Στο σημερινό «Α μπα»: διαθεσιμότητα με το σταγονόμετρο

Στο σημερινό «Α μπα»: διαθεσιμότητα με το σταγονόμετρο Facebook Twitter
43


__________________

1.

 

Γεια σου Λενα. Θα ηθελα να σε ρωτησω: α) Μια σχεση με χωρισμους και επανασυνδεσεις, σημαινει πως αυτοι οι ανθρωποι καθε μα καθε φορα που θα χωριζουν, στη συνεχεια θα τα ξαναβρισκουν; β) Γιατι σε μια σχεση υπαρχουν πισωγυρισματα, ενω σε ενα γαμο δεν υπαρχει πισωγυρισμα και ο χωρισμος ειναι οριστικος; πως το εξηγεις;


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Α) Όχι.


Β) Φυσικά και υπάρχουν πισωγυρίσματα στους γάμους. Δεν φαίνονται πάντα στους απ' έξω, αλλά εννοείται πως γίνονται. Το διαζύγιο είναι τελειωτικό, αλλά χωρισμοί εντός σπιτιού με ψυχροπολεμικό κλίμα είναι κάτι που οπωσδήποτε συμβαίνει.

__________________
2.

Καλησπερα Α,μπα... Αποφασισα να σου γραψω με αφορμη το αρθρο της LIFO, ''Αθηνα, η πολη του Xanax''. Ειμαι 30 χρονων, εδω και 5 χρονια τυραννιεμαι με τις κρισεις πανικου. Εφτασα σε σημειο να μην μπορω να βγω απο το σπιτι μου. Μονο εκει ενιωθα ασφαλεια. Μεσω κοινης αποφασης (δικης μου και της οικογενειας μου), εχοντας κατανοησει και οι δυο πλευρες το προβλημα που υπηρχε, αποφασισαμε να παμε σε ψυχιατρο. Ξεκινησα θεραπεια με φαρμακα χωρις να προταθει απο τον γιατρο ψυχοθεραπεια. Τα προβληματα παρεμεναν χωρις καμμια αλλαγη. Λογω αλλαγης πολης, αλλαξα και ψυχιατρο. Ο οποιος μου μου συνεστησε διαφορετικη θεραπεια παλι μονο με φαρμακα. Αποτελεσμα μηδεν. Σειρα ειχε τριτος γιατρος, νευρολογος αυτην την φορα. Ξανα τα ιδια. Διαφορετικα φαρμακα, χωρις κανενα αποτελεσμα. Επειτα απο 2 χρονια ταλαιπωριας, ξεκινησα ψυχοθεραπεια. Τα αποτελεσματα απο τον πρωτο μηνα ηταν θεαματικα. Δυστυχως η αγνοια με εφερε σε αυτο το σημειο. Οπως και η μη ενημερωση των ψυχιατρων. Θεωρω επικυνδυνο οι ανθρωποι να βρισκουν την λυση μονο στα ψυχοφαρμακα. Πως ειναι δυνατον ρε Α, μπα οταν ποναμε σωματικα να τρεχουμε στους γιατρους και οταν ποναει η ψυχη μας να το θεωρουμε ασχημο;; Να ντρεπομαστε για αυτο;; Εχω ακουσει γονεις να αποκαλουν τρελο το παιδι τους, να μην το βοηθουν. Ανθρωπους να γελουν και να χλευαζουν. Η ψυχολογος μου λεει μην προσπαθεις να εξηγεις. Αλλα δεν μπορω τρελαινομαι. Ευτυχως οι δικοι μου γονεις με καταλαβαν, με ενιωσαν, με βοηθησαν. Ο ψυχολογος ειναι ο σημαντικοτερος γιατρος. Η γνωση ειναι το παν.
-Demy


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Ντέμι, χαίρομαι πολύ που είσαι καλύτερα και βρήκες τι σου ταιριάζει, αλλά λες πολλά και διάφορα, και είναι κάπως μπερδεμένα. Για την ώρα οι μελέτες (και οι ψυχίατροι φυσικά είναι ενημερωμένοι σχετικά) δείχνουν ότι η θεραπεία σε ορισμένες περιπτώσεις έχει «εξίσου καλά αποτελέσματα με την φαρμακευτική αγωγή», πράγμα που σημαίνει ότι κανείς δεν αμφισβητεί την βελτίωση που μπορεί να παρουσιαστεί με τα φάρμακα, υπό κατάλληλες συνθήκες, για ορισμένες περιπτώσεις, και υπό παρακολούθηση. Ότι δεν πέτυχαν σε σένα δεν σημαίνει ότι δεν πετυχαίνουν σε κανέναν, ούτε ότι δεν ήταν καλοί οι γιατροί. Λες ότι είχες κρίσεις πανικού, αλλά δεν μας λες τι διάγνωση πήρες από τους επαγγελματίες. Μπορεί να ήταν και χάλια οι γιατροί που συνάντησες, αλλά δεν είναι αυτό η μόνη εξήγηση. Επίσης, υπάρχουν άνθρωποι που προτιμούν να δοκιμάσουν πρώτα την φαρμακευτική λύση και μετά να δοκιμάσουν θεραπεία, ας πούμε εγώ είμαι ένας από αυτούς.


Η ιατρική δεν έχει μαγικές λύσεις, τα ζητήματα της είναι ιδιαίτερα σύνθετα. Και πονοκέφαλο να είχες, είναι πιθανό να σου έπαιρνε δύο χρόνια να βρεις πώς να τον κουμαντάρεις, δοκιμάζοντας τρεις γιατρούς. Έχουμε μάθει (από το σχολείο;) ότι όλα τα προβλήματα έχουν μια λύση, αλλά ο άνθρωπος είναι αρκετά πιο περίπλοκος και δεν υπάρχουν εγγυήσεις.


Μετά μιλάς για το στίγμα. Γι' αυτό συμφωνούμε, δεν θα έπρεπε να υπάρχει και τουλάχιστον από τη μεριά μας εδώ κάνουμε ό,τι μπορούμε. Χαίρομαι που έχεις υποστηρικτικούς γονείς και βρίσκεσαι σε ασφαλές περιβάλλον, είναι βέβαιο ότι αυτό σε βοήθησε πολύ στις δύσκολες στιγμές. Η γνώση είναι το παν, συμφωνούμε και σ' αυτό, η γνώση θα σε βοηθούσε να προσπεράσεις τον νευρολόγο, που δεν είναι δική του αρμοδιότητα οι κρίσεις πανικού. Ο ψυχολόγος όμως δεν είναι ο σημαντικότερος γιατρός, επειδή ο ψυχολόγος δεν είναι γιατρός. Ο ψυχίατρος είναι γιατρός, το λέει και η λέξη, αλλά κατά την ταπεινή μου άποψη ο σημαντικότερος γιατρός είναι ο παθολόγος, αν έχεις έναν σταθερό που σε ξέρει χρόνια.

__________________
3.

Α, μπα καλησπέρα! Σε διαβάζω καθημερινά εννοείται, συνέχισε να γράφεις για πολύ πολύ καιρό.
Είμαι 30 και πρόσφατα βγήκα από μια σχέση 2,5 χρόνων, λόγω ρουτίνας.
Αυτό που με απασχολεί αυτή τη στιγμή, είναι πως έχω θέσει στο μυαλό μου κάποια στάνταρ τα οποία πρέπει να πληρεί ο σύντροφος που θα ήθελα να έχω. Δεν εννοώ τα πολύ σημαντικά, όπως οι πολιτικές πεποιθήσεις ή οι θρησκευτικές, τα οποία αν δεν συμβαδίζουν (θεωρώ) αδύνατο να λειτουργήσει η σχέση.
Εννοώ μικρότερης βαρύτητας λεπτομέρειες, που τις θεωρώ σημαντικές.
Για παράδειγμα, εγώ αθλούμαι συστηματικά. Πιστεύω λοιπόν, πως δε θα με τραβήξει ερωτικά ένα άτομο που δεν αθλείται και δε φροντίζει την υγεία του, ούτε εμφανισιακά (δεν εννοώ να έχει sixpack, αλλά να έχει ένα όμορφο αθλητικό σώμα) ούτε σαν στάση ζωής το "καπνίζω/δεν περπατάω ούτε μέχρι το περίπτερο/τρώω κάθε βράδυ πίτσα και πιτόγυρα μπροστά στην τηλεόραση".
Άλλο παράδειγμα, σίγουρα θα ξενερώσω αν δεν έχει μια μορφή τέχνης που να τον εκφράζει. Θα σκεφτώ "καλά αυτος πως θρέφει την ψυχή του αν ακούει μόνο σκυλοτράγουδα/δεν έχει διαβάσει ένα βιβλίο/δεν έχει δει μια ταινία που να μην είναι απλά εμπορική" κλπ. Δε θα τον θεωρήσω φυσικά κακό άνθρωπο ή ανάξιο, απλά θα με ξενερώσει αν δω ότι δεν τον ενδιαφέρει να διαμορφώσει την προσωπικότητά του και να καλλιεργήσει τα ενδιαφέροντά του και το μυαλό του μέσω έστω μιας μορφής τέχνης, ή αν δω ότι δεν τον ενδιαφέρει να μαθαίνει καινούρια πράγματα και να ενημερώνεται για το τι συμβαίνει στον κόσμο γύρω του.
Και συνεχίζοντας με παραδείγματα , θα με ξενέρωνε αν ήταν φανατικός οπαδός κάποιας ομάδας και μιλούσε συνέχεια γι αυτή και επηρέαζε τη διάθεσή του το αποτέλεσμα κάθε αγώνα, ή αν βγαίνει μόνο σε μπουζούκια, ή αν αντί να μαζεύει λεφτά για κάποιο ταξίδι πχ μαζεύει για να αλλάξει ζάντες στο αυτοκίνητο (χωρίς οι ζάντες να έχουν πρόβλημα, ελπίζω να γίνομαι κατανοητή), ή αν μένει μόνος του αλλά πηγαίνει τα ρούχα του στη μαμά του να τα πλύνει ενώ έχει πλυντήριο. Ελπίζω να έδωσα μια εικόνα.
Όλα αυτά τα μικρά, τα οποία δεν είναι και μεμονωμένα γεγονότα συνήθως, νομίζω θα με απωθήσουν από την αρχή της γνωριμίας μου με έναν άνθρωπο, ή από τη στιγμή που θα τα μάθω. Μήπως όμως είναι ανόητο να απορρίπτω κάποιον για τέτοιες λεπτομέρειες; Μήπως απλά είμαι από αυτές που δεν θεωρούν κανέναν αρκετά καλό για την άψογη προσωπικότητά τους, εκτός από τον ιππότη με το άσπρο άλογο; Εγώ τείνω στο να μη με θεωρώ αρκετά καλλιεργημένη και κατασταλαγμένη ώστε να βρεθεί κάποιος που θα θαυμάζω και θα με θαυμάζει για να είμαστε μαζί, σκέφτομαι ότι οκ, εγώ τον θέλω έτσι κι έτσι, αυτός τι θα μου βρει, τι θα τον τραβήξει σε μένα; Και δε βρίσκω πολλά προτερήματα και ξεχωριστά πράγματα, κάποια ελάχιστα, ούτε σοβαρά ελαττώματα βρίσκω μεν, με βρίσκω απλώς μέτρια.
Εδώ να διευκρινήσω ότι δε με φοβίζει η μοναξιά, δεν αγχώνομαι μήπως μείνω γεροντοκόρη και τέτοια, ούτε θέλω οπωσδήποτε να είμαι σε σχέση. Αυτές τις σκέψεις τις κάνω γενικά, παίρνοντας σαν δεδομένο ότι κάποια στιγμή θα ξανακάνω σχέση, στατιστικά τελοσπάντων αυτό είναι το πιο πιθανό.
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί έχω θέσει τέτοια στάνταρ και αν είναι λογικά αυτά που σκέφτομαι ή δικαιολογίες για να καλύψω κάτι άλλο. Έχεις καμιά ιδέα πως θα μπορούσα να οδηγηθώ στο σωστό συμπέρασμα; Τι ερωτήσεις να κάνω στον εαυτό μου;
Ευχαριστώ για το χρόνο σου και ελπίζω κρυφά, να απολαμβάνεις τα μεγάλα κείμενα :)
-Σμιρκ


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αυτός που θα βλέπει ασπρόμαυρες πολωνικές ταινίες με υπότιτλους στα σκοτεινά φεστιβάλ δεν θα μαζεύει λεφτά για να βάλει ζάντες με Σβαρόφσκι. Κατά πάσα πιθανότητα δεν θα έχει αυτοκίνητο και θα σου ζητάει ψιλά για το μετρό. Οι προσδοκίες που έχεις για υποψήφιο σύντροφο είναι απολύτως συμβατές μεταξύ τους. Πάνω κάτω θέλεις έναν που να είναι σαν κι εσένα, δεν χρειάζεται να το ψειρίζεις άλλο. Είναι καλή στρατηγική να θέλεις κάποιον που είναι σαν κι εσένα. Σταμάτα εκεί όμως, γιατί οι άνθρωποι έχουν μεγαλύτερη ποικιλία από αυτή που έχεις τώρα στο μυαλό σου, και μην είσαι σίγουρη ότι ξέρεις εκ των προτέρων τι θα σου φανεί ελκυστικό σε κάποιον. Δεν έχεις ακούσει ανθρώπους να λένε «ποτέ δεν περίμενα ότι θα μου αρέσει κάποιος που...» και τελικά τους αρέσει; Νομίζουμε ότι ξέρουμε τον εαυτό μας, αλλά συχνά είναι ο μεγαλύτερος άγνωστος, και τα 30 δεν χαρακτηρίζονται από βαθιά αυτογνωσία. Άσε τους καταλόγους και άνοιξε τα μάτια σου και την καρδιά σου να δεις τι απίθανη πολυχρωμία υπάρχει στο ανθρώπινο βασίλειο.

__________________
4.

Αγαπητή Α, Μπα. Ήθελα να σου πω πως είσαι φίλη μου και ας μην με ξέρεις. Εδώ και 3 χρόνια ακριβώς ανοίγω τα μάτια μου κάθε πρωί διαβάζοντας σε. Εδώ και αρκετή ώρα είμαι ταραγμένη με κάτι που θεωρώ ανησυχητικό και θέλω την γνώμη σου. Όχι, δεν θα ρωτήσω αν είμαι υπερβολική. Θέλω μόνο να μου πεις τι είναι πιθανότερο να συμβαίνει. Έχω σχέση 5 χρόνια περίπου. Αγαπιομαστε και μου έχει ζητήσει να παντρευτούμε οπότε τώρα συζουμε. Έχουμε πολλές και καλές παρέες κυρίως ζευγάρια. Πάντα ήταν πολυ εκδηλωτικος με τις φίλες μου σε σημείο που έπρεπε να του βάλω φρένο. Έκανε ξαφνικές αγκαλιές, απλώνεi παραπάνω το χέρι του, κτλ. Αρχικά ξεκίνησε σαν πλάκα για να του δώσω προσοχή πριν τα φτιάξουμε. Αργότερα δεν σταμάτησε αν και το μείωσε ύστερα από δικές μου φωνες. Και φτάνουμε στο σήμερα. Είχαμε βγει με μια φίλη μου και όλο το βράδυ δεν ξεκολλησε από πάνω της. Γελια με κάθε της κουβέντα, ματιές στην φουστα της. Σε μια στιγμή πήγε να την χαιρετήσει μπροστά μου και την κρατούσε για αρκετή ώρα από το χέρι. Ήρθα σε τεράστια αμηχανία και απλά συνέχισα να καλοπιανω την φίλη μου και εγώ μην μπορώντας να αντιδρασω αλλιώς μέσα στον κόσμο. Τα καμπάνακια γίνονται πιο έντονα αν σκεφτείς ότι μόλις χώρισε από τον φίλο της. Τον έχω πιάσει να ξυπνάει και να λέει : κάτσε να στείλω στην Α. να δω τι κάνει. Πες μου σε παρακαλώ τι πρέπει να ρωτήσω τον εαυτό μου για να δω ξεκάθαρα αν συμβαίνει κάτι; η μήπως πρέπει να ρωτήσω ξεκάθαρα το αγόρι μου ;


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Και τα δύο.


Τα καμπανάκια δεν γίνονται πιο έντονα αν σκεφτείς ότι μόλις χώρισε με τη φίλη της. Μου φαίνεται εντελώς ασήμαντο αν τα έχει με κάποιον ή όχι. 


Μπορεί να ζητάει ακόμη προσοχή από σένα, μπορεί να χρειάζεται επιβεβαίωση για τον εαυτό του, μπορεί να συμβαίνουν και τα δύο, αλλά αυτά τα θέματα είναι δικά του, όχι δικά σου, και δεν είναι απλές συνήθειες όπως να μην κατεβάζει το καπάκι της τουαλέτας. Αν νιώθει ανεπαρκής και δεν μπορεί να σταματήσει να ζητάει τον θαυμασμό σε σημείο που να διαλύει τις σχέσεις του, δεν φτάνει η κουβέντα με σένα, χρειάζεται θεραπεία. Αν θέλει να την κάνει. Γιατί μπορεί να συνεχίσει να ζει έτσι, κι όπου τον βγάλει. Υπάρχουν γυναίκες που ανέχονται τέτοιες συμπεριφορές. Εσύ πρέπει να αποφασίσεις για τον εαυτό σου.

__________________
5.


Αγαπημένοι μου, (αγαπημένοι επειδή δεν σας ξέρω)

θέλω να δηλώσω φωναχτά ότι έχω θέμα! Θέμα κοινωνικοποίησης είναι.
Έχω τρομερές απαιτήσεις από τους ενήλικους συνανθρώπους μου(είμαι κ εγώ ενήλικη:24) και αυτό με κάνει να σκέφτομαι τα αρνητικά τους πιο πολύ από τα θετικά τους. Προφανώς δεν έχω αποδεχτεί ακόμα τα δικά μου αρνητικά . Αυτό που με κάνει να σκάω όμως είναι ότι όσο πιο μικρή ήμουν , τόσο πιο εύκολα συμπαθούσα ανθρώπους και ήθελα να κάνω παρέα μαζί τους . Μεγαλώνοντας , παρ'ότι δεν μπορώ να πω ότι έχω ζήσει κάποια μεγάλη απάτη από φίλους ή γκόμενους (εκτός του πατέρα μου προς την μητέρα μου, που λογικά θα υνδέεται κάπως με μένα) , χάνω το ενδιαφέρον μου για τους ανθρώπους. Το γελοίο είναι ότι όταν πρωτογνωρίζω κάποιον τον συμπαθώ και θεωρώ πώς και αυτός το ίδιο εμένα - αφού αρχικά είμαι ομιλητική και κάνω αστεία για να νιώσουμε και οι δύο πιο άνετα, μου βγαίνει τελείως αυθόρμητα αυτό. Αλλά στην συνέχεια όταν αρχίζουμε να ανοιγόμαστε βρίσκω και τον εαυτό μου βαρετό και φυσικά ακόμα πιο βαρετό τον γνωστό μου. Και εκεί είναι που σταματάω την διαδικασία καλύτερης γνωριμίας μεταξύ μας . Βαριέμαι να προσπαθώ να βρω κοινά και ένα σημείο επικοινωνίας με τον άλλον . Και πάλι έρχεται ο μικρότερος εαυτ
ός μου και μου θυμίζει πως παλιά λάτρευα να το κάνω αυτό! Πλέον έχω 2-3 πολύ καλές φίλες και πάρα πολλούς γνωστούς . Όχι τόσο γνωστούς όσο να πάμε για έναν καφέ. Γιατί βαριέμαι !Στην καλύτερη να πάμε για κρασιά ώστε να πιώ και φυσικά τότε είναι που όοολα θα κυλήσουν τόσο ωραία με όλους! Θέλω να είμαι η αγαπητή στους περισσότερους(τουλάχιστον σ'αυτούς που θέλω εγώ) ακομπλεξάριστη και ανοιχτή χωρίς να χρειάζεται να προσποιηθώ ή να πιω. Τί σκέφτονται αυτά τα άτομα και είναι τόσο συμπαθητικά ?Και γιατί ενώ περνάω καλά μόνη μου και ξέρω σε τί είμαι καλή να έχω την ανάγκη της επιβεβαίωσης, της αποδοχής από τους άλλους χωρίς να προσποιούμαι κιόλας? Υπάρχει μυστικό για να είσαι αγαπητός?


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Όχι.


Ρωτάς πράγματα για τον εαυτό σου που χρειάζονται ένα εξάμηνο θεραπείας μόνο για να εκφραστούν, πόσο μάλλον για να λυθούν, οπότε πήγαινε σε ψυχολόγο για να ξεκινήσεις να ξετυλίγεις το κουβάρι που έχεις μέσα στο κεφάλι σου. Καλή επιτυχία.

__________________
6.

Αγαπητή Α, Μπα. Έχω μεγάλο πρόβλημα στο πώς να διαχειριστώ τη σχέση μου με τους γονείς μου. Είναι και οι δύο με τον τρόπο τους πολύ χειριστικοί και επικριτικοί με τις επιλογές μου όταν δεν τους αρέσουν, χωρίς να προσπαθούν ιδιαίτερα να τις καταλάβουν ή έστω να τις σεβαστούν. Συνήθως έχουν ήδη άποψη πριν καν με ακούσουν, και δεν την αλλάζουν, απλά προσπαθούν να κάνουν διάλογο με σκοπό να με πείσουν. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, όταν αρχίζουν την κουβέντα (κατά τη γνώμη τους)- γκρίνια (κατά τη γνώμη μου), εγώ να γίνομαι απότομη και να μη θέλω καθόλου να συζητήσω, και στη συνέχεια να μην θέλω να περνάω χρόνο μαζί τους, γιατί συνήθως αισθάνομαι ότι μου φέρονται σαν να είμαι παιδί (είμαι άνω των 30). Δεν ζω μαζί τους και δεν εξαρτώμαι από αυτούς, αλλά και με πληγώνει που δεν μπορούμε να έχουμε άλλου είδους σχέση, και με θυμώνει που δεν μπορώ απλώς να αδιαφορήσω για την κριτική τους και να περιφρουρήσω τις επιλογές μου. Ειδικά με το τελευταίο γίνομαι έξαλλη γιατί νιώθω ότι τους παραχωρώ την εξουσία να ελέγχουν τη διάθεσή μου και να επεμβαίνουν στη ζωή μου. Πώς να τους αντιμετωπίσω για να είμαι πιο ήρεμη;
-Μελιτζάνα


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Με εκπαίδευση. Σταμάτα να προσπαθείς να ευχαριστήσεις αυτούς και ξεκίνα να ευχαριστείς τον εαυτό σου. Όταν ξεκινάνε την κριτική, κόψε την αμέσως, χωρίς συζήτηση, με αυστηρό και ξεκάθαρο τρόπο. Να τους λες ότι αν συνεχίσουν να σε κριτικάρουν, θα φύγεις, και όταν θα το συνεχίσουν – που θα το συνεχίσουν, γιατί σε έχουν μάθει να υπομένεις και να δικαιολογείσαι – θα φύγεις απλά και ωραία και ήρεμα. Αν δεν κάνεις πράξη τις προειδοποιήσεις σου, μην περιμένεις αλλαγή. Ειδικότερα, αν δεν τις κάνεις πράξη, θα κάνεις ακόμη χειρότερα τα πράγματα. Μια ευκαιρία έχεις: την πρώτη φορά που θα το κάνεις. Μετά θα είναι πολύ πιο εύκολο. Χρειάζεται απλή επανάληψη. Τους δίνω το πολύ ένα-δύο μήνες για να βελτιωθούν.


Έτσι περιφρουρείς τις επιλογές σου, με πράξεις. Τις πιο πολλές φορές words are very unnecessary, που λέει και το τραγούδι.


_________________
7.


Αγαπητή Α μπα..
Είμαι κοπέλα 24 ετών και εδώ και περίπου ενάμιση χρόνο, σε σχέση με μια άλλη κοπέλα. Την αγαπάω, είναι η ζωή μου κι αν με ρωτούσες τι θα 'θελες να κάνεις στη ζωή σου, θα σου απαντούσα, να μη χάσω δευτερόλεπτο από κοντά της. Όμως, αισθάνομαι ότι δεν ισχύει το ίδιο κι από την άλλη πλευρά. Είναι κάπως ορθολογίστρια και τα τετραγωνίζει όλα: η δουλειά μου, οι στόχοι μου, οι φίλοι μου, ο κοινωνικός περίγυρος, εσύ.. Κι έρχομαι τελευταία ρε α μπα, σχεδόν πάντα, τελευταία. Κι είμαι εκεί ρε α μπα και τη στηρίζω σε όλα. Κι έχω αφήσει πίσω τα δικά μου για να 'μαι εκεί. Και χαίρομαι να 'μαι εκεί, αλλά αυτή είναι σα να το θεωρεί δεδομένο ότι είμαι εκεί και πρέπει να στηρίζω. Δεν αισθάνεται καλά να κάνουμε πολλά μαζί γιατί "φαίνεται προς τα έξω" κι εμένα αυτό με σκοτώνει ρε α μπα. Γιατί εμένα δε με νοιάζει, είναι επιλογή μου και το αγαπώ αυτό. Γιατί ρε α μπα, αυτή η γαμωζωή είναι στιγμές και παίρνουν αξία όταν τις μοιραζόμαστε με το άτομο που κοντά του ξεχνάει η καρδιά μας το ρυθμό της. Δε θέλω να χαλάσει το μεταξύ μας, αλλά τελευταία πονάω περισσότερο απ' όσο χαίρομαι. Και το ξέρω ότι μπορεί να είναι καθαρά δικό μου θέμα, αλλά πονάει ρε α μπα..
Σ' ευχαριστώ που κάπου τα είπα. :)


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αγαπητή φίλη, αυτό που είναι καθαρά δικό σου θέμα δεν είναι μόνο τα συναισθήματα σου, αλλά και οι επιλογές που κάνεις. Το συναίσθημα δεν βουτάει τις επιλογές σε κολυμπήθρα. Η κοπέλα δεν σε γουστάρει όσο την γουστάρεις εσύ, και επιπλέον δεν νιώθει άνετα με τη σεξουαλικότητα της. Αυτά τα δύο μπορεί να συνδέονται στο κεφάλι της, αλλά αυτό δεν είναι δικό σου θέμα να το λύσεις. Το δικό σου θέμα είναι ότι έχεις αυτά τα δεδομένα, κι αποφάσισες να δίνεσαι χωρίς όρους, κάτι που θα ήταν ΟΚ αν ήσουν ΟΚ με το αποτέλεσμα, αλλά δεν είσαι. Η γαμοζωή ίσως να είναι αυτό που λες, αλλά επειδή εσύ το νιώθεις μαζί της, δεν σημαίνει ότι έχεις δικαίωμα να νιώθεις αδικημένη που δεν δέχεσαι ανταπόκριση.


Καταλαβαίνω ότι πονάει, αλλά δεν πρόκειται για απλή ημιχυλόπιτα. Προσπάθησε να αποφεύγεις αυτές που δεν είναι άνετα με τη σεξουαλικότητα τους. Το πρόβλημα τους είναι εντελώς άσχετο με σένα. Δεν υπάρχει γυναίκα που θα τους λύσει αυτό το πρόβλημα. Μην προσπαθείς να «βοηθήσεις», έτσι θέλουν να ζουν, δεν μπορούν αλλιώς, σε κάθε περίπτωση, δεν μπορείς να κάνεις κάτι. Εσένα ποιος σε βοήθησε να είσαι άνετα; Είναι ζήτημα προσωπικής ωρίμανσης, σε μερικούς δεν συμβαίνει ποτέ. Βρες μια κοπέλα που είναι φιλοσοφημένη και ισορροπημένη με το ότι αγαπάει γυναίκες, τόσες υπάρχουν, και ερωτεύσου αυτή. Πρόσεχε τον εαυτό σου, μην μπλέκεις με μη διαθέσιμους ανθρώπους για να αποδείξεις κάτι. (Σε ποιον;)

43

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

17 σχόλια
Αγαπητή 3, μία φορά κι έναν καιρό ήταν ένας άντρας υπεργηρος σε μια πόλη. Όλοι τον θεωρούσαν σοφο. Κάποτε ένας νέος πήγε να ζητήσει τη συμβουλή του για το γάμο του και τον ρώτησε:"Εχεις παντρευτεί σοφε;"" Όχι, ποτέ " απάντησε ο σοφός. "Έψαχνα την ιδανική γυναίκα". " Α, και δεν τη βρήκες ποτέ, έτσι δεν είναι; ""Πώς, τη βρήκα..." "Και γιατί δεν την παντρευτηκες;" "Έψαχνε κι αυτή τον ιδανικό άντρα..."
Αγαπητή 3, η γυναίκα μου έχει μια φίλη, πατημένα τα 55, που είχε και έχει ακόμα τα δικά σου μυαλά. Σήμερα - όπως είπαμε στα πατημένα 55 και ακόμα μόνη - συμβιβάζεται για λίγο με παντρεμένους, νιώθει μονίμως προδομένη γιατί οι παντρεμένοι δεν χωρίζουν τόσο εύκολα και περνάει από όλους τους ορειβατικούς, πεζοπορικούς κλπ συλλόγους, δεν αφήνει ραφτινγκ για ράφτινγκ, ξημεροβραδιάζεται στα κολυμβητήρια και τα taekwodo, γιατί ελπίζει ακόμα να βρει τον άνδρα όπως τον έχει φτιάξει στο μυαλό της.Νομίζω ότι αντιλαμβάνεσαι τι θέλω να σου πω...
Οτι με τα μυαλα που κουβαλαει δεν θα βρει αντρα να την παρει;και θα μεινει στο ραφι; γεροντοκορη που τρεχει σε συλλογους για να βρει άντρα; αλλα ολοι οι καλοι είναι πιασμενοι και μονο οι παντρεμενοι κανουν καμια αγαθοεργεια; γιατι οκ ωραιος ο μιυσακας αλλα δεν μπορεις να τον τρως καθε μερα; καλα το παω;
Αγαπητή 3, τα σημαντικά χαρακτηριστικά που παίζουν ρόλο σε μια σχέση νομίζω πως δεν είναι αυτά που αναφέρεις. Δηλαδή αν εσύ θεωρείς πως θρέφεις την ψυχή σου με Μάρθα Φριτζήλα και ο σύντροφός σου με Darkthrone λες να ταιριάξετε καλύτερα απ' ότι με έναν που δεν ψάχνεται κι ακούει ό,τι πιάνει το αυτί του στο ράδιο; Ο 2ος ενδεχομένως να είναι πιο δεκτικός να σε συνοδεύσει σε κάποια συναυλία που σ' αρέσει πάντως (δεν αποκλείεται τίποτε, βέβαια!). Πιστεύω πως αυτό που πρέπει να κοιτάς είναι το αν ο άνθρωπός σου είναι καλοπροαίρετος και με κατανόηση, παρά το αν ταιριάζετε στα χαρτιά. Αν τα γούστα σας είναι κοινά αλλά είστε φανατισμένοι και απόλυτοι, πάντα θα βρίσκετε λόγους να τσακώνεστε.
Συμφωνώ απόλυτα..Ο κατάλογος ταιριάσματος είναι κάτι εντελώς like/dislike, εγκαφαλικούρα που στηρίζεται μόνο στα γούστα..Μία φορά που είχα μπεί σε dating site είχε αυτό και έφριξα..Πιο πολύ μετράνε 1) οι αισθήσεις, το χάδι, ο έρωτας, η γλύκα, η τρυφερότητα, (συμβατότητα σε σώμα/συναισθήματα)..Επίσης, να υπάρχει2)Πάρομοια ενεργητικότητα στο ζευγάρι, και 3) πνεύμα: σεβασμός, επικοινωνία και παρόμοια στάση ζωής σε βασικούς τομείς.( Κλέφτης με ευσυνείδητη αστυνομικίνα δεν..).
Ισως καλή μου 3, να περιορίζεις τον εαυτό σου σκεπτόμενη έτσι. Η ζωή έχει πολλούς τρόπους να μας εκπλήσσει οπότε μην προδικάζεις με ποιον θα ταιριάζεις και με ποιον όχι. Καλά κάνεις και έχεις κάποια standards, αλλά μη βάζεις τον ευαυτό σου (και τους πιθανούς συντρόφους σου) σε κουτάκια.Παραβιάζοντας την αρχή Λενφου, θα σας πω ότι με τον άντρα μου έχουμε εντελώς διαφορετικές πολιτικές και θρησκευτικές πεποιθήσεις. Ούτε τα γούστα μας σε τρόπο διασκέδασης ή χόμπυ ταιριάζουν. On paper, είμαστε εντελώς ασύμβατοι. Παρ' όλα αυτά, νιώθουμε ότι ταιριάζουμε, τα έχουμε βρει. Οι διαφορές μας μάς έχουν δώσει αφορμή και συζήτηση αντί να σταθούμε ο ένας απέναντι στον άλλον. Ισως καμιά φορά δεν παίζουν ρόλο οι διαφορές, αλλά πώς τις προσεγγίζουμε. ΥΓ. καλοκαίρι σχεδιάζουμε διακοπές χώρια, εκείνος στο Αγιο Ορος κι εγώ στο primavera.
#6.Οι γονείς μας είναι πάντα οι γονείς μας κι η αποδοχή τους μετράει.Όμως κάποτε περνάει η εποχή του "αν δεν κοιμηθείς το μεσημέρι,δεν έχει παγωτό το απόγευμα".Πάμε και το αγοράζουμε μόνοι μας ακόμα και καταχείμωνο να "πιαστούν τα λαιμά μας".Οι δικοί μας έχουν την τάση να παρεμβαίνουν,γιατί πιστεύουν ότι ξέρουν το σωστό για μας.Ενίοτε έχουν δίκιο,αλλά η γνώμη τους πια δεν είναι δεσμευτική.Μπορείτε και να διαφωνείτε.Δε χρειάζεται να τους πείσεις γι'αυτό που θέλεις να κάνεις.Δε χρειάζεσαι έγκριση.Όσο ψάχνεις να σου δώσουν το οκ,τόσο θα βασανίζεσαι.Να προσπαθήσεις να είσαι σίγουρη κι υπεύθυνη για τις επιλογές.Όταν πατάς γερά στα πόδια σου,θα σε αγγίζει λιγότερο το τι λένε.
#3 αγαπητη φιλη, οπως λεει και η Λενα,το σημαντικοτερο ειναι να ξερεις εσυ ποια εισαι. Αν ξερεις ποια εισαι,ξερεις και ποιος σου ταιριαζει,και σε ποια πραγματα πρεπει πραγματικά να εστιασεις. Ασχετα ποσο ασημαντα τα θεωρει καποιος αλλος.Π.χ. παραδειγμα προσωπικό απο τα 20+ μου: ακουγα και ακουω ενα συγκεκριμενο ειδος μουσικης, που το αγαπω πολυ. Αλλα τοτε οχι μονο το ακουγα αλλα επισης αγοραζα μηνιαια περιοδικα που διαβαζα ευλαβικα τη διακοκριτικη,σημειωνα τις πιθανές αγορες, επειτα κανονιζα μηνιαία εκδρομη σε συγκεκριμενο δισκοπωλειο στην ιπποκρατους και εμμανουηλ μπενακη οπου εφευγε μεγαλο μερος απο το χαρτζιλικι, πηγαινα σε συναυλιες για τις οποίες εκοβα καφεδες για να βρω το αντιτιμο, και προτιμούσα εξοδους σε αναλογα μπαρ. Φυσικα το σημαντικοτερο προσον του συντροφου εκεινη την περιοδο ηταν η μουσικη που ακουει. Δεν μετανιωνω για καμια απο τις σχεσεις μου τοτε. Ουτε τωρα :)
Αγαπητή AllesGoed,οι περισσότεροι άνθρωποι ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ ότι ξέρουμε ποιοι είμαστε,έως ότου αποδειχθεί εκ των γεγονότων το αντίθετο.Είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζει κάποιος τον εαυτό του. Κερδίζει χρόο από άσκοπες αναζητήσεις.Βέβαια θεωρείται και όντως είναι κατά περίπτωση, μεγάλο κέρδος και η πορεία προς το επιθυμητό.
#4Αυτό που κάνει το θεωρώ πολύ αγενές, προσβλητικό και τραγικά υποτιμητικό για σένα. Θα είχα θυμώσει πάρα πολύ και μόνο με το πρωινό μήνυμα που έστειλε..Στον ύπνο του την έβλεπε;;Δλδ εσύ γίνεσαι ένα "φόντο" δευτερεύουσας σημασίας, που η χρησιμότητα σου είναι να γνωρίζει γυναίκες φίλες σου για να χαριαιντίζεται μαζί τους;;;Μεγάλο θέμα έχει σ αυτό φίλη..Και δύσκολο να το λύσει, γιατί εσυ το χεις θέσει πολλες φορές και αυτός χειροτερεύει:/
#3.Όλοι ψηλά-χαμηλά έχουμε έναν μπούσουλα για το τι ψάχνουμε περίπου.Μια γενική εικόνα υπάρχει.Δε χρειάζεται όμως να έχουμε λίστα προσόντων και να μετράμε τσεκ.Βγες έξω και γνώρισε κόσμο.Θα εκπλαγείς με το πόσα διαφορετικά πράγματα μπορεί να μας γοητεύσουν σε έναν άνθρωπο.Πόσα επίσης δε βλέπουμε σε πρώτο επίπεδο και τα ανακαλύπτουμε γνωρίζοντας τον άλλο καλύτερα.Πόσο ακόμα αλλάζουν τα θέλω μας όσο μεγαλώνουμε και μαζεύουμε εμπειρίες.Και φυσικά δε διαλέγουμε μόνο εμείς.Μας επιλέγουν κιόλας.
Το γεγονός ότι από όλη την ερώτηση κράτησες μια φράση που δεν είχε καμία σχέση με την ιστορία και τη σχολίασες έτσι, με εκνεύρισε και θα θελα να σου πω τη δική μου ιστορία. Μετά από πολύ καιρό που έψαχνα δουλειά, βρήκα μια στο αντικείμενό μου που μου άρεσε και στη συνέχεια αναγκάστηκα να αφήσω λόγω προβλήματος υγείας. Ναι, δεν ξυπνάω κάθε μέρα στις 8 και στις 9 γιατι δυστυχώς δεν έχω κάτι να κάνω. Και μπορώ να σου πω με απόλυτη βεβαιότητα ότι δεν κάνω ζωάρα. Κάνω το ακριβώς αντίθετο. Δεν εχω ιδέα ούτε ποια είναι η 4 ούτε πώς είναι η ζωή της. Αλλά δε βρίσκω το λόγο να κρίνω κάποιον (έμμεσα πάντα) υπονοώντας ότι κουράζομαι περισσότερο από εκείνον. Αντίστοιχα, δε βρίσκω το λόγο να επιβραβεύσω κάποιον που ξυπνάει πρωί.
# Είσαι ενήλικη και ανεξάρτητη. Οι γονείς σου ίσως δεν το έχουν καταλάβει αυτό. Σταδιακά κόψτους τον αέρα. Το πιο σημαντικό όμως είναι να μην σε επηρεάζουν εσένα, να μην αισθάνεσαι τύψεις. Ισως λίγες συνεδρίες με έναν ψυχολόγο θα σε βοηθούσαν να διαχειριστείς αυτή την κατάσταση
#3 Θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικό να έχεις όσο γίνεται κοινές προτιμήσεις με τον άλλον στον τρόπο ζωής γιατί τελικά αυτή γίνεται η καθημερινότητα σου, αυτός θα είναι ο τρόπος που θα ζεις τη ζωή σου, θα έπρεπε να είναι απόλυτη προτεραιότητα! Μην υποχωρήσεις αγαπητή φίλη, ψάξε αυτόν που σου ταιριάζει: εμένα όλες μου οι φίλες μου έλεγαν ότι ''τι νομίζω-έτσι είναι οι άντρες-δεν θα βρω αυτό που έχω στο μυαλό μου-καλύτερα να συμβιβαστώ μικρή όπως αυτές-να μη μείνω στο ράφι (συμφοιτήτριες έτσι; wtf?), δεν τις άκουσα και τελικά μετά από χρόνια υπέροχης μοναχικότητας και όχι μοναξιάς (καλά, και μοναξιάς :), γνώρισα και είμαι και παντρεμένη πλέον με κάποιον που δεν καπνίζει, πηγαίνουμε μαζί σε όλες τις ροκ και μέταλ συναυλίες, γυμναζόμαστε και οι δύο φανατικά, τρώμε και οι δύο επίσης φανατικά, βλέπουμε μονοκαπανιά ολόκληρες σεζόν από ξένες σειρές, έχουμε εξίσου προτεραιότητα τα ταξίδια και κάνει και ο καθένας τα διάφορα χόμπυ του και έχει τις παρέες του και τα δικά του- έτσι, η καθημερινότητα μας αρέσει τρελά και στους δύο. Ειλικρινά, αυτό είναι για μένα πολύ πιο σημαντικό απ'τα πτυχία και τον τίτλο δουλειάς, τι να τα κάνω αυτά όταν θα αποφασίζουμε πώς θα περάσουμε το βράδυ μας; Μου' χει τύχει και ο τύπος του καναπέ-παντόφλα-τηλεόραση στο star με το που γύριζε απ'τη δουλειά ως το βράδυ και μου'χε γυρίσει το μάτι ανάποδα. Αν όμως γούσταρα αυτό, θα το κυνηγούσα εξίσου, δεν θεωρώ ότι όποιος πάει μπουζούκια και γήπεδο ή βλέπει τηλεόραση με τις ώρες είναι κατώτερος, το σημαντικό είναι να ταιριάζεις και να γουστάρεις μαζί με τον άλλον :)
#3 Δεν είναι άσχημο να θες να βρεις κάποιον που έχετε κοινά ενδιαφέροντα όμως πρέπει να προσέξεις να την το παρακάνεις. Οταν γνωρίζεις κάποιον μην βγάζεις το μπλοκάκι σου για να δεις αν πληρεί όλα σου τα κριτήρια, γιατί το βλέπω δύσκολο. Μπορεί πχ να βρεις κάποιον που του αρέσει να αθλείται αλλά και να πηγαίνει στο γήπεδο και να βλέπει ποδόσφαιρο. Πρέπει κι εσύ να συμβιβαστείς με κάποιες επιλογές του συντρόφου σου αν σε καλύπτει σε πολλά άλλα πράγματα (κι αυτός θα συμβιβαστεί με στοιχεία του χαρακτήρα σου που δεν του αρέσουν). Δύσκολο να βρεις τον κλώνο σου σε άντρα.
#1 ούτε ο γάμος ούτε και το διαζύγιο είναι τελειωτικό. Ο γάμος και το διαζύγιο είναι απλώς technicalities. Οι σχέσεις μπορούν να περνούν τις φάσεις τους ανεξάρτητα. Πχ. γνωρίζω ένα ζευγάρι (μητέρα και πατέρας φίλης μου, πλέον ηλικιωμένοι, 70+) που ήταν πάνω από 25 χρόνια παντρεμένοι όταν πήραν διαζύγιο. Μετά το διαζύγιό τους ξαναερωτεύτηκαν και τα ξαναέφτιαξαν. Δεν ξαναπαντρεύτηκαν, ούτε και ξαναέμειναν μαζί. Αλλά η σχέση συνεχίζεται, και κατά την ομολογία τους, είναι καλύτερη από ποτέ!
#3:Νομιζω οτι ίσως λόγω απειρίας θεωρείς σημαντικά κάποια πράγματα που σε κάποιες περιπτώσεις δεν είναι. Λες οτι το πιο σημαντικό είναι οι πολιτικές και θρησκευτικές διάφορες. Δηλαδή αν αυτός είναι ΣΥΡΙΖΑ και εσυ Νέα Δημοκρατία δεν ταιριάζετε; Εάν αυτός είναι άθεος και εσυ πιστεύεις και πας 10 φορές το χρόνο στην εκκλησία, δεν ταιριάζετε; Εδω υπάρχουν άνθρωποι που Παντρεύονται και κάνουν παιδιά απο διαφορετικές θρησκείες και τα καταφέρνουν μια χαρά.Νομιζω οτι το βλέπεις λίγο υπερβολικό το θέμα. Αν σου αρέσει καποιος υπάρχουν λύσεις για όλες τις διάφορες.
#3 Να σου πω, κι εμένα μου έκανε εντύπωση το ειδικό βάρος που δίνει σε αυτά τα χαρακτηριστικά. Κυρίως όμως με την έννοια του αν το θεωρεί καθολική αλήθεια. Εν προκειμένω, η ίδια η ζωή τη διαψεύδει. Πάμπολλες οι περιπτώσεις που έχουν λειτουργήσει σχέσεις με τέτοιες διαφορές.Αλλά: Δεν είναι και παράλογο αν νιώθει ότι ισχύει για *εκείνην*. Οι διαφορές αυτές δεν είναι "εγώ θέλω φάντα, εσύ ήβη". Όταν αποτελούν βασικό στοιχείο της κοσμοθεωρίας κάποιου, παίζουν ρόλο. Φαντάσου ένα σπίτι όπου θα γινόταν εμφύλιος με αφορμή το δημοψήφισμα. Ή τη Μ. Εβδομάδα!Π.χ. ξέρω άθεους που θεωρούν τους θρήσκους αξιωματικά ηλίθιους, και θρήσκους που θεωρούν τους άθεους αξιωματικά ανήθικους. Ή που η θρησκεία κατέχει πολύ ξεχωριστή θέση στη ζωή τους. Δεν είναι παράλογο να δυσχαιρένεται η συνύπαρξη με κάποιον που διαφέρει ριζικά σε αυτό.
Αυτό που λέει η Iris. Ίσως όχι τόσο για εφήμερη σχέση, αλλά για πιο μόνιμη κατάσταση σίγουρα προσέχεις να υπάρχει μια σύμπνοια σε βασικά θέματα. Πχ, πώς θα αναθρέψει τα παιδιά του ένα ζευγάρι άθεου/ης-θεούσας/ου;
Tempeloskylo και Iris γιατί πρέπει ντε και καλα να πιάνουμε τα άκραμην πιάνουμε τα άκρα. Γιατί πρέπει να έχουμε να κάνουμε ντε και καλά με ανθρώπους έχουν τόσο Άσε που πολλά ζευγάρια έχουν
ΟΧΙΙΙΙΙΙΙΙΙ, δεν έπρεπε να υποβάλω το προηγουμενο σχόλιο. Δουλευω ταυτόχρονα και τα έκανα μαντάρα...Ηθελα να πω, Iris και tempeloskylo, γιατί πρέπει να πιανουμε τα άκρα; Υπάρχουν τόσα ζευγάρια ακόμη και παντρεμένα που κάποιος δεν πάει ποτέ εκκλησία και δεν τον απασχολεί εαν πάει η γυναικα του. Και η γυναίκα το Πασχα νηστευει και αυτός τρώει σουβλάκια. Και κανείς τους δεν έχει πρόβλημα. Αντίστοιχα στο δημοψήφισμα γνωριζω ζευγάρια που είχαν διαφορετική αποψη αλλα ο καθε ενας σεβοταν την αποψη του αλλου. Νομίζω ότι ο φανατισμός στις απόψεις είναι κακό πράγμα και σίγουρα για μένα ειναι λαθος να διαμορφώνεται η σχέση 2 ανθρωπων που αγαπιουνται απο αυτες τις παραμέτρους.
What about, αν πρόσεξες το πρώτο που λέω είναι ότι όντως υπάρχουν πολλά παραδείγματα ανθρώπων συμβατών, που διαφέρουν σε αυτά τα θέματα.Γι'αυτό και επέμεινα ότι παίζει ρόλο για *ορισμένους*, μεταξύ των οποίων μπορεί να είναι η #3. Μπορεί να ανήκει στα "άκρα" που λες, και δικαίωμά της. Δεν είπα πουθενά ότι κανένας θρήσκος δεν τα βρίσκει με άθεο. Αλλά αν τηρείς κατά γράμμα την Αγία Γραφή (ή το Κοράνι, whatever), κι ο άλλος σου λέει "τι παραμύθια λέει η εκκλησία", ε δεν θα τα πάτε καλά. Αν είσαι ο Richard Dawkins αντιστοίχως δεν θα συνυπάρξεις με άνθρωπο έστω και ελάχιστα θρήσκο. Ή αν η κοπελιά είναι ξέρω 'γω ορκισμένη antifa δεν θα τα πάει καλά ούτε με οπαδό του Καμμένου, ούτε και του Κυριάκου. θα σφαχτούνε.
Αστειεύεσαι; Ποιος μπορεί να ταιριάξει με συριζαίο; Πάντως αυτά που αναφέρεις είναι οι εξαιρέσεις που απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Για να κρατήσει μια σχέση πρέπει να υπάρχουν συμβατότητες. Διαφορετικά τα αδιέξοδα έρχονται και σε βρίσκουν αργά ή γρήγορα. Εάν κάποιος πάει 10 φορές το χρόνο στην εκκλησία προφανώς το θεωρεί σημαντικό δεδομένο, όσοι παντρεύονται συζύγους άλλων δογμάτων συνήθως είναι μετριοπαθείς στο συγκεκριμένο ζήτημα. Εξαρτάται από τη βαρύτητα που δίνει κάποιος σε κάτι που του αρέσει, μια συνήθεια ή ένα δόγμα...εάν είναι σημαντικό τότε συνήθως δεν δένει το γλυκό.
Καλώς ή κακώς, ο καθένας ιεραραρχεί τις προτεραιότητές του και το τι τον ελκύει σε κάποιον άλλον. Προφανώς και υπάρχουν άτομα που δεν τα νοιάζει η θρησκεία ή η πολιτική, αλλά τα νοιάζει η ομάδα, η καταγωγή, η μουσική, οι ταινίες, η διατροφή και ένα σωρό άλλα πράγματα. Και για να συνεχίσουμε την περιπτωσιολογία, εγώ ξέρω ζευγάρι που χώρισε γιατί διαφωνούσαν στην θρησκευτική ανατροφή των παιδιών, μέχρι τότε ήταν όλα οκ και "δεν πειράζει που (δεν) πιστεύεις".Αυτό που λέω είναι ότι σε μια μακροχρόνια σχέση, πρέπει να υπάρχουν κάποιες συμβατότητες, αλλιώς θα προκύψουν προβλήματα στην πορεία. Δεν φτάνει να αγαπιούνται δύο άνθρωποι για να ζήσουν μαζί μια ζωή χωρίς να έρθουν σε μετωπική σύγκρουση. Πρέπει να μπορούν να ανταλλάξουν και δυο κουβέντες και να πάρουν αποφάσεις για σημαντικά ζητήματα.
Υπάρχουν άνθρωποι θρήσκοι/άθεοι, μπουζουκτζήδες/έντεχοι, ποδοσφαιρόφιλοι/φίλαθλοι του καλλιτεχνικού πατινάζ. Παράλληλα με τους διαχωρισμούς αυτούς υπάρχουν άνθρωποι που για κάποιο λόγο νομίζουν ότι αυτό που αρέσει σε αυτούς είναι και το σωστό και όλοι οι άλλοι είναι λίγο ή πολύ λάθος. Η κοπέλα της #3 νομίζω ότι ανήκει προφανώς στην κατηγορία αυτή. Το πρόβλημα δεν είναι όταν είναι ο ένας άθεος και άλλος θρήσκος. Το πρόβλημα είναι όταν ο ένας ή και οι δύο έχουν πολύ συγκεκριμένη άποψη για το τι πρέπει να γίνει, καμία επιθυμία για παραχωρήσεις, και όλα αυτά τα θυμούνται όταν φτάσει ο κόμπος στο χτένι. Με άλλα λόγια, αν για κάποιον το να βαφτιστεί (ή όχι) το παιδί του είναι αυτονόητο, deal breaker και λόγος να τα τινάξει όλα στον αέρα, τότε ίσως θα ήταν καλή ιδέα να το έχει συζητήσει αυτό με τον σύντροφό του νωρίτερα και όχι όταν ψάχνει να κλείσει εκκλησία για τη βάφτιση.
Max.demian, συμφωνώ. Να συμπληρώσω ότι έχει να κάνει και με την ωριμότητα κι ανεκτικότητα που έχει ο καθένας μας. Δηλ αν κι εγώ κι ο σύζυγος είμαστε άθεοι αλλά, με τα χρόνια, ο ένας αρχίσει να αισθάνεται έντονα την ανάγκη να πιστέψει σε κάτι άλλο, "ανώτερο" που ορίζει τη ζωή μας και μας συντροφεύει, δεν καταλαβαίνω πώς επηρεάζει το άλλο μέλος του ζευγαριού· με γειά του με χαρά του. (Μιλάμε για μέτρια πράγματα, όχι υπερβολές τύπου Σαϊεντολογία.) Ανεκτικότητα.Τέλος -υπαρκτό παράδειγμα- αν κι εμείς δεν ακούμε την ίδια μουσική, και δε θέλαμε να ενοχλούμε ο ένας τον άλλο π.χ. στα ταξίδια μας με αυτοκίνητο, ανακύψαμε τι ωραία που είναι να ταξιδεύεις και να απολαμβάνεις τους ήχους του κάθε τόπου ή να συζητάμε μεταξύ μας. Επίσης στο θέμα σινεμά, ανακαλύψαμε ότι είναι ωραίο να βλέπεις και κάτι άλλο από αυτό που είχες συνηθίσει. Η συμβουλή μου στην ερωτούσα είναι να είναι ανοιχτή γιατί υπάρχουν πολλά όμορφα πράγματα πέρα από αυτά που νομίζει.
Δε διαφωνω με την ουσια προς το τελος ,αλλα νομιζω πολλες φορες λεει η κοπελα οτι δεν θεωρει τον εαυτο της ανωτερο, και τους διαφορετικους 'κατωτερους'.Βασικα αυτο φανταζομαι ειναι κατι που προκυπτει απο δουλεια με τον εαυτο,συνειδητη προσπαθεια να εισαι ανοιχτος στην οπτικη του αλλου-οχι επειδη ουτε καποιο κομματι μεσα σου δεν πιστευει οτι αυτο που θεωρεις καλυτερο εσυ,με τα δεδομενα που εχεις και τον τροπο που βλεπεις τα πραγματα εσυ,δεν 'ειναι' για σενα υποκειμενικα καλυτερο. Τι εννοω επειδη τα πα λιγο σαλατα,αλλο να περιμενεις να μην περιφρονησω /βγαλω συμπερασματα για αλλους τομεις της προσωπικοτητας κ της νοημοσυνης του/υποτιμησω καποιον που ειναι θρησκος , κ αλλο ειλικρινα να εχεις την απαιτηση να αποδεχτω οτι ουτε καν στο παραμικρο μου δαχτυλακι δεν εχω 'δικιο'(τους βασιμους λογους μου) που ειμαι αθεη(κομμουνιστρια/οικολογος/χουντικια/whatever) αν δεν το πιστευα δε θα ημουν.Οκ στο δημητριακα η μυγδαλα για πρωινο,φανταζομαι μπορει να λειτουργησει ετσι,αλλα σε πιο φορτισμενα θεματα δυσκολο.
@ cathy Συμφωνώ. Άλλο το να μην θεωρείς ότι είναι "λάθος" οι φαν της Πάολας επειδή εσύ τη βρίσκεις με Μπαχ.Αν όμως είσαι βαθιά θρησεκυόμενος, ή κομμουνιστής, πιστεύεις σε ότι πιστεύεις επειδή το βρίσκεις σωστό. Δεν γίνεται να πιστεύεις ότι ο άθεος ή ο νεοφιλελεύθερος αντιστοίχως, έχουν εξίσου δίκιο μ'εσένα, και αντιστρόφος. Από το πόσο σημαντικά είναι για τον καθένα αυτά τα πιστεύω, και πόσο έντονες οι διαφορές με τον άλλο, κρίνεται και η συμβατότητα σε σημαντικό βαθμό.
Εγώ επειδή το ζώ, θα πώ πως οι θρησκευτικές διαφορές είναι μεγάλο ζόρι. Εγώ απο τώρα έχω άγχος τι θα λέω στο παιδί περί χριστού και παναγίας, γιατί ξέρω πως αν πώ αυτό που πιστεύω, σίγουρα θα μαλώσω λίγο με τον άντρα μου.
Είναι μεγάλο ζόρι ,αν, τουλάχιστον εις εκ των δύο, θεωρεί σημαντικό αυτόν τον τομέα,τον θρησκευτικό.Σ αυτή την περίπτωση,εξ απαλών ονύχων,θίγει εγκαίρως το συγκεκριμένο ζήτημα,προκειμένου να μην εξελιχθεί σε Βιετνάμ η σχέση, εξαιτίας της συγκεκριμένης διαφωνίας. Είναι επιλογή αμφοτέρων των μερών η τροπή μιας σχέσης,λόγω μιας σημαντικής(;)ασυμφωνίας.
Εσύ καλά τα λές rosa nera, αλλά είναι πολύ δύσκολο τα ζευγάρια να ξεκαθαρίζουν κάποια θέματα που θεωρούν σημαντικά. Θές γιατί πιστεύουν οτι δεν θα δημιουργήσουν πολλά προβλήματα; Θές γιατί θεωρούν οτι θα αλλάξουν τον άλλον; Θές γιατί στο όνομα της "αγάπης" παραβλέπουν πολλά; Ίσως γι'αυτό χωρίζουν κιόλας μετά. Γιατί όσο περνάει ο καιρός και έρχεται και η ρουτίνα, τόσο πιο πολύ αρχίζουν να σε ενοχλούν αυτά που πρίν μπορεί να θεωρούσες ασήμαντα.
Επίσης για το #3Θεωρώ ότι βλέπει μονάχα με ορίζοντα το αρχικό ταίριασμα. Γιατί οι άνθρωποι δεν είναι στην πέτρα χαραγμένοι και αλλάζουν με τα χρόνια και με την ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους. Ακόμα και σημαντικές (όπως τις ονοματίζει η αποστέλλουσα) διαφορές μπορεί να αλλάξουν δυναμική με το πέρασμα του χρόνου. Κι έτσι η αρχικώς ταιριαστή σχέση να γίνει ασύμβατη αλλά και η αρχική εντύπωση του ασύμβατου δύο ανθρώπων να αποδειχθεί ότι δεν ισχύει τελικά. Κι αυτό περιλαμβάνει ακόμα και τα πολιτικά και θρησκευτικά ζητήματα. Για κάθε αριστερό που διαψεύτηκε υπάρχει κι ένας Σαούλ στο δρόμο της Δαμασκού και τούμπαλιν...
#3 Το ότι κοιτάζεις τον εαυτό σου και συνειδητοποιείς ότι δεν είσαι το δώρο του Θεού στους άντρες (και λογικό, [σχεδόν] κανένας μας δεν είναι) είναι μια καλή αρχή. Είναι σίγουρα καλύτερο από το "αποζητώ το (κατ'εμέ) τέλειο ΚΑΙ πιστεύω ότι δε μου αξίζει και τίποτε λιγότερο". Οπότε είναι κυρίως καλό να μην πάψεις ποτέ την αυτοκριτική σου.Κατά τ'άλλα, έχεις βάλει σε έναν τορβά στοιχεία πολύ διαφορετικής σημασίας. Πχ. το να μην περιμένει ένας φαινομενικά ανεξάρτητος άνθρωπος να του κάνει της δουλειές η μανούλα δεν είναι λεπτομέρεια, δείχνει στοιχεία σημαντικά στοιχεία για εκείνον, όπως το αν είναι μαμάκιας ή τεμπέλης ή έχει μάθει να φορτώνεται σε τρίτους.Από την άλλη δεν είναι τρελό μεν να θες να έχετε κοινά ενδιαφέροντα (όπως το ενδιαφέρον για τις τέχνες ή την άθληση), αλλά σ'έναν αθλητικό τύπο δεν είναι παράλογο αν πχ. αρέσει και η μπάλα κι έχει μια αγαπημένη ομάδα (χωρίς να είναι χουλιγκάνι με τα μυαλά στα κάγκελα). [Παρεμπιπτόντως, ξέρεις πόσα ιερά τέρατα των τεχνών ήταν φανατικοί ποδόσφαιρόφιλοι;]Οπότε ναι, επανεκτίμησε κάπως τις προτεραιότητές σου και, κυρίως, κράτα τις προτιμήσεις σου αλλά προσπάθησε να μην έχεις παρωπίδες όταν γνωρίζεις ανθρώπους.
Μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση η ερώτηση #3 επειδή αναφέρει κάτι η ίδια: "Μήπως απλά είμαι από αυτές που δεν θεωρούν κανέναν αρκετά καλό για την άψογη προσωπικότητά τους, εκτός από τον ιππότη με το άσπρο άλογο; Εγώ τείνω στο να μη με θεωρώ αρκετά καλλιεργημένη και κατασταλαγμένη ώστε να βρεθεί κάποιος που θα θαυμάζω και θα με θαυμάζει για να είμαστε μαζί, σκέφτομαι ότι οκ, εγώ τον θέλω έτσι κι έτσι, αυτός τι θα μου βρει, τι θα τον τραβήξει σε μένα; Και δε βρίσκω πολλά προτερήματα και ξεχωριστά πράγματα, κάποια ελάχιστα, ούτε σοβαρά ελαττώματα βρίσκω μεν, με βρίσκω απλώς μέτρια. " {Πηγή: www.lifo.gr}Eπειδή οι συγκεκριμένες "απαιτήσεις" (επακριβώς όπως παρουσιάζονται εδώ από τον υγιεινό τρόπο ζωής ως το ενδιαφέρον για την τέχνη και τον μη φανατισμό με συγκεκριμένα ζητήματα) είναι εξαιρετικά συχνές από πάμπολλους ανθρώπους διαπίστωσα σε αναλαμπή (αλαζονείας αν μη τι άλλο!) ότι ακριβώς επειδή πρόκειται για μέτρια άτομα αναζητούν ένα μέτριο ταίρι (μηδέν άγαν;) για να ζήσουν μια σχετικά μέτρια ζωή η οποία δεν θα διαφέρει από την κοινωνικά παραδεκτή συνταγή "κανονικότητας" και "συμβατότητας". "Έτσι είναι τα ταιριαστά ζευγάρια".Η συνταγή του μικροαστισμού. Που βέβαια είναι μια κάποια "ευτυχία". Καθένας διαλέγει την φυλακή του. [πετροβολήστε ελεύθερα]