ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
1.2.2017 | 23:19

Μια μέρα με το μάυρο σκύλο μου, τον πιο πιστό μου σύντροφο

Η ζωή δεν στάθηκε καλή μαζί μου ή εγώ δεν μπορώ να ανταποκριθώ στις ανάγκες της. Όλη μου τη ζωή να προσπαθώ για κάτι, ως παιδί να μεγαλώνω με δανεικά ρούχα και μισή αγάπη (για παιχνίδια ούτε λόγος!), δουλειά από τα δεκαοκτώ, μετά σε αρκετά μεγαλύτερη πια ηλικία σπουδές παράλληλα με τη δουλειά, δύο και τρείς δουλειές για να τα βγάλω πέρα, μόνη χωρίς την στήριξη κανενός. Τώρα πια μορφωτικό επίπεδο καλό και δουλειά αρκετά καλή. Συνεχίζει η προσπάθεια σε προσωπικό πλέον επίπεδο, η οποία αποτυγχάνει συνεχώς. Ποιος βρίσκει γοητευτική μια κοπέλα που δεν μπορεί να πάρει τα πόδια της από την κούραση και τα ενδιαφέροντά της είναι τόσο περιορισμένα όσο ενός ανθρώπου που δουλεύει 10 ώρες τη μέρα και τις υπόλοιπες ζωγραφίζει, διαβάζει φιλοσοφία και προσπαθεί να παλέψει με τα εσωτερικά της θηρία...boring! Μια γυναίκα πια κουρασμένη πολύ από τη ζωή ώστε να την ενδιαφέρουν οι βόλτες, τα ψώνια και το καβλάντισμα και αναζητά συνοδοιπόρους σε αντίστοιχη φάση να περνούν μαζί ποιοτικό χρόνο...ψιλά γράμματα για πολλούς (φίλους και συντρόφους). Κι η ανάγκη για μια ζεστή αγκαλιά ή ένα καλό λόγο, ένα όλα θα πάνε καλά σε κάθε προσπάθεια που πέφτει στο κενό μια άβυσσος που με καταπίνει...σκληρή η ζωή ή μαλακή εγώ...ποιος ξέρει.Για να δούμε πόσο θα αντέξω... σήμερα τον τάισα πολύ το "μαύρο σκύλο" μου, ίσως αύριο να είναι μια άλλη μέρα και να αποφασίσω να του κάνω λίγο δίαιτα, ίσως και να γίνει κάτι καλό και να με παρακινήσει να τον αφήσω εντελώς νηστικό για να τον σκοτώσω επιτέλους...ίσως να πάρω έναν πραγματικό σκύλο, ποιος ξέρει ;-)
2
 
 
 
 
σχόλια
Ισως το ξέρεις ισως όχι .....είμαστε τρομαχτικά πολλοί/ες που βιώνουμε οτι περιγραφεις στις μέρες μας ...Ο λόγος ? γνωστός .Η εποχή μας, μας εκδικείται .....Σπουδάζουμε συνέχεια ....δουλευουμε περισσότερο ...ζούμε λιγότερο γιατί δεν αντέχουμε. Μας κούρασε η ταχύτητα, η αγωνία να καταφέρουμε να ζήσουμε χωρίς να ζούμε ουσιαστικά.Αρκετοί καλοταίζουμε το ''μαυρο σκύλο'' και ας το αρνούμαστε .Τουλάχιστον εσύ το παραδεχθηκες ...και αυτο είναι ένα βήμα. Καλή τύχη.