ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι με ενα παιδι 3 μηνες...ειναι η πρωτη μου σχεση. Εγω 21 αυτος 22. Απ τους 3 αυτους μηνες ήμασταν μαζι μονο τον εναμιση, και τον υπολοιπο εναμιση μηνα έχουμε σχεση απο αποσταση. Αυτο συνεβη επειδή εγω ειχα κανονισει να φυγω εξωτερικο για ενα μικρο διαστημα, αλλα μετα απο καποιες μερες εφυγε και εκεινος διοτι είναι ναυτικος. Εγω γυρνάω σε λιγες μερες ενω εκεινος σε 2 μηνες...πριν φυγει για τα καραβια και οσο ελειπα μονο εγώ, μιλουσαμε καθημερινα με καμερα και με μηνυματα. Τωρα η επικοινωνια δεν ειναι τοσο ευκολη...εχει περιοριστεί σε μερικα μηνυματα το βραδυ, τα οποια συνηθως ειναι τα ιδια και τα ιδια...μου λενε πολλοι πως ειμαι τυχερή που μπορουμε να μιλαμε έστω κ ετσι, γιατι δεν εχει σημα παντα στα καραβια. Ειναι βαρυ φορτιο η σχεση με εναν άνθρωπό που κανει τετοια δουλεια και ξερω πως ή θα πρεπει να το δεχτω και να το ανεχτω, ή να το σταματησω οσο είναι νωρις...δε ξερω τι να κανω. Δε ξερω πια πως νιώθω. Μια χαίρομαι που μιλάμε, μια απογοητεύομαι. Μου εχει φερθει αψογα και προσπαθει να μιλαμε, αλλα νιωθω πως εχω σχεση με ενα φάντασμα...θελω να δω τωρα που θα γυρισω στη πολη μου πως θα νιωσω που θα περασω απο κει που συχναζαμε...πως θα ναι πραγματικα χωρις αυτον γιατι εδω που ειμαι τωρα δε το καταλαβαίνω. Αν το κοψω το πραγμα εδω, θα ναι αδικο γιατι δεν μου εχει κάνει κάτι...θα σημαινει οτι εγω απλα δε μπορω να το διαχειριστώ. Αν το συνεχισω, ισως είναι χειρότερο γιατι θα δεθω πιο πολυ μαζι του οταν γυρισει κ μετά παλι θα σηκωθεί να φυγει και ισως για μεγαλυτερο χρονικο διαστημα αυτη τη φορα...δε θα ηθελα να τον πληγωσω αλλα φοβάμαι οτι θα ερθει η μερα που θα το κανω. Ζήσαμε πολυ λιγο μαζι, περασαμε πολυ καλα, αλλα με τη δουλεια που κανει νιωθω οτι δε θα μπορεσουμε να γνωριστουμε ποτε καλα και δε θα έχουμε ποτε μια νορμαλ σχέση...συνεχεια θα φευγει. Ολοι μου λενε να δωσω απλα χρονο στο πραγμα, αλλα πλέον δε ξέρω τι ειναι καλυτερο να κανω...εσεις τι πιστευετε;