Ένα παρόμοιο αδιέξοδο, υπαρξιακό αλλά πιο ανάλαφρα δοσμένο, παρακολουθούμε να ξετυλίγεται αναδρομικά, όταν η Τσάιλντς βρέθηκε στο Παρίσι καθώς ο σύζυγος της μετατέθηκε εκεί και εκείνη φυσικά τον ακολούθησε. Η Τσάιλντς πήρε μαθήματα σε μια ψηλομύτικη σχολή και με τα πολλά κατάφερε να γράψει μαζί με δυο άλλες μαγείρισσες έναν εμβληματικό τόμο μέσω του οποίου εισήγαγε τη γαλλική γαστρονομία στα ανύποπτα και τελείως άσχετα στομάχια των Αμερικανών. Η Τσάιλντς έγινε διάσημη από τις πολυάριθμες τηλεοπτικές της εμφανίσεις και η Πάουελ έγραψε ένα μπεστ σέλερ, πατώντας στις δοκιμασμένες συνταγές της συνονόματής της.

Μια ωραία, καλοραμμένη συνταγή επιτυχίας είναι και η κομεντί της Έφρον, βασισμένη σε μια αλάνθαστη πρώτη ύλη, τη σπουδαία Μέριλ Στριπ, η οποία παίζει την Τσάιλντς όπως περίπου ήταν, δηλαδή σαν αξιαγάπητη καμηλοπάρδαλη, δίνοντάς της ωστόσο το θεϊκό της άγγιγμα, όπως κάνουν όλες οι μεγάλες μαγείρισσες - που όταν τις ρωτήσεις, θα ψελλίσουν κάτι μεταξύ αλήθειας και ψέματος, πως τάχα δεν κοιτούν τα βιβλία, αλλά τους ήρθε ουρανοκατέβατη έμπνευση, όλοι ξέρουν, όμως, πόση δουλειά και ταλέντο κρύβεται πίσω από μια σωστή ομελέτα που επαναλαμβάνεται κάθε φορά με μαθηματική τελειότητα. Και η ομελέτα της Στριπ είναι πάντα τέλεια.