Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...
Αυτό το μήνυμα είναι σαν να είναι γραμμένο από το παρελθόν.
Με άλλα λόγια, κουραστικά να εργάζομαι στον ιδιωτικό τομέα και θέλω να πάρω σειρά γιά μια θέση στο δημόσιο.
Γιατί δεν νομίζω να θέλεις δουλειά εκπαιδευτικού, στον ιδιωτικό τομέα με 300-400 ευρώ που παίρνουν οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί στα φροντιστήρια.
Μόνο που ήθελε το ίδιο και η μισή Ελλάδα πριν κάποια χρόνια και τελικά μάντεψε: Δυστυχώς επτωχεύσαμεν – μα καλά δεν έμαθες τίποτα;
Πόνταρες σε κουτσό άλογο. Αποδέξου το.
κουτσό άλογο σε ποιο αναφέρεσαι?
Την δουλειά στον εκπαιδευτικό τομέα.
Υπερκορασμένος κλάδος, ελάχιστα αμειβόμενος σε σχέση με το εξωτερικό(παντού) – όλοι ελπίζουν για μια θέση στον ήλιο (λέγε με δημόσιο) και τελικά περνά η ζωη…
σιγά τα πολλά λεφτά που θα περνει η φίλη σου τα παραλές
