ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
31.8.2018 | 00:29

Επάγγελμα γονέων

Οι γονείς μου διατηρούν μια επιχείρηση σε χωριό την οποία συνεχίζουν από τους παππούδες μου. Η επιχείρηση αυτη δεν είναι τόσο κερδοφόρα αλλά μας έχει επιτρέψει να ζήσουμε μια αξιοπρεπέστατη ζωή. Βέβαια όταν χρειάστηκε να σπουδάσω η μητέρα βρήκε και άλλη δουλειά στον ελεύθερο της χρόνο. Η επιχείρηση αυτη είναι πολύ δεσμευτική και ο πατέρας μου ιδιαίτερα δεμένος μαζί της διότι είναι κομμάτι της ζωής όποτε έχει εκφράσει την επιθυμία του να συνεχιστεί από μένα και την αδελφή μου. Το θέμα είναι ότι εγώ δεν θέλω να μείνω στο χωριό. Θέλω να βγω εξω και να ψάξω την τύχη μου σε κάτι που μου δίνει περισσότερες δυνατότητες και καλύτερες συνθήκες διαβίωσης, κάτι που θα με εμπνέει και θα το κάνω με χαρά.. Και σχεδόν ξέρω τι είναι αυτό! Κάθε φορά όμως που προσπαθώ να μιλήσω στους γονείς μου κατεβάζουν τς μούτρα μέχρι το πάτωμα και μου υπενθυμίζουν πόσο με χρειάζονται εδώ.. Τι να κάνω.. να καταπιεσω τα όνειρα μου για το δικό τους; το οποίο είχαν το χρονο να το ζήσουν ή να τους γυρίσω την πλάτη και να κοιτάξω την πάρτη μου; έχω βυθιστεί στις σκέψεις και δε θα με βγάλει πουθενά
6
 
 
 
 
σχόλια
Να μιλήσεις στην οικογένεια σου και να ακολουθήσεις τα όνειρα σου. Είναι σίγουρα πως θα καταλάβουν τα θέλω σου ακόμη και αν αντιδράσουν στην αρχή!
Εάν φύγεις τώρα πιστεύω θα υπάρχει περιθώριο συμφιλίωσης και κατανόησης. Μπορεί να γυρίσεις και οικειοθελώς σε κάποια φάση, ποιος ξέρει. Εάν μεινεις και καταπιέσεις αυτά που σκεφτεσαι, ενδέχεται να σου βγει μια πικρία με τον καιρό, κι εάν αντέξεις αρκετά, στα 40, 50 η 60 σου, πιθανόν δεν θα είναι κανείς εκεί γύρω να σου ζητήσει συγνώμη και να σου δείξει κατανόηση που δεν σε άφησε να φύγεις. Ακόμα και να ήταν όμως, αυτό δε γυρνάει τα χρονια πίσω. Δυστυχώς έχουμε μόνο μια ζωή, στην καλύτερη
Οι γονεις σου καναν τη ζωη τους... Καιρος να κανεις και εσυ τη δικη σου, οπως εσυ θες! Φυσικα και θα εισαι διπλα στην οικογενεια σου, οποτε αυτη σε χρειαστει, αλλα αυτο δεν σημαινει οτι θα οριζουν εκεινοι τις επιλογες σου!
Πληρώνουν τα παιδιά τους όμως;Δυστυχώς σε πάρα πολλές περιπτώσεις οικογενειακών επιχειρήσεων τα παιδιά εργάζονται χωρίς σταθερό μισθό και χωρίς ασφάλιση.Στην ουσία συνεχίζουν να ζουν σαν ανήλικα.Μένουν όλοι μαζί,έχουν κοινό ταμείο και δίνουν κι ένα χαρτζιλίκι στα παιδιά για τις εξόδους."Ό,τι θέλεις δεν το έχεις;Σου στερώ τίποτα";Κάπως έτσι δεσμεύονται χειροπόδαρα και δεν μπορούν να πάνε πουθενά.Ένας άνθρωπος που εργάζεται και πληρώνεται,μπορεί να κάνει τα κουμάντα του.Να μαζέψει κάποια χρήματα πχ και να δοκιμάσει την τύχη του και αλλού,χωρίς να ζητήσει την άδεια και τη στήριξη των γονιών.Έχει άραγε αυτή τη δυνατότητα το πρόσωπο της εξομολόγησης;Φοβάμαι πως όχι.Κι αυτό το χαρτί προτείνω να παίξει.Να πει,ότι χρειάζεται μισθό και ασφάλιση.Να συμβάλει φυσικά στο σπίτι,όσο μένει εκεί και να αναλάβει όλα τα έξοδα,που τον/την αφορούν.Μπορεί η επιχείρηση να τα προσφέρει αυτά;Αν όχι δεν πρέπει να βρει μια εργασία,που να τον/την εξασφαλίζει,που να επιτρέπει να φτιάξει τη ζωή του/της αυτόνομα;Το να ζουν αξιοπρεπέστατα στηριζόμενοι όμως στη μαύρη και κακοπληρωμένη εργασία των παιδιών (να,σου παίρνω ένα κινητό),διαστρεβλώνει την εικόνα και μακροχρόνια είναι μη βιώσιμο.Νομίζω,ότι αν τα βάλουν κάτω με χαρτί και μολύβι,θα μπορούν να συζητήσουν πάνω σε άλλη βάση.
Πληρώνουν τα παιδιά τους όμως;Δυστυχώς σε πάρα πολλές περιπτώσεις οικογενειακών επιχειρήσεων τα παιδιά εργάζονται χωρίς σταθερό μισθό και χωρίς ασφάλιση.Στην ουσία συνεχίζουν να ζουν σαν ανήλικα.Μένουν όλοι μαζί,έχουν κοινό ταμείο και δίνουν κι ένα χαρτζιλίκι στα παιδιά για τις εξόδους."Ό,τι θέλεις δεν το έχεις;Σου στερώ τίποτα";Κάπως έτσι δεσμεύονται χειροπόδαρα και δεν μπορούν να πάνε πουθενά.Ένας άνθρωπος που εργάζεται και πληρώνεται,μπορεί να κάνει τα κουμάντα του.Να μαζέψει κάποια χρήματα πχ και να δοκιμάσει την τύχη του και αλλού,χωρίς να ζητήσει την άδεια και τη στήριξη των γονιών.Έχει άραγε αυτή τη δυνατότητα το πρόσωπο της εξομολόγησης;Φοβάμαι πως όχι.Κι αυτό το χαρτί προτείνω να παίξει.Να πει,ότι χρειάζεται μισθό και ασφάλιση.Να συμβάλει φυσικά στο σπίτι,όσο μένει εκεί και να αναλάβει όλα τα έξοδα,που τον/την αφορούν.Μπορεί η επιχείρηση να τα προσφέρει αυτά;Αν όχι δεν πρέπει να βρει μια εργασία,που να τον/την εξασφαλίζει,που να επιτρέπει να φτιάξει τη ζωή του/της αυτόνομα;Το να ζουν αξιοπρεπέστατα στηριζόμενοι όμως στη μαύρη και κακοπληρωμένη εργασία των παιδιών (να,σου παίρνω ένα κινητό),διαστρεβλώνει την εικόνα και μακροχρόνια είναι μη βιώσιμο.Νομίζω,ότι αν τα βάλουν κάτω με χαρτί και μολύβι,θα μπορούν να συζητήσουν πάνω σε άλλη βάση.