Δεν υπαρχει εκει που μενεις καποια δουλεια,να δουλευεις παρτ ταιμ,να φευγεις απο το σπιτι και λιγο λιγο να φευγεις απο αυτο το κλιμα που μας περιγραφεις?Τι θελω να πω.Περασα φασεις ανεργιας,και οχι μονο μια αλλα πολλες.Απλα οταν δεν μπορουσα να βρω πληρες ωραριο,ελεγα ας βρω και παρτ ταιμ,καταλαβες?Να πληρωνομαι ενταξει απλα δεν θα ημουν σε φαση σαν αυτη που μας περιγραφεις.Ψαξε καλη μου.Ψαξε και απο το ιντερνετ υπαρχουν καποιες εταιριες που ζητουν τηλεφωνητριες,ψαξε και οτι κατσει που λεμε.Τουλαχιστον θα φυγεις απο ολο αυτο που μας περιγραφεις.Δεν μπορει να μην υπαρχει τιποτα.
21.7.2020 | 15:24
Είμαι απογοητευμένη.
Κοντεύω τα 36 και είμαι χρόνια άνεργη. Το πως καλύπτω τα έξοδά μου, νομίζω το καταλαβαίνετε, μένω απλά στο πατρικό μου. Ψάχνω δουλειά, στέλνω βιογραφικά και τηλέφωνα και όλα στάσιμα. Ρώτησα σήμερα και στον ΟΑΕΔ και δεν υπάρχει κάποιο πρόγραμμα επιδότησης εδώ που μένω. Κλαίω πολλές φορές και κουράζομαι ψυχολογικά. Είναι άσχημο να μην έχεις αυτονομία και ας υπάρχει κατανόηση από γονείς. Είναι δύσκολο να είσαι κλεισμένη στα ντουβάρια και να νιώθεις να είσαι σε ένα λαβύρινθο. Ανησυχώ και για τα αισθηματικά μου που δεν έχω βρει τον άνθρωπό μου να νιώσω αγάπη και ασφάλεια. Είμαι πληγωμένη από μια ανεκπλήρωτη αγάπη επίσης που δεν έχω μοιραστεί πουθενά τα συναισθήματά μου. Άλλα βάρη και αυτά και νιώθω τόσο μόνη. Γενικά δύσκολα, όσο και να δίνω κουράγιο στον εαυτό μου. Στο εξωτερικό μη μου προτείνετε να πάω, έτσι στα κουτουρού. Δεν έχω κάποιο πτυχίο, έχω βέβαια μόρφωση δεν είμαι αγράμματη, αλλά όχι μάστερ κτλ. Εξάλλου είμαι και άβγαλτη να πάω έξω και δεν θέλω κιόλας φοβάμαι στο άγνωστο τόσα γίνονται. Αν υπήρχαν πραγματικά συγγενείς να μου προτείνουν ή γνωστοί θα πήγαινα και ας είμαι άβγαλτη και μεγάλη ηλικιακά.
6
