ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Από όταν ήμουν 15 και θέλησα να αρχίσω να κοινωνικοποιούμαι και να βγαίνω έξω σαν όλα τα παιδιά της ηλικίας μου, οι γονείς μου με πίεζαν πάρα πολύ. Δεν με άφηναν να βγαίνω πάνω από 2 ώρες. Αν αργούσα 5 λεπτά γινόταν χαμός. Θυμάμαι μια φορά, με χτυπούσαν και οι 2, γύρισαν ανάποδα την τσάντα μου, μου έσπασαν το κινητο (δανεικό) Ήμουν άριστη ,απουσιολόγος στο λύκειο.. με τουτα κ με κείνα έφτασα 3η λυκείου, πρίξημο 24/7, με απειλούσε οτι θα μου σπάσει το κινητό (καινούριο,δώρο). Μου έσπασαν την πόρτα του δωματίου. Χαστούκια, βρισημο, ψυχολογικός πόλεμος. Για τη σχολή, δεν θα προκόψεις ποτέ, τσάμπα τα φροντιστήρια,μας έφαγες τα λεφτά μας. Μπάσταρδο με ανέβαζαν,μπάσταρδο με κατέβαζαν. Ώρες ώρες νιώθω ότι με έχουν κάνει άχριστη. Ευτυχώς δεν έχω χάσει τα λογικά μου ακόμα.