Δεν αρκεί να πας στην Αφρική

Facebook Twitter
26

Έβλεπα πριν λίγο καιρό το ντοκιμαντέρ του Αυγερόπουλου για την Γκάνα. Το ντοκιμαντέρ «Άνθρωποι και Αριθμοί» παρουσιάζει την αντίθεση ανάμεσα στην αναπτυσσόμενη οικονομία της χώρας (σ.σ Μια από τις 20 ταχύτερα αναπτυσσόμενες χώρες του κόσμου) και τις ελλείψεις παροχών από την πλευρά του κράτους. Μερικές από αυτές τις ελλείψεις: 4.000 σχολεία δεν έχουν κτίρια και οι μαθητές κάνουν μάθημα κάτω από τα δέντρα, 1 γιατρός αντιστοιχεί για 161.000 κατοίκους, οι μικροκαλλιεργητές έχουν αφεθεί στην τύχη τους.

Μερικές επισημάνσεις για τις οποίες θεωρώ ότι ο δημοσιογράφος κάνει όντως ντοκιμαντέρ και μάλιστα με σοβαρό τρόπο:

1.

Απουσία ναρκισσισμού

Πόσες φορές εμφανίζεται η εικόνα του δημοσιογράφου στην οθόνη; Καμία. Εκμεταλλεύεται μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο για να δώσει εικόνα της περιοχής, να πάρει συνεντεύξεις από τους κατοίκους και τα μέλη της Action Aid, να παραθέσει στοιχεία της έρευνας του. Από την άλλη η στάση του αυτή δείχνει ότι το θέμα έχει προτεραιότητα και μετά αυτός. Το βάζω νούμερο ένα γιατί στην τηλεόραση μετράει (και κοστολογείται) μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο που έχεις στην διάθεση σου.

 

2.

Έρευνα

Ο Αυγερόπουλος είναι διαβασμένος σχετικά με το θέμα που παρουσιάζει. Παραθέτει στοιχεία κατά την διάρκεια του ρεπορτάζ, ξέρει με ποιους θα μιλήσει και τι ακριβώς θα ρωτήσει. Ρωτάει για να πάρει απαντήσεις και όχι για να κάνει τον έξυπνο.

3.

Απουσία εκδήλωσης υπερβολικών συναισθημάτων απο την πλευρά του δημοσιογράφου

Είναι ο φορέας που μεταφέρει την είδηση στους τηλεθεατές. Οφείλει να το κάνει αν όχι με ψυχρό τουλάχιστον με ψύχραιμο τρόπο. Φαντάζεστε κάθε φορά να τον βλέπαμε να αγκαλιάζει τα παιδάκια με βουρκωμένα μάτια που δεν έχουν σχολείο, να έπιανε το κεφάλι του όταν οι γιατροί του έλεγαν για τις ελλείψεις προσωπικού, να βλέπαμε το τσαντισμένο βλέμμα του κάθε φορά που ένας μικροκαλλιεργητής του έλεγε ότι το κράτος τον έχει αφήσει στην τύχη του; Τότε δεν θα ήταν ντοκιμαντέρ αλλά ένα ταξίδι-σαπουνόπερα.

4.

Η μουσική είναι διακριτική- Επιλογή φυσικών ήχων

Στο ντοκιμαντέρ την μουσική, η οποία ακούγεται ελάχιστες φορές , έχει γράψει ο Γιάννης Παξεβάνης. Συνοδεύει διακριτικά κάποια πλάνα. Στα εξωτερικά γυρίσματα ακούγονται οι φυσικοί ήχοι. Φανταστείτε αυτό το ντοκιμαντέρ ντυμένο με διάφορες ακόμα και σούπερ μουσικές. Ένας Bob Marley εδώ που είναι συγκεντρωμένα τα παιδάκια, ένας David Bowie εκεί που ανατέλλει ο ήλιος, «Να βάλω και καμιά Cesaria Evora εδώ με τα δέντρα;» Και δεν βάζεις τσάμπα είναι! Τότε θα έπρεπε να πέσει και η επωνυμία του τουριστικού πρακτορείου στην οθόνη για να δέσει το γλυκό.

 

5.

Απουσία της σχολής MTV

Φανταστείτε ένα ντοκιμαντέρ με βουτιές της κάμερας, «παγωμένα» πλάνα (σ.σ Με Bob Marley μουσική υπόκρουση στην Αφρικανή που μεταφέρει το δέμα στο κεφάλι), καμιά Amy Winehouse καθώς διέσχιζε το «περίεργο» στενό και ένα ιλιγγιώδες τρεχαλητό της κάμερας αλά Blair Witch Project κάθε φορά που θα αισθανόταν ότι κινδυνεύει. Τότε δεν θα ήταν ντοκιμαντέρ αλλά εισαγωγή για ριάλιτι.

Επίλογος: Όσοι θέλουν να πάρουν μια κάμερα και να πάνε στην Αφρική ας το κάνουν. Τους παρακαλούμε όμως να μην ονομάζουν αυτό που κάνουν «ντοκιμαντέρ» διότι το ντοκιμαντέρ έχει πίσω του έρευνα, σκληρή δουλειά, ιδέες, γνώσεις και δεν γίνεται στο πόδι. Θέλουν να το ονομάσουν «Ταξίδι ευαισθητοποίησης του κόσμου»; Ας το ονομάσουν έτσι. Θέλουν να το ονομάσουν «Τουριστική περιήγηση με λίγο από όλα»; Και αυτό καλό είναι. Θέλουν να το πουν «Η ταινία μου από την Αφρική»; Μια χαρά. Τηλεοπτικό ντοκιμαντέρ στην Ελλάδα ελάχιστοι κάνουν και αυτοί φυσικά είναι δημοσιογράφοι. Και πάλι καλά να λέμε που υπάρχουν και αυτοί.

26

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Μετά την πανδημία του κορωνοϊού, η ανισότητα θα αυξηθεί»

Σωτήρης Ντάλης / «Μετά την πανδημία του κορωνοϊού, η ανισότητα θα αυξηθεί»

Ο αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου και επικεφαλής της Μονάδας Έρευνας για την Ευρωπαϊκή και Διεθνή Πολιτική σχολιάζει τον αντίκτυπο της πανδημίας και της εκλογής Μπάιντεν στην Ευρώπη.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Επί Τραμπ οι μειοψηφίες κατέστησαν πλειοψηφίες»

Σωτήριος Σέρμπος / «Επί Τραμπ οι μειοψηφίες κατέστησαν πλειοψηφίες»

Τι σηματοδοτεί η εποχή Μπάιντεν και τι αφήνει πίσω του ο απερχόμενος Πρόεδρος; Απαντά στη LiFO ο Σωτήριος Σέρμπος, αναπληρωτής καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής στο Δημοκρίτειο Παν/μιο Θράκης και Ερευνητής στο ΕΛΙΑΜΕΠ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Θεοκλής Ζαούτης: «Είναι αρκετά πιθανόν να έχουμε τρίτο κύμα πανδημίας»

Ελλάδα / Θεοκλής Ζαούτης: «Είναι αρκετά πιθανόν να έχουμε τρίτο κύμα πανδημίας»

Ο καθηγητής Παιδιατρικής και Επιδημιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια και μέλος της Επιτροπής των Λοιμωξιολόγων του υπουργείου Υγείας μιλά για τα τελευταία δεδομένα της πανδημίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο γυμνός βασιλιάς, το Καπιτώλιο και η επόμενη μέρα

Νικόλας Σεβαστάκης / Ο γυμνός βασιλιάς, το Καπιτώλιο και η επόμενη μέρα

Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν είναι ένας Γουίλι Σταρκ της εποχής μας. Υπάρχει κάτι σημαντικό που χωρίζει τη λαϊκιστική φαντασία των χρόνων του Μεσοπολέμου –όπως την αναπλάθει το μυθιστόρημα του Γουόρεν– από τα πλήθη που είδαμε να βγαίνουν από τα μεσαιωνικά σπήλαια των social media για να ορμήσουν προς το Καπιτώλιο.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ευάγγελος Μανωλόπουλος: «Να μάθουμε να ζούμε με τις μάσκες, γιατί θα αργήσουμε να τις βγάλουμε»

Ελλάδα / Ευάγγελος Μανωλόπουλος: «Να μάθουμε να ζούμε με τις μάσκες, γιατί θα αργήσουμε να τις βγάλουμε»

Ο καθηγητής Φαρμακολογίας, Φαρμακογονιδιωματικής και Ιατρικής Ακριβείας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Φαρμακολογίας, Ευάγγελος Μανωλόπουλος, μιλά στη LiFO για τα εμβόλια και τις φαρμακευτικές αγωγές που εξετάζονται. Απαντά για το δεύτερο κύμα της πανδημίας, εξηγεί ποια είναι η αλήθεια για τις ΜΕΘ, πότε θα αποχωριστούμε τις μάσκες αλλά και πότε προβλέπεται η επάνοδος στην κανονικότητα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η ασφάλεια του εμβολίου είναι υψηλού βαθμού; Ο καθηγητής της Οξφόρδης Πέτρος Λιγοξυγκάκης εξηγεί

Τech & Science / Γιατί η ασφάλεια του εμβολίου είναι υψηλού βαθμού; Ο καθηγητής της Οξφόρδης Πέτρος Λιγοξυγκάκης εξηγεί

Τι θα σημάνει η γενική χρήση των εμβολίων; Θα εφαρμοστούν νέοι κανόνες σχετικά με τον εμβολιασμό; Πότε προσδιορίζεται η έναρξή του; Και τι γίνεται με τους αρνητές;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η ενδοχώρα της άρνησης και το εμβόλιο

Νικόλας Σεβαστάκης / Η ενδοχώρα της άρνησης και το εμβόλιο

Η όποια στρατηγική για τον εμβολιασμό χρειάζεται να είναι σκληρή με τον νεοφασισμό των fake news και της ωμής παραπλάνησης. Την ίδια στιγμή, όμως, πρέπει να εντάξει τις ανησυχίες, τις αντιρρήσεις και τις δεύτερες σκέψεις πολλών ανθρώπων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ευάγγελος Καϊμακάμης: «Έχουν πεθάνει πολλοί σαραντάρηδες στα χέρια μας χωρίς προβλήματα υγείας»

Ελλάδα / Ευάγγελος Καϊμακάμης: «Έχουν πεθάνει πολλοί σαραντάρηδες στα χέρια μας χωρίς προβλήματα υγείας»

Ο πνευμονολόγος-εντατικολόγος στο νοσοκομείο Παπανικολάου μιλά για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στις ΜΕΘ και τις μελλοντικές ανησυχίες του σχετικά με την πανδημία.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Θεόδωρος Βασιλακόπουλος: «Ακόμη κι αν είχαμε 10.000 κλίνες ΜΕΘ, αν γέμιζαν όλες, θα θρηνούσαμε 4.000 θανάτους»

Ελλάδα / Θεόδωρος Βασιλακόπουλος: «Ακόμη κι αν είχαμε 10.000 κλίνες ΜΕΘ, αν γέμιζαν όλες, θα θρηνούσαμε 4.000 θανάτους»

Ο καθηγητής Πνευμονολογίας-Εντατικής Θεραπείας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών σχολιάζει όλες τις τελευταίες εξελίξεις στο μέτωπο της πανδημίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

20 σχόλια
Επίσης, οι περισσότεροι από αυτούς που είδαν το ντοκιμαντέρ που έκανε ο Α.Κανάκης είναι -αν δεν απατώμαι- απλοί τηλεθεατές. Δεν είναι ούτε ντοκιμαντερίστες,ούτε σκηνοθέτες,ούτε εικονολήπτες,ούτε ερευνητές,ούτε κριτικοί κινηματογράφου και αμφιβάλω αν έχουν δει συνολικά 10 ντοκιμαντέρ στη ζωή τους.Επιτέλους,μπορούν να σταματήσουν την κριτική και το κράξιμο,από τη στιγμή που δεν ασχολούνται με το αντικείμενο μερικοί;Απαντήστε στο ερώτημα,σας άρεσε αυτό που είδατε ή όχι;
Ντοκιμαντέρ δεν είναι μόνο ο Εξάντας και αυτό που έκανε ο Κανάκης.Υπάρχουν πάρα πολλά αξιόλογα ελληνικά και ξένα ντοκιμαντέρ με πολλά χρόνια έρευνας που αντιμετώπισαν πολλά προβλήματα μέχρι να ολοκληρωθούν (μερικά δεν τα κατάφεραν)Το ντοκιμαντέρ είναι ένα πολύ σοβαρό είδος κινηματογράφου,το οποίο επειδή έχει -εν μέρη- μικρό κόστος παραγωγής -μικρότερο από μια ταινία μυθοπλασίας- μπορεί να γίνει εύκολα από κάποιον που δεν έχει ιδιαίτερη σχέση με το χώρο. Για κάποιους είναι το πρώτο βήμα στη σκηνοθεσία.Δεν πρέπει όμως να χαρακτηρίζουμε "ντοκιμαντέρ" το οτιδήποτε βλέπουμε,είναι ιεροσυλία.Όπως ιεροσυλία είναι να χαρακτηρίζουμε "ντοκιμαντέρ" το τηλεοπτικό ρεπορτάζ που η έρευνά του διήρκησε μια βδομάδα ή δύο-τρεις μέρες.Το ντοκιμαντέρ έχει τη δική του γλώσσα,τη δική του δύναμη όταν γίνεται σωστά και προσεγμένα,τα δικά του εκφραστικά στοιχεία τα οποία κατά τη γνώμη μου δεν είναι η μουσική επένδυση και η ενδυματολογία.Εν τέλη το ντοκιμαντέρ είναι ένα αρκετά παρεξηγημένο κινηματογραφικό είδος στη χώρα μας. ΥΓ.Η Lifo επίσης πήρε μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη από την Valerie Kontakos,η οποία είναι η δημιουργός του Exile Room.Του πρώτου χώρου στην Ελλάδα θα έλεγα που προβάλει πολύ αξιόλογα και σπάνια ντοκιμαντέρ από όλο τον κόσμο.
Απολαύστε εμετικό Κανάκη στην εμετική παραγωγή του ΓΕΣ. Όπως είπε και ο φίλος Γιώργος, το Immersion του 1997...http://youtu.be/xlmxP2mAz8g?t=13m5sΠαιδιά δεν φταίει η παραγωγή και το θέμα, μια χαρά είναι όλα. Απλά σε ότι συμμετέχει ο mega-poser Κανάκης απλά (περίεργο πως το καταφέρνει πάντα) περιστρέφεται γύρω από την αφεντομουτσουνάρα του.
Θα συμφωνήσω 100% με το κείμενο, και θα προσθέσω κάτι ακόμη. Τα Ελληνικά ιδιωτικά κανάλια αποφεύγουν τα documentaries όπως ο διάολος το λιβάνι. Έχουν χαμηλή θεαματικότητα, άρα χαμηλά διαφημιστικά έσοδα, άρα τον πούλο. Ακόμη και οι ελάχιστες παραγωγές πρέπει να υπόκεινται στο πλαίσιο του μιντιακού lifestyle. Trendy παρουσιαστές, cool πλάνα, μοδάτη μουσική. Κάνεις που κάνεις το εγχείρημα μια φορά το χρόνο, κάντο σωστά! Ένας επαγγελματίας, ένας δημοσιογράφος με γνώση θα μπορούσε να αποδώσει πολύ καλύτερα τις συνθήκες ζωής και τα προβλήματα. Υπάρχουν ακόμη τηλεθεατές που για να ευαισθητοποιηθούν δεν χρειάζεται να δουν τον Κανάκη στη Σιέρα Λεόνε, το Ρουβά στο Κονγκό και τη Μενεγάκη στο Αφγανιστάν, ένας δημοσιογράφος που παραθέτει τα στοιχεία με επαγγελματισμό φτάνει.
Το πραγματικά στενάχωρο είναι ότι τα προγράμματα και το επίπεδο των διαφημίσεων πολύ συχνά αντικατοπτρίζουν το επίπεδο των τηλεθεατών, και δυστηχώς δεν πρόκειται για μειοψηφεία.
Θα παραπέμψω στο αντιστοίχως ουσιαστικό και σοβαρό ντοκυμαντέρ της Μάγιας Τσόκλη, την περασμένη Πέμπτη, για τα παιδιά του Χαμόγελου στην Κέρκυρα. Ήθος και σεβασμός στις προσωπικότητες των παιδιών, ανάδειξη του έργου του Συλλόγου και της αγάπης του νησιού για αυτά τα παιδιά.
Το θέμα δεν είναι αν έκανε ντοκιμαντέρ ο Κανάκης, δεν είναι η δουλειά του άλλωστε, εγώ είδα την εκπομπή κ ομολογώ βαρέθηκα με την αφήγηση του, αλλά το νόημα ήταν άλλο, η ACTION AID με αυτόν τον τρόπο ήθελε να προσελκύσει αναδόχους και τα κατάφερε απ ότι διάβασα αργότερα. Πάρτε το ως ένα είδος διαφήμισης, για να μάθουν το έργο της Action Aid , και όσοι νιώσουν ότι μπορούν να προσφέρουν, να το κάνουν. Απλά βαρέθηκα μια ζωή να κρίνουμε όλους και όλα, ας δούμε λίγο την θετική πλευρά των θεμάτων. Άλλη δουλειά κάνει ο Αυγερόπουλος άλλη δουλειά κάνει ο Κανάκης έκαστος στο είδος του
Μη γίνει κάτι διαφορετικό απο κάποιον, μια κίνηση, κάτι... αμέσως να πέσουμε να τον φάμε. Γιαυτό φτάσαμε εδω που φτάσαμε σαν κοινωνία, γιατί είμαστε ταγάρια και το μόνο που ξέρουμε να κάνουμε είναι κριτική, αλήθεια με ποιά ιδιότητα???Εγω εχω να πω τα εξής:-Απ'το να δω Masterchef ή Dancing with the stars ή κάποιο απο αυτά τα ηλήθια σίριαλ που παίζουν παντού με πρωταγωνιστές τον Μποσταντζόγλου και την Γκαρσόνα Βου να ουρλιάζουν και να κάνουνε τον καραγκιόζη, χωρίς να καταλαβαίνεις πού είναι το σενάριο της σειράς, χίλιες φορές προτίμησα εκείνο το βράδυ να δω τον Κανάκη, οσο πλούσιος και αν είναι, οσο ψωνάρα και αν είναι, οσα μαγαζιά και αν έχει, οσο άσχημα και αν φέρεται στους υπαλλήλους του. Ολα αυτά είναι ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ του θέματα, ΔΕΝ ΑΦΟΡΟΥΝ στη δουλειά του και ΔΕΝ ΚΡΙΝΕΤΑΙ για αυτά.-Δε νομίζω οτι ενδιαφέρει κανέναν άνθρωπο το ΠΩΣ ΛΕΓΕΤΑΙ αυτό που θα δει. Αν δηλαδή το λένε ντοκιμαντέρ, ερευνητικό ντοκιμαντέρ, οχι-ερευνητικό ντοκιμαντέρ, κινηματογραφική ταινία, σίριαλ κλπ. Εγω τουλάχιστον ποτέ δεν επέλεξα να δω η να μη δω κάτι με βάση τον "επιστημονικό του ορισμό". Ανοίγεις, βλέπεις, σ'αρέσει/δε σ'αρέσει και ανάλογα συνεχίζεις να βλέπεις ή αλλάζεις κανάλι. Τι μας νοιάζει αν το λένε ντοκιμαντέρ και κατά πόσο ήταν έγκυρος ο όρος?-Εσυ που έγραψες το άρθρο, πριν ξεκινήσεις να γράφεις παπαρούνες, καλό θα ήταν να το ψάχνεις λίγο παραπάνω. Γιατί εγω τουλάχιστον -που δεν είμαι δημοσιογράφος/αρθρογράφος κλπ- με μια σύντομη αναζήτηση που έκανα βρήκα στη Wikipedia αυτό: http://el.wikipedia.org/wiki/Ντοκιμαντέρόπου αναφέρεται πολύ καθαρά και πολύ ευδιάκριτα οτι "Το ντοκιμαντέρ είναι είδος κινηματογραφικής ταινίας". Κινηματογραφική ταινία λοιπόν, είναι ολα αυτά που είπες: και η ψαγμένη μουσική, και τα μυστήρια πλάνα.Αλλά οχι! Δεν ψάχνουμε! Σιγά μην ψάξουμε! Γιατί να ψάξουμε? Αφού εμείς γ@μ@με και δέρνουμε και τα ξέρουμε ολα! Να ψάξουμε? Είμαστε σοβαροί τώρα? ΒΓΑΙΝΩ ΚΑΙ ΚΡΑΖΩ ΚΑΤΕΥΘΕΙΑΝ ΜΑΝΑΜ' ΓΙΑΤΙ ΕΓΩ ΤΗΝ ΕΧΩ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ!!! Γίδια...
Βαγγέλη θα συμφωνήσω μαζί σου. Αυτό που έκανε ο Κανάκης ήταν αμφιλεγόμενο για να το πω με μια λέξη. Γιατί ομως τον φωτογραφίζεις αντί να πεις ξεκάθαρα τη γνώμη σου ονομάζοντάς τον;
ελεος!!!!τι νοημα εχει η συγκριση...???? το ενα ναι ειναι οντως ντοκιμαντερ...το αλλο ηταν κατι πιο κινηματογραφικο.ΠΟΙΟ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΠΟΙΗΣΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΤΟ ΚΟΣΜΟ ΟΜΩΣ ΓΙΑ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙ?
Συμφωνώ 100% με το άρθρο, αλλά δεν μπορώ να παραβλέψω τα αποτελέσματα που είχε η κανάκιος παραγωγή για την οργάνωση και μάλιστα σ΄αυτήν την εποχή που ακούγεται έντονα το "εδώ εμείς έχουμε πρόβλημα, θα βοηθήσουμε τους άλλους;" Η κίνηση της action aid να συνεργαστεί μ΄έναν μη-δημοσιογράφο, αλλά με μια tv persona [ή ό,τι είναι ο Κανάκης], δεν είναι κάτι πρωτότυπο, όμως. Είναι, όμως, η πρώτη φορά που γίνεται μ΄αυτόν τον τρόπο εδώ [απ΄όσο θυμάμαι].Όσο για την ποιότητα του φιλμ [γιατί ντοκυμαντέρ ΔΕΝ είναι], με ξένισαν πολλά, όπως η MTV σκηνοθετική ματιά, ο ερασιτεχνισμός της παραγωγής, μα πάνω απ΄όλα του σεναρίου. Σε κάποια σημεία ντράπηκα για την ασχετοσύνη του παρουσιαστή, την αφέλεια και το επιφανειακό της παρουσίασης. Το κακό είναι ότι τέτοιοι είμαστε σε γενικές γραμμές. Θέλουμε sensationalism για να κινητοποιηθούμε. Είναι απογοητευτικό να κινητοποιεί η ρώγα του Κανάκη, αλλά that's the way it goes. Εδώ υπάρχει ολόκληρο debate για το κατά πόσο μπορούμε να χρησιμοποιούμε εικόνες αποστεωμένων παιδιών για να ευαισθητοποιήσουμε. Επειδή στην πραγματικότητα ζούμε, όταν καλούμαστε να φέρουμε αποτελέσματα για έναν τέτοιο σκοπό, ας χρησιμοποιούμε τον ναρκισσισμό ενός σαν τον Κανάκη, δεν πειράζει. Αρκεί να ξέρουμε πως τα χρήματα πηγαίνουν εκεί που πρέπει. Αυτό είναι που μετράει, στην πραγματικότητα και για την ώρα.
Ας το πει ντοκυμανταίρ κι όπως θέλει. Λίγο με νοιάζει. Σημασία έχει ότι με τον Κανάκη έμαθε για τη Σιέρρα Λεόνε και την Action Aid και αυτός που δε θα έβλεπε Αυγερόπουλο, και το σημαντικότερο, η απήχηση που είχε ήταν τεράστια, ακόμα και σε καιρό κρίσης, πολλοί ευαισθητοποιήθηκαν εμπράκτως. Μπορεί να μην αρέσει το στυλ του Κανάκη (που όλο χορεύει όπου βρεθεί στα πάμφτωχα χωριά) αλλά το αποτέλεσμα μετράει. Και μπράβο του.
Που ακριβώς βρήκες την έννοια του ντοκιμαντέρ?"Τους παρακαλούμε όμως να μην ονομάζουν αυτό που κάνουν «ντοκιμαντέρ» διότι το ντοκιμαντέρ έχει πίσω του έρευνα, σκληρή δουλειά, ιδέες, γνώσεις και δεν γίνεται στο πόδι."Το να δημιουργείς δική σου έννοια για να αποδείξεις αυτό που θες να πεις είναι λίγο μαλακία δεν νομίζεις? Υπάρχουν καλής ποιότητας και κάκιστης ποιότητας ντοκιμαντέρ, δεν θέλει δε και πολύ μυαλό να καταλάβεις που ανήκει του Κανάκη.
Σχετικά με το σχόλιο ότι ο Αυγερόπουλος δεν ήταν στα γυρίσματα θα ήθελα να σημειώσω ότι όταν κάποιος δεν φαίνεται στα πλάνα δε σημένει ότι δεν ήταν στα στα γυρίσματα πίσω απο την κάμερα.Η ουσία του "νοκιμαντέρ" είναι να παρουσιάζεις μια πραγματικότητα και όχι αυτόν που κάνει το ντοκιμαντέρ στη περίπτωση του Αυγεροπουλου πάντα..εδω ισχυει αυτο που λέμε η πραγματικότητα είναι μόνο αυτό που δείχνει η κάμερα.Το λυπηρό της ιστορίας είναι ότι ακόμα και για ένα θετικό αποτέλεσμα όπως το να μαζευτούν ανάδοχη γονείς απο μια ΜΚΟ ο μέσος Ελληνας πρέπει να δεί το Κανάκη να χορεύει bob marley στο μισό "ντοκιμαντέρ" και τα παιδάκια να είναι οι κομπάρση του..Πάντως από το τίποτα κάτι είναι και αυτό από το να βάζει παίζει το dancing with the star..
Μα...αυτές οι απορίες του Κανάκη "εδώ δεν έχει σουπερμάρκετ", "αφού φτάνει ως εδώ η κοκα-κόλα, τότε γιατί δε φτάνει ως εδώ το φαγητό;", δεν καταχωρούνται στην παγκόσμια ιστορία της έρευνας;;; Δηλαδή απορώ.
γιατί ρε φίλε? λογικό δεν είναι να αναρρωτιέται κανείς πώς γίνεται να φτάνει κάπου η cocacola αλλά οχι το φαγητό? Εσυ δηλαδή έχεις απάντηση σε αυτό? Αν είναι πες τη μου και εμένα γιατί όντως με προβλημάτησε αυτό...
Ρε παιδιά τι σχέση εχει ο Εξάντας με τον Κανάκη; Αυτο που κάνει η ομαδα το Εξαντα το κανει δεκα και πλεον χρονιά με πολλά βραβεία και διακρίσεις δεν συγκρίνεται με τον Κανάκη. Το απογοητευτικό ειναι πως πολλοί δεν γνωρίζουν καν την υπαρξη του Εξαντα.
χα! εγώ (μέχρι να ψιλοκαταλάβω απ' τα σχόλια) δεν ήξερα τι είχε κάνει ο κανάκης! όντως δεν υπάρχει θέμα μεταξύ των δύο αφού είναι διαφορετικά και άρα μη συγκρίσιμα πράματα, και αν το άρθρο γράφτηκε με αυτή την αφορμή, τότε κακώς.
Ωραία όλα αυτά αλλά πόσοι ανάδοχοι γονείς θα γίνουν με το "εμπορικό" ντοκυμαντέρ του Κανάκη και πόσοι με του Αυγερόπουλου; Για παράδειγμα τα ντοκυμάντερ του BBC είναι σαν να βλέπεις ταινία υψηλής παραγωγής με δυνατή, κλιμακούμενη μουσική στα επίμαχα σημεία, voice over,δραματοποίηση σκηνών με ηθοποιούς κτλ..Εξάλλου, ο Κανάκης δεν πήγε εκεί για να κάνει ερευνητικό ντοκυμαντέρ όπως ο Αυγερόπουλος, αλλά ως δημοφιλές και προβεβλημένο πρόσωπο να ευαισθητοποίήσει το κοινό που θα το δει..Nothing more nothing less...
Εγώ συμφωνώ μαζί σου, το γεγονός ότι έχεις βάλει φωτογραφία έναν από τους μεγαλύτερους νάρκισσους και ματαιόδοξους όλων των εποχών όμως με προβληματίζει για το αισθητήριό σου..
Αγαπητέ σύντροφε Blitzgreek,ευχαριστώ για την ευγενική σας παρατήρηση και λυπάμαι που η επιλογή μου είχε σαν αποτέλεσμα την δημιουργία προβληματισμού για εσάς. Σας δηλώνω υπεύθυνα πως δεν είχα την παραμικρή πρόθεση να σας φέρω σε αυτή τη δύσκολη θέση και είμαι στη διάθεση σας για να επανορθώσω. Μπορείτε λοιπόν να προτείνετε μια δική σας επιλογή που να μην σας δημιουργεί προβληματισμό και άλλα ανεπιθύμητα επακόλουθα. Ευχαριστώ και πάλι για το εποικοδομητικό σας σχόλιο το οποίο να είστε σίγουρος πως λαμβάνω σοβαρά υπόψη μου.