο λέμε νομίζω. Για ζευγάρια μιλάμε. Σε ζευγάρια αναφερόμαστε. Διέκρινα τις διαφορετικές επιθυμίες των 2 φύλων μέσα στην διαδικασία της σχέσης. Άλλα συζητάει (κι αλλιώς) με τους φίλους κι άλλα -για να χρησιμοποιήσω τα δικά σου λόγια- "υπομένει από την σύντροφό του". Άμα "υπομένει" λοιπόν βράσε όρυζα. Δεν έβγαλα πουθενά συλλήβδην τους άντρες αθώες περιστέρες!