ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
14.6.2018 | 18:10

χωρισμός

Περνώ έναν πολύ δύσκολο χωρισμό. Είμασταν μαζί για καιρό, μερικά χρόνια. Κάποιος καιρός απο απόσταση, κάποιος καιρός μαζί, αλλά περισσότερο απο απόσταση λόγω σπουδών. Δεν είχα γνωρίσει ποτέ κανέναν με τον οποίο να μπορώ να πω οτι είχα τέτοια αστείρευτη επικοινωνία. Μαζί του έκανα πράγματα που δεν περίμενα ποτέ να κάνω, και να αισθανθώ πράγματα που δεν ήξερα καν οτι είχα τη δυνατότητα να αισθανθώ. Χωρίσαμε εν τέλει, δεν πήγαινε άλλο. Εκείνος το τελείωσε, όχι εγώ, αλλά το καταλαβαίνω, όσο κι αν με θλίβει. Προσπαθώ να τον ξεπεράσω και να μην τον σκέπτομαι συνέχεια. Βγαίνω με ένα παιδί, δεν ειναι άσχημα, ξεχνιέμαι, αλλά δεν ειναι το ίδιο. Φοβάμαι οτι το καλύτερο στο οποίο μπορώ να φτάσω ειναι να μη το σκέπτομαι συνέχεια, αλλά πάντα θα με πονάει να τον σκέπτομαι. Και θέλω να ξέρω τι κάνει, οτι ειναι καλά, τον νοιάζομαι πάρα πολύ, αλλά φοβάμαι οτι δε θα μπορέσω να τον δω ποτέ σαν φίλη, όσο κι αν θα το λάτρευα να μπορούσαμε να κρατήσουμε την φοβερή μας παρέα. Βιώνω την απουσία του σαν ακροτηριασμό. Ξέρω οτι το περνάμε όλοι, και οτι δεν ειναι καθόλου πρωτότυπο πρόβλημα, απολογούμαι για την έλλειψη πρωτοπορίας. Κάποιος ο οποίος το έχει περάσει, ή το περνάει, και να ξέρει πως ειναι μετά απο καιρό;Β.
12
 
 
 
 
σχόλια
Σε καταλαβαινω γιατι περναω το ιδιο. Ειμασταν σε μια σχεση που περασαμε πολλα κυματα αλλα ημασταν μαζι. Στο τελος χωρισαμε, αμοιβαιο, αλλα η απουσια της με στεναχωρει βαθυτατα γιατι οπως ειπες, ημασταν ανετα μαζι, περναγαμε καλα, ειχαμε καποια κοινα κλπ.Χωρισμοι δεν ειναι ευκολοι, και ουσιαστικα ειναι σα μικροι θανατοι, οποτε περναμε τα διαφορα σταδια θλιψης.Δεν υπαρχει καποιο μαγικο γιατρικο. Ο μονος τροπος ειναι να κοιτας μπροστα, και καποια στιγμη θα ερθει η μερα που θα διαπιστωσεις οτι νιωθεις πραγματα για αλλον πιο δυνατα. Θα θυμασαι και θα εχεις μια αγαπη για τον πρωην αλλα θα ειναι μια γλυκοπικρη αναμηνηση. Ισως μια συμβουλη ειναι να μη πηδηξεις σε νεα σχεση γιατι πιστευω μετα απο μεγαλους χωρισμους η καθαρση ειναι απαραιτητη. (αν και δε τηρω τα λογια μου και προσπαθω να συνενευρεθω με αλλες για να ξεχαση την πρωην)
Ναι, ακου τι θα κανεις. Θα κλειστεις σπιτι, θα βλεπεις συνεχομενα ταινιες τυπου eternal sunshine of the spotless mind, θα ακους μητροπανο εκεινα με τις κουρτινες, θα καθεσαι με τις ωρες να κλαις στο ντους, δε θα τρως. Αυτο για δυο βδομαδες τουλαχιστον. Μετα μια μερα θα ξυπνησεις και θα εχεις σιχαθει τοσο τον εαυτο σου που θα θες ενα διαλειμμα απο το θρηνο, οποτε θα βγεις να πας για ενα μπανιο στη θαλασσα με το παιδι. Μετα θα γινεται ευκολοτερο. Αν ξανακυλισεις, θα επαναλαβεις τα αρχικα βηματα, τη δευτερη φορα θα χρειαστει λιγοτερο απο δυο βδομαδες. Μετα θα θυμηθεις οτι εχεις πραγματα να ασχοληθεις που τα ειχες ξεχασει τοσο καιρο γιατι ησουν απασχολημενη να κλαις. Θα ασχοληθεις με τα πραγματα και θα γινει λιγο ακομη ευκολοτερο. Θα επαναλαβεις οσες φορες χρειαστει. Σε κανενα εξαμηνο θα εισαι ενταξει. Αν οχι, στειλε παλι εδω και θα συνταγογραφησουμε αλλη μεθοδο. Καλη τυχη.
Θελεις τροπο να περασει χωρις να μιζεριασεις οπως σωστα το θετει η wanderlust? Δεν υπαρχει τετοιος τροπος. Ποναει πολυ και θα συνεχισει να ποναει οσο προσπαθεις να προστατευσεις τον εαυτο σου και να βγεις αναιμακτη. Θα περασει γρηγοροτερα αν δωσεις ενα διαστημα στον εαυτο σου να θρηνησει οπως ειναι λογικο. Δεν θα θρηνεις για παντα ακομη και να θελεις, ολα περνανε.
Μμμ προβλεπεται να περναω συντομα το ιδιο. Αν θες δες την εξ. μου λιγο πιο κάτω. Νιωθω πολυ φοβισμένη, αλλά αληθεια δεν εχω διαθεση για απομονωση. Κλαψιαρα ειμαι ετσι και αλλιως αρα το κλαμα ειναι εγγυημενο, απλα με σκεφτομαι να μιζεριαζω (αλλο το κλαμα αλλο η μιζερια) και αηδιαζω ηδη. Αν χωρισεις με καποιον υπαρχει λογος... Για την περιπτωση σου και για ολες τις αντιστοιχες περιπτωσεις, εχω την εξης πολυ λογικη σκεψη. Δεν υπαρχει ο "ενας" και αν υπαρχει δεν ηταν αυτος αρα ολα καλα. Μπορει ο "ενας" να ειναι αυτο το παιδι, η ο επομενος...
Wanderlust2 ή απλά ήταν ο ένας, και τα σπάσατε γιατί μαλακίες. Δε πιστεύω οτι υπάρχει ο ένας. Μόνο άτομα που ταιριάζεις απο φοβερά έως καθόλου. Απλά τα άτομα με τα οποία ταιριάζεις φοβερά είναι λίγα, και αν βρεις ένα και αναγκαστείς να το αφήσεις για οποιοδήποτε λόγο, ειναι λογικό να νομίζεις οτι έχασες την ευκαιρία σου. Και πολύ πιθανό όντως να την έχασες.
Είμαι 19 χρονων και δεν έχω περάσει ποτε χωρισμο. Ότι πιστευα το πιστευα σε θεωρητικο επίπεδο, αλλα ηρθε η ωρα να δω τι ψαρια πιανω στην πραγματικοτητα. Θεωρώ, ότι οι σκεψεις σου καθοριζουν την πραγματικοτητα σου. Αν εγω λοιπον πιστεψω οτι εχασα την ευκαιρια μου (και εσυ), ειναι περα για περα αληθεια γιατι δεν θα μπορεσεις να ερωτευτείς παλι. Αρνουμαι να δηλητηριάσω το μυαλο μου με τοσο απαισιοδοξες σκεψεις. Ζω για τον ερωτα, αν ειναι λοιπον να πιστεψω οτι τον εχασα ας πηδηξω απο το μπαλκονι εδω και τωρα. Ανιθετα επιλεγω να λεω αυτα "εχει ο Θεος", "καθε εμποδιο για καλο", "υπαρχουν και αλλου πορτοκαλιες"...
Και έστω. Μετά; Μπορείτε απλά να βγείτε για καφέ να πείτε τα νέα σας και να κρατήσετε κάτι απ'ό,τι είχατε; Πόσος καιρός έχει περάσει για εσένα, αν επιτρέπεται;
Προσωπικα αν χωρισω με τον δικό μου, δεν θα του μιλαω για πολυ πολυ καιρό. Πολλοι ανθρωποι χανονται με πρωην οσο και αν αγαπηθηκαν ειναι απο τις πικρες της ζωης. Μου ειπε να κανουμε διάλειμμα το μεσημερι και πριν λίγο με πηρε τηλέφωνο και μου ειπε οτι δεν αντεχει χωρις εμενα και θελει λύση. Αυτο εχει γινει αλλη μια φορα τωρα τελευταια και με κουραζει παρα πολύ. Εγω καλα ειμαι με την αποσταση, με την ασταθεια του εχω προβλημα. Περιμενει να του βρω λυση και να του πω τι να κανει, ενω πρεπει να τα βαλει κατω και να παρει μι αποφαση και να την ακολουθησει. Πολλα νευρα tone_deaf εχω.