Καταρχήν σας ευχαριστώ όλους για το χρόνο που αφιερώσατε για να σχολιάσετε το θέμα μου. Είτε θετικά ειτε αρνητικα ειτε ειρωνικα. Ισως καποιοι δεν καταλαβαν οτι ειμαι σε σχεση και ειμαι καλα σε αυτην. Εννοω πως αγαπαω τον ανθρωπο μου πραγματικα και δε θελω να τον πληγωσω. Δεν το εχω κανει ποτε.Απο την αλλη ομως αυτα που νιωθω για εκεινη δεν τα εχω νιωσει ποτε στη ζωη μου για αλλο ανθρωπο. Και εχω βιωσει αρκετες καταστασεις εως τωρα ειναι η αληθεια.Αυτα. Μη σας ταλεπωρω αλλο με το θεμα. Θα δειξει. Τα φιλιά μου
10.2.2017 | 00:05
Ερωτευμένος
Είμαι 41. Εκείνη 33. Συνάδελφοι για 10+ χρόνια. Εγώ σε σχέση. Το ίδιο κι εκείνη. Την ερωτεύτηκα από την πρώτη στιγμή που την είδα. Τότε ήταν ανοιχτή σε φλερτ κι πειράγματα καθότι ελεύθερη. Δε το επιδίωξα/συνέχισα για χάρη της τότε δικής μου σχέσης. Τώρα εείναι σαφώς πιο μαζεμένη αλλά νιώθω τη φλόγα να καίει αμοιβαία και για τους δύο!Γιατί να είναι τόσο τέλεια και όμορφη και συνεσταλμένη και αγγελικά πλασμένη? Νιώθω ότι μου έχει κάνει μάγια. Ή απλά την αγαπάω. Δε ξέρω τι να κάνω, δέκα χρόνια είναι πολλά. Να της μιλήσω? Παρκαλώ βοήθεια
4
