ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχετε σκεφτεί ότι από τη στιγμή που δεν έχετε βάλει εσείς όρια, το παιδί σας παλεύει μέσα του γιατί δε νιώθει σταθερότητα και ασφάλεια; ότι μεσα του επικρατεί ένα χάος σχετικά με το ποια είμαι, που είμαι κτλ; Δείτε αντιδράσεις σε σχέση με άλλα παιδιά:συνεργάζεται, είναι ανταγωνιστική, θέλει αδέρφια; Σε αυτή την ηλικία βέβαια θα είναι πααααρα πολύ δύσκολο να αλλάξετε εσείς, αλλά μόνο έτσι θα αλλάξει το παιδί σας. Πρέπει, όμως να το κάνετε, να είστε αποφασισμένοι, απολυτοι κι συνεπείς στην απόφαση σας, αν την πάρετε. Σκεφτείτε ότι το παιδί σας έπαιρνε ναρκωτικά. Δεν θα σας πονουσε αν του τα στερουσατε κι υπέφερε; Τι θα λέγατε για το παιδί σας όμως; Τώρα χτίζετε την προσωπικότητα του την οποία θα έχει μια ζωή. Κάθε "όχι" ίσως ειναι ένα λιθαράκι για ένα πιο υγιή χαρακτήρα.

Αυτο το έχω αδυναμία στο παιδί μου μού αναβει τα λαμπακια! Σορυ εξ, αλλά καμιά φορά εθελοτυφλούμε... Πρέπει να συνειδητοποιήσετε και οι δυο σας πως αυτό που κάνετε είναι πολύ κακό για το παιδάκι σας.

Σκατά τα κάνετε....Οι συμβουλές παρακάτω πολύτιμες, αλλά δε μπορείτε να περιμένετε η αλλαγή να είναι μονόπλευρη, δηλαδή του παιδιού μόνο. Πρέπει και εσείς να ξυπνήσετε.6 είπατε, θα πάει και σχολείο φέτος... κουράγιο στη/ο δασκάλα/ο!

Από την στιγμή που δυσκολεύεστε στην διαπαιδαγώγηση της μικρής προτείνω να μιλήσετε σε παιδοψυχολόγο προκειμένου με κοινή δουλειά ν' αλλάξει η στάση σας. Υ.Γ. Το ότι έμμεσα ρίχνεις το βάρος της ευθύνης στο ΔΙΚΑΙΩΣ ανώριμο μέλος της οικογενείας κάτι μου λέει οτι πέρα από κακομαθημένο θα το κάνεις κι ευθυνόφοβο. Κρίμα είναι, δεν έχει ανάγκη αυτός ο τόπος από άλλους τέτοιους πολίτες.

Όπως ακριβώς σου είπαν και οι προηγούμενοι σχολιαστές: έχετε ένα πανέμορφο και πανέξυπνο αλλά χειριστικό παιδάκι. Όσο δεν της βάζετε όρια (που έπρεπε να μπουν εδώ και 2-3 χρόνια βέβαια...), αυξάνετε τις πιθανότητες στο μέλλον να γίνει δυστυχισμένη και δύσκολη στις σχέσεις της με τους άλλους. Να απευθυνθείτε σε ειδικό, γιατί και η μικρή σας θέλει μία καθοδήγηση και βοήθεια, αλλά κι εσείς οι ίδιοι ως γονείς (συγγνώμη που το λέω, αλλά) δεν έχετε καταλάβει την μεγάλη ευθύνη του να μεγαλώνεις παιδί.Σε στενοχωρήσαμε προφανώς, αλλά καλύτερα να στενοχωρηθείτε εσείς τώρα λίγο παρά το παιδάκι για μια ζωή μετά.

Κοίτα αν σε στενοχωρεί να την ακούς να κλαίει τώρα, σκέψου σε λίγα χρόνια ότι θα ακούει απανωτά όχι, από φίλους, από σχέσεις, από δουλειές, από χίλια δυο και τότε θα πάθει σοκ, καθώς τώρα είναι μαθημένη στο να έχει ό,τι θέλει. Ξεκινήστε να της λέτε και κανένα όχι, εκτός κι αν είστε τίποτα Βαρδινογιάννηδες.

Σας χειρίζεται. Κι όσο υποχωρείτε τόσο δημιουργείτε τις ισχυρές πιθανότητες το παιδί να δυστυχίσει στη ζωή του. Επειδή οι άλλοι δεν θα του κάνουν τα χατήρια...Προσπαθήστε να την ματαιώσετε σε μερικά ανώδυνα πράγματα τώρα ώστε να μην της έρθει κανα στραπάτσο στα 16 με τον πολύ στραβό τον τρόπο.