ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
19.2.2020 | 16:11

απογνωση

Υπάρχει ένα μεγάλο διάστημα στη ζωή μου, όπου βιώνω κρίσεις πανικού και εν συνεχεία κατάθλιψη. Η τελευταία προσπάθεια ψυχοθεραπείας κατέρρευσε καθώς η ψυχολόγος με παρέπεμψε σε ψυχίατρο θεωρώντας πως πρέπει να λάβω κάποια αγωγή προκειμένου να σταθεροποιήσω τα συναισθήματά μου και να μπορέσω να μπω σε διαδικασία ψυχοθεραπείας, λήψης αποφάσεων κλπ. Το χειρότερο όμως είναι η αντιμετώπιση των γύρω μου. Κατανοώ , ως ένα σημείο, πως είναι δύσκολο κάποιος που βρίσκεται έξω απο αυτή την κατάσταση να καταλάβει πως μου είναι δύσκολο να πάω στη σχολή( γενικώς να βγω απο το σπίτι), να μπω στο μετρό , να παρεβρεθώ σε κοινωνικές συνευρέσεις(έχω να δω τους φίλους μου πάνω απο 1 χρόνο, γιατί ντρέπομαι να τους εξηγήσω). Κατανοώ πως δεν μπορούν να καταλάβουν πως είναι να νιώθεις οτι πνίγεσαι, οτι η ζωή σου λεχει τεειώσει, οτι δεν πρόκειται να συμβεί τίποτα καλό, οτι ποτέ δε θα νιώσεις καλύτερα, οτι κάνεις εμμετούς, οτι έχεις ταχυπαλμίες κλπ. Μέσα σε όλο αυτό όμως θέλω οι δικοί μου άνθρωποι, η οικογένειά μου να καταλάβουν. Χωρίς να με κρίνουν, χωρίς να με χαρακτηρίσουν ανίκανη να ανταπεξέλθω στις δυσκολίες η δειλή. Δεν ξέρω τι να κάνω πια...
13
 
 
 
 
σχόλια
"Εγω ειμαι κατα των φαρμακων". Δηλωση σχιζοφρενικη... Τις τελευταιες δυο φορες την ακουσα απο συζυγο νεφροπαθους που αν δεν επαιρνε μια χουφτα χαπια ημερησιως θα ειχε φυγει απο χρονια και απο καρκινοπαθη γυναικα που αν ξεχασει μια ημερα το χαπι της (ορμονοθεραπεια για καρκινο μαστου) πιθανον να βλεπει εφιαλτες πως ο καρκινος της επιστρεφει... Ας μη δαιμονοποιουμε τα φαρμακα και ας μη συγχεουμε την καταχρηση με την ορθολογικη ληψη.
Το μόνο που ξέρω είναι πως η φαρμακευτική αγωγή δεν είναι η λύση. Θα εξαρτάσαι συνέχεια από διάφορα ηρεμιστικά και αντικαταθλιπτικά και θα ''τρελαίνεσαι'' όταν θα τελειώνουν. Αναγκαστικά θα πηγαίνεις στο ψυχίατρο και θα σου γράφει μεγαλύτερες δόσεις και θα πηγαίνει λέγοντας. Εν ολίγοις θα παθαίνεις στέρηση και θα μπαίνεις σε ένα λαβύρινθο που δεν θα βγαίνεις εύκολα μετά. Προτείνω να κάνεις ψυχοθεραπεία με τον ψυχολόγο και ψυχοθεραπεία μόνη σου, που αυτό σημαίνει να κάνεις απλά ό,τι σε ευχαριστεί. Μπορείς να κοιτάξεις τη βοτανοθεραπεία. Υπάρχουν αρκετά αντικαταθλιπτικά βότανα ως ρόφημα ( τσάι) που δίνουν ενέργεια, διαύγεια, ηρεμία και διεγείρουν θετικά τον εγκέφαλο ( ροδιόλα). Όλα αυτά στα αναφέρω από προσωπική πείρα. Τώρα αν εσύ νιώθεις πως θέλεις να πάρεις αγωγή, τότε είναι δικαίωμά σου.
Λυπάμαι για την άσχημη εμπειρία.Περιγράφεις, δυστυχώς, ένα φαινόμενο που δεν αποτελεί τον κανόνα διεθνώς, αλλά που στην Ελλάδα είναι συχνότατο. Η σωστή δοσολογία αποτρέπει την εξάρτηση και η σωστή συνταγογράφηση μειώνεται σταδιακά, σε συνδυασμό με εντατική ψυχοθεραπεία.Πράγματι, η βοτανοθεραπεία παράλληλα με την βιβλιοθεραπεία (θεραπεία "μόνοι μας") είναι εξαιρετικά βοηθητικές!
Η φαρμακευτική αγωγή οχι δεν ειναι λυση. Δεν ειναι λυση απο μονη της δλδ. Χρειαζεται 1. προσωπική προσπαθεια, 2. συνεδρίες 3. αγωγή, αν το κρίνει ο γιατρός απαραίτητο (με σειρα προτεραιότητας). Οσο περναει ο καιρος ο γιατρός σου μειώνει τη δόση, δεν σου την αυξάνει, το αντιθετο δλδ απ αυτο που νομιζεις. Εσύ περιγράφεις εθισμό. Εθισμό μπορεις να παθεις κ στα παυσίπονα που δεν χρειάζονται συνταγογραφηση! Αλλο θεμα αυτο που θιγεις. Το συναισθήματα είναι χημεία. Οταν η χημεια λοιπον του σώματος σου δε μπορει να είναι διαχειρησιμη απο το ιδιο το σωμα, τοτε επεμβαίνει η χημεια της αγωγής. Πρεπει κπ στιγμη να σταματήσει η λανθασμένη εντυπωση για τις αγωγές που δινουν οι ψυχιατροι.
Μαρια δε θα λεγα τοσο οτι υπαρχει συγχιση οσο ότι υπαρχει μια αρνηση ενημέρωσης για το θεμα εξαιτίας κπ ταμπελων (βλεπε τρελογιατρος, τρελοχαπα) με ο, τι αυτες συνεπάγονται (Πας σε ψυχίατρο? - Εισαι ανισορροπος. Σου δωσε χαπια? - Θα τα παιρνεις μις ζωη, κοκ). Αρνηση να μαθουν εχουν καποιοι, επειδη αν μάθουν κ καταλάβουν θα πρεπει να αποδεχτούν. Ειναι ποιο ευκολη η ταμπελοποιηση-δαιμονοποιηση.
Αρχικά μπράβο που γράφεις έστω εδώ, δείχνει ότι συνειδητοποιείς την κατάσταση που σε πιέζει και δεν τα παρατάς. Μην φοβάσαι τον ψυχίατρο ούτε την φαρμακευτική αγωγή, είναι καταρτισμένος να βοηθάει σε περιπτώσεις ακριβώς όπως αυτή που περιγράφεις. Έχεις ήδη φτάσει ως εδώ μέσα από τις δυσκολίες, με την κατάλληλη βοήθεια θα ξεπεράσεις αυτό το τέλμα μέχρι που θα καθαρίσει το τοπίο και θα βασιστείς στον εαυτό σου για προχωρήσεις. Μόνο, μην αμελείς την σπουδαιότητα της κατάλληλης ψυχοθεραπείας, όπως θα σου την συστήσει ο γιατρός, τονίζω την ιατρική ειδικότητα.Είναι εξαιρετικά δυσάρεστο το γεγονός ότι πολλές φορές οι δικοί μας άνθρωποι δεν κατανοούν την κατάσταση αυτή, καθώς δεν την έχουν βιώσει. Ακριβώς σε αυτό το κομμάτι είναι που θα σε κατευθύνει ένας έμπειρος ψυχίατρος, που συναντά συχνά τέτοια φαινόμενα. Κουράγιο και εμπιστεύσου την κατάλληλη βοήθεια. Καλή τύχη φίλη <3
Έχεις πάει σε ψυχίατρο και τον συστήνεις με τόση ευκολία;Γνώμη μου είναι να συνεχίσει με Ψυχολόγο κανονικά, και να κάνει τη δουλειά και μόνη της. Δεν είναι τζίνι οι ειδικοι να τα εξαφανίζουν όλα. Είναι απλώς μια καθοδηγηση. Μπορεί να συνεχίσει κανονικά με Ψυχολόγο και να μην πατήσει ποτέ το πόδι της σε Ψυχίατρο (και πολύ καλά θα κάνει).
Έχω πάει σε ψυχίατρο και συστήνω την ειδικότητα, ναι. Για την ακρίβεια συστήνω όλες τις ειδικότητες ψυχικής υγείας, ψυχολόγο, ψυχίατρο, σύμβουλο ψυχικής υγείας, για συγκεκριμένα θέματα και καταστάσεις, έκαστος στο είδος του :)Στην συγκεκριμένη περίπτωση, ο ψυχολόγος παρέπεμψε σε ψυχίατρο, προκειμένου να λάβει το περιστατικό την πρέπουσα σημασία και να ξαναρχίσει η εξομολογούμενη να έχει την ποιότητα ζωής που επιτρέπει και ευνοεί την λήψη αποφάσεων. Τονίζω ότι οποιαδήποτε περίπτωση λήψης φαρμακευτικής αγωγής, οι σωστοί επαγγελματίες την συνδυάζουν με ψυχοθεραπεία και προσωπικές συναντήσεις.Έχεις δίκιο caramelll, κανένας ειδικός δεν είναι τζίνι, πολλοί μάλιστα είναι ακατάρτιστοι και ας έχουν τίτλους, ενώ χρειάζεται θέληση και προσπάθεια από την μεριά του ενδιαφερόμενου. Επίσης, καλό είναι να μην καταλήγει κανείς σε μία μόνο γνώμη. Τέλος, τίποτα δεν είναι αναγκαίο, και πάντοτε υπάρχουν οι περιπτώσεις που κατάφεραν να βγουν από το ψυχολογικό τέλμα χωρίς την βοήθεια ειδικού. Δεν είναι όλα για όλους, όμως όταν υπάρχουν συγκεκριμένα συμπτώματα που εμποδίζουν τον άνθρωπο να ζήσει ελεύθερα, η επίσκεψη στον κατάλληλο ειδικό είναι ένας γρήγορος τρόπος να βοηθηθούν και να μην υποφέρουν :)