ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
15.9.2018 | 20:58

Προβληματικές καρδιές

Υπάρχει κάτι χειρότερο από το να έχεις προβληματική καρδιά, και αυτό είναι να μη σε πιστεύουν. Είμαστε κι εμείς που η καρδιά μας ξέχασε να μεγαλώσει και πληγώνεται θανάσιμα αν δεν της φερθούνε με αγάπη και ζεστασιά. Είναι κάτι σαν αναπηρία, να μεγαλώνεις και να μένεις μέσα σου παιδί. Τώρα πολλοί θα πούνε "α ναι! Ξέρω έτσι είμαι κι εγώ!", αλλά δεν ξέρουν. Θα ξέρει ένας στους χίλιους, και θα είναι αυτός που δεν θα μιλήσει. Δεν το λέμε για να μη μας κοροϊδέψουν και για να μη πιστέψουν πως το παίζουμε ιστορία. Ακούμε συχνά ειρωνείες και αν δεν τις λένε σε εμάς τους ίδιους ωστόσο εμάς εννοούνε. Ανθρώπους σαν κι εμάς, καρδιές σαν τις δικές μας. Ζούμε όμως, χαιρόμαστε, ταξιδεύουμε και τραγουδάμε όταν έχουμε κέφια. Μη νομίζετε πως σκύβουμε το κεφάλι ίσα ίσα το αντίθετο συμβαίνει. Το πρόβλημα με την καρδιά είναι αυστηρά προσωπική υπόθεση δεν επιτρέπουμε σε κανέναν να το δει. Δεν φλερτάρουμε, δεν κάνουμε έρωτα, δεν αναζητάμε την αγάπη γιατί βαθιά μέσα μας νιώθουμε πως είναι πολύ επικίνδυνη για εμάς. Και φοβόμαστε απίστευτα, άλλοι φοβούνται τη μοναξιά ή τον θάνατο, εμείς φοβόμαστε τον έρωτα. Ακούμε και βλέπουμε τους ανθρώπους να ερωτεύονται, να κάνουν σχέσεις και να χωρίζουν, να ερωτεύονται πάλι και τους θαυμάζουμε γιατί είναι κάτι που εμείς δεν μπορούμε. Το μόνο που καταφέρνουμε είναι ελάχιστες φορές στη ζωή μας να διαλέξουμε κάποιον άνθρωπο και να του ανοίξουμε την καρδιά μας. Κι αν η επιλογή αποδειχτεί λάθος αιμορραγούμε εσωτερικά. Απέξω δεν φαίνεται τίποτε, όλα καλά. Το τραύμα είναι εσωτερικό και ξέρουμε πως ίσως ποτέ πια δεν θα κλείσει. Και προσπαθούμε να συνηθίσουμε στην ιδέα πως η υπόλοιπη ζωή ίσως να μη φτάσει για να αναρρώσουμε. Δεν πειράζει όμως, έτσι είμαστε φτιαγμένοι και κάνουμε τον σταυρό μας που μπορούμε και συνεχίζουμε και ζούμε και γελάμε και πιστεύουμε. Κι αν ρωτάτε πως γίνεται αυτό και αν περνάμε καλά, θα σας πω πως μπορούμε και χαιρόμαστε τη ζωή μας απλά χωρίς έρωτα. Ο θεός τα μοίρασε σοφά, μας έδωσε την δύναμη και τα εφόδια να κάνουμε αυτό το ταξίδι μόνοι μας αν χρειαστεί γιατί αλλιώς αυτή η γη δεν θα μας χωρούσε.
8
 
 
 
 
σχόλια
Είσαι απλά φοβητσιαρης/α . Οπόιος είναι μέσα του παιδί δεν ξέρει απο φοβο. Ακούω πολύ συχνά να λένε ατάκες του στυλ " με άδειασε" δεν γίνεται αυτό... Δεν είσαι δοχείο για να αδειάσεις, είσαι και είμαστε όλοι ατελείωτοι. Σταματά λοιπόν να φοβάσαι και να ωραιοποιεις την απάθεια σου και ζήσε.
Πωωωω....Μίλησε στην καρδιά μου όλο αυτό το κείμενο σαν να το έγραψα εγώ στις φάσεις που πέφτω....Να είσαι καλά οποίος/α και αν είσαι και ότι και αν κάνεις να μην χάνεις την ελπίδα σου για τίποτα...Δύναμη!
Νομίζω ότι είσαι εσύ τυχαίε περαστικέ που έγραψες την εξομολόγηση αν δεν κάνω λάθος. Παλαιότερα σου είχα γράψει σχόλιο να σε ενθαρρύνω αλλά μάλλον δεν έφτασε στη πληγωμένη σου καρδιά.
Συμφωνω απολυτα με το Διογενη Επισης,ενα αλλο βασικο σημειο ειναι το εξης: Ολοι φοβομαστε , το θεμα ειναι να μην τρομαζουμε. Αν θελεις κατι, δε το κοιτας απο αποσταση, πρεπει να ρισκαρεις, πρεπει να διεκδικησεις για να μπορεις εστω στο τελος να πεις πως "προσπαθησα". Διαφορετικα, θα μεινεις απλως παρατηρητης της ζωης και σε λιγο καιρο θα γραφεις εξομολογησεις περι μοναξιας.Πιστευω το θεμα σου ειναι βαθυτερο και θα σου ελεγα να το ψαξεις καλυτερα. Η ζωη ειναι εκει εξω και μας περιμενει!
Δεν διακρίνω κάτι φυσιολογικό και ''ξεχωριστό'' σε αυτό που περιγράφεις, παρά την αξιέπαινη προσπάθεια εξιδανίκευσής του. Και μολονότι πιστεύω στο Θεό, δε νομίζω πως όλο αυτό που περιγράφεις οφείλεται σε Θεϊκή παρέμβαση, αλλά σε ανθρώπινη επιλογή.