Ένα part time που κρατάει όλη μέρα

Facebook Twitter
7

 

OPPORTUNITIES

Aς υποθέσουμε, λοιπόν, ότι τα ‘χεις κάνει όλα σωστά. Διάβασες τη (μικρή) αγγελία, ήταν η λιγότερο εχθρική, ύποπτη, ύποπτα φειδωλή που βρήκες στο μακρύ «κορδόνι» των αγγελιών που ζητούσαν υπάλληλο, «ωράριο καταστήματος».

 

Πήρες τηλέφωνο, σου δώσανε e-mail, έστειλες βιογραφικό, σε πήραν για ραντεβού – «συνέντευξη», πήγες, σε είδανε, τους έκανες, ξεκινάς.

 

Μπράβο (σου). Κάτι λείπει. Δε βαριέσαι. Είσαι κάπως καλύτερα μετά από καιρό, έχεις κάτι να κάνεις τη μέρα σου, δε (σε) λυπάσαι (τόσο) πια, είσαι συνεπής, δεν χαζεύεις, είσαι πρόθυμος, δεν αργείς, δεν ξεχνάς, δεν αφήνεις εκκρεμότητες.

 

Μπράβο. Αλλά κάτι λείπει.

 

Περνάει ο πρώτος μήνας, μισός για ‘σένα που ξεκίνησες μετά τις 15, okκαταλαβαίνεις, όλοι περνάνε από το λογιστήριο, εσύ τελευταίος, δεν πειράζει, σε θέλει ο supervisorκάτι να σου πει. Γι’ αυτό που λείπει. Θα εξακολουθήσει να λείπει, γιατί, ναι, δεν στο είπε, ο πρώτος μήνας είναι δοκιμαστικός. Αλλά τα πήγες πολύ καλά, μπράβο σου, συνέχισε έτσι και τον επόμενο μήνα – θα δεις, θα είναι πολύ καλύτερα.

 

Βγαίνεις έξω, κάποιοι που ήρθαν μαζί με ‘σένα στο κατάστημα βρίζουν, μαζεύουν συμπράγκαλα, χαιρετάνε, «άντε γεια και σιγά μην κάτσω να με στύψει», δεν εμφανίζονται το επόμενο πρωί. Είναι Παρασκεύη. Δεν ξέρεις, να την «παλέψεις», να σηκωθείς να φύγεις τώρα, έτσι όπως είσαι; Μιλάς στον εαυτό σου, του λες να κάνει υπομονή. Λίγο.

 

Δευτέρα πρωί, πάλι εκεί, χαμογελάς, εξυπηρετείς, κατά βάθος φοβάσαι. Αυτό που έλειπε, εξακολουθεί να λείπει, στο διάλειμμα λες να κουβεντιάσεις λίγο με τον supervisor, φτάνεις μέχρι το γραφείο, δεν μπορεί, είναι απασχολημένος, περιμένεις, περιμένεις κι άλλο, «είναι κάτι επείγον;», ρωτάει, δε χαμογελάει, σ’ έχει «ξεφορτώσει» με μια ερωτησούλα μόνο, σου απομένουν 5 λεπτά διάλειμμα, τι να τα κάνεις; Δε βαριέσαι, επιστρέφεις στο πόστο σου. Στις 21.00 ακόμη μπαίνουν πελάτες, βγάζετε «Ζ» μισή ώρα αργότερα – «τι να γίνει, Τρίτη σήμερα, έτσι είναι τα μαγαζιά!» - κατεβάζετε ρολά, σφουγγαρίζετε, ο supervisorτώρα έχει χρόνο, θέλει να μιλήσετε λίγο σαν ομάδα για τους στόχους πωλήσεων.

 

Ναι, αλλά κάτι λείπει. «Ναι, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας τώρα. Θέλω να είσαι συγκεντρωμένος, να κάνεις focusστον στόχο».

 

Μένεις συγκεντρωμένος, η ώρα είναι 22.45, αύριο πρέπει να ‘σαι πάλι εδώ στις 8.30.

 

Λεωφορείο, Μετρό, τρένο, κάτι λείπει, αλλά δεν προλαβαίνεις, μπάνιο, φαγητό, κρίση πανικού, ύπνος. Με αυτή τη σειρά. Και πάλι τρένο, μετρό, λεωφορείο, απ’ τη μία στάση, στην άλλη έχεις σκεφτεί 100 φορές να τους στείλεις όλους στο διάολο, πόσο αταίριαστη αυτή η σκέψη με τη μπλούζα του μαγαζιού που υποχρεωτικά φοράτε όλοι μέσα στο κατάστημα, συνώνυμο του «πώς μπορώ να βοηθήσω», ε; Αυτό θα κάνεις.

Αλλά κοντοστέκεσαι. Πάλι άνεργος; Όχι, όχι πάλι. Θα πας. Θα πας και σήμερα. Θα ζητήσεις να δεις τον supervisor. Πας. Δεν ήρθε. Έχει εξωτερικές δουλειές. Και αύριο θα έχει. Και οι μέρες περνάνε. Μαζί με τους στόχους. Που είναι άπιαστοι. Σαν εκείνο που λείπει. Που δεν συζητήσατε ποτέ. Γιατί το κατάστημα είχε άμεση ανάγκη από γρήγορους και καλούς υπαλλήλους. Σαν κι εσένα. Ευγενικούς, γλυκομίλητους, υπομονετικούς, αισιόδοξους, που πιστεύουν ακόμη στις αγγελίες. Και στους supervisors. Και που δεν ξέρουν για «τι» ακριβώς δουλεύουν. Σ’ ένα parttimeπου κρατάει όλη μέρα. Με μία μπλούζα, πολλές φορές στολή ολόκληρη, συνώνυμη της ευγένειας. Και του φόβου. 

 

 

 

  • Αυτό που λείπει, συνήθως, κυμαίνεται από 450 – 600 ευρώ. Η απόδειξη πληρωμής μπορεί να γράφει 800. Καμιά φορά το ποσό συμπληρώνεται με κουπόνια που μπορεί ο εργαζόμενος να εξαργυρώσει σε συγκεκριμένες αλυσίδες καταστημάτων. Ειδικά, αν ο υπάλληλος είναι… προνομιούχος – έχει να λαμβάνει 800 ευρώ (!) – η απόδειξη εξόφλησης δεν αποκλείεται να γράφει 1000 και τα κουπόνια «τσοντάρουν» συστηματικά τον μισθό.
  • Το bonusπαραγωγικότητας είναι το σύγχρονο «κυνηγητούλι» και «παίζεται» πολύ στις τηλεπωλήσεις, ειδικώς. Οι άνθρωποι των callcenters– αυτοί που αντέχουν μετά βίας 2 μήνες στο πόστο τους, κατά τα λοιπά, parttimeεργασίας τους – ξεκινούν συνήθως από βάση 300 ευρώ και ελπίζουν ότι θα «ανέβουν» μισθολογικά πιάνοντας στόχο.
  • Το... parttimeείναι μια άλλη πασίγνωστη ιστορία. Είναι για τα «χαρτιά» και για τα «μάτια». Ούτε για την αμοιβή ούτε για το ωράριο.
  • Η συνηθέστερη μετάφραση των ειδικοτήτων «υπάλληλος καταστήματος» ή «εργασία γραφείου» συνήθως είναι «πωλήσεις».  Σε πολλές περιπτώσεις της «πρόσληψης» προηγείται εκπαίδευση ή σεμινάρια στα οποία ο ενδιαφερόμενος καλείται να πληρώσει και συμμετοχή (της τάξεως των 20 ευρώ).
  • Και κάτι για τον δρόμο: Κάθε φορά που ο υπάλληλος αργεί να εξυπηρετήσει, με το μαγαζί φίσκα από κόσμο και μόλις δύο ή τρεις ανθρώπους να τρέχουν πανικόβλητοι, είναι τουλάχιστον βλακώδης η προστακτική: «Καλέστε μου τον υπεύθυνο καταστήματος». Για πολλούς λόγους. Κυρίως δε για το ότι δεν πρόκειται να βελτιώσει η εταιρεία / το κατάστημα την πολιτική του. Απλώς, θα ανακυκλώσει τον υπάλληλο, εξ ου και οι αγγελίες που «κρέμονται» για χρόνια ίδιες κι απαράλλαχτες σε sitesευρέσεως εργασίας.

 

 

 

7

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Μετά την πανδημία του κορωνοϊού, η ανισότητα θα αυξηθεί»

Σωτήρης Ντάλης / «Μετά την πανδημία του κορωνοϊού, η ανισότητα θα αυξηθεί»

Ο αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου και επικεφαλής της Μονάδας Έρευνας για την Ευρωπαϊκή και Διεθνή Πολιτική σχολιάζει τον αντίκτυπο της πανδημίας και της εκλογής Μπάιντεν στην Ευρώπη.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Επί Τραμπ οι μειοψηφίες κατέστησαν πλειοψηφίες»

Σωτήριος Σέρμπος / «Επί Τραμπ οι μειοψηφίες κατέστησαν πλειοψηφίες»

Τι σηματοδοτεί η εποχή Μπάιντεν και τι αφήνει πίσω του ο απερχόμενος Πρόεδρος; Απαντά στη LiFO ο Σωτήριος Σέρμπος, αναπληρωτής καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής στο Δημοκρίτειο Παν/μιο Θράκης και Ερευνητής στο ΕΛΙΑΜΕΠ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Θεοκλής Ζαούτης: «Είναι αρκετά πιθανόν να έχουμε τρίτο κύμα πανδημίας»

Ελλάδα / Θεοκλής Ζαούτης: «Είναι αρκετά πιθανόν να έχουμε τρίτο κύμα πανδημίας»

Ο καθηγητής Παιδιατρικής και Επιδημιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια και μέλος της Επιτροπής των Λοιμωξιολόγων του υπουργείου Υγείας μιλά για τα τελευταία δεδομένα της πανδημίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο γυμνός βασιλιάς, το Καπιτώλιο και η επόμενη μέρα

Νικόλας Σεβαστάκης / Ο γυμνός βασιλιάς, το Καπιτώλιο και η επόμενη μέρα

Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν είναι ένας Γουίλι Σταρκ της εποχής μας. Υπάρχει κάτι σημαντικό που χωρίζει τη λαϊκιστική φαντασία των χρόνων του Μεσοπολέμου –όπως την αναπλάθει το μυθιστόρημα του Γουόρεν– από τα πλήθη που είδαμε να βγαίνουν από τα μεσαιωνικά σπήλαια των social media για να ορμήσουν προς το Καπιτώλιο.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ευάγγελος Μανωλόπουλος: «Να μάθουμε να ζούμε με τις μάσκες, γιατί θα αργήσουμε να τις βγάλουμε»

Ελλάδα / Ευάγγελος Μανωλόπουλος: «Να μάθουμε να ζούμε με τις μάσκες, γιατί θα αργήσουμε να τις βγάλουμε»

Ο καθηγητής Φαρμακολογίας, Φαρμακογονιδιωματικής και Ιατρικής Ακριβείας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Φαρμακολογίας, Ευάγγελος Μανωλόπουλος, μιλά στη LiFO για τα εμβόλια και τις φαρμακευτικές αγωγές που εξετάζονται. Απαντά για το δεύτερο κύμα της πανδημίας, εξηγεί ποια είναι η αλήθεια για τις ΜΕΘ, πότε θα αποχωριστούμε τις μάσκες αλλά και πότε προβλέπεται η επάνοδος στην κανονικότητα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η ασφάλεια του εμβολίου είναι υψηλού βαθμού; Ο καθηγητής της Οξφόρδης Πέτρος Λιγοξυγκάκης εξηγεί

Τech & Science / Γιατί η ασφάλεια του εμβολίου είναι υψηλού βαθμού; Ο καθηγητής της Οξφόρδης Πέτρος Λιγοξυγκάκης εξηγεί

Τι θα σημάνει η γενική χρήση των εμβολίων; Θα εφαρμοστούν νέοι κανόνες σχετικά με τον εμβολιασμό; Πότε προσδιορίζεται η έναρξή του; Και τι γίνεται με τους αρνητές;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η ενδοχώρα της άρνησης και το εμβόλιο

Νικόλας Σεβαστάκης / Η ενδοχώρα της άρνησης και το εμβόλιο

Η όποια στρατηγική για τον εμβολιασμό χρειάζεται να είναι σκληρή με τον νεοφασισμό των fake news και της ωμής παραπλάνησης. Την ίδια στιγμή, όμως, πρέπει να εντάξει τις ανησυχίες, τις αντιρρήσεις και τις δεύτερες σκέψεις πολλών ανθρώπων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ευάγγελος Καϊμακάμης: «Έχουν πεθάνει πολλοί σαραντάρηδες στα χέρια μας χωρίς προβλήματα υγείας»

Ελλάδα / Ευάγγελος Καϊμακάμης: «Έχουν πεθάνει πολλοί σαραντάρηδες στα χέρια μας χωρίς προβλήματα υγείας»

Ο πνευμονολόγος-εντατικολόγος στο νοσοκομείο Παπανικολάου μιλά για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στις ΜΕΘ και τις μελλοντικές ανησυχίες του σχετικά με την πανδημία.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Θεόδωρος Βασιλακόπουλος: «Ακόμη κι αν είχαμε 10.000 κλίνες ΜΕΘ, αν γέμιζαν όλες, θα θρηνούσαμε 4.000 θανάτους»

Ελλάδα / Θεόδωρος Βασιλακόπουλος: «Ακόμη κι αν είχαμε 10.000 κλίνες ΜΕΘ, αν γέμιζαν όλες, θα θρηνούσαμε 4.000 θανάτους»

Ο καθηγητής Πνευμονολογίας-Εντατικής Θεραπείας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών σχολιάζει όλες τις τελευταίες εξελίξεις στο μέτωπο της πανδημίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

7 σχόλια
@dakon έχεις απόλυτο δίκιο! Δεν με ενδιαφέρει ο μισθός. Συμφώνησα στο μισθό? Ναι. Συμφώνησα στην κοροϊδία? Όχι. Συμφώνησα ότι θα δουλεύω ευσυνείδητα? Ναι. Το κάνω? Ναι. Ε, τότε? Γιατί με χλευάζεις ρε φίλε/κοπελιά? Πλέον, έχει χαθεί κάθε έννοια ηθικού. Όχι ρε! Το νόμιμο, ειδικά όταν είναι στα όρια της νομιμότητας, δεν είναι και ηθικό!
έτσι να ξυπνάς κάθε πρωί να φοράς το όμορφο κόκκινο χαμόγελο σου και να πηγαίνεις εκεί που βασιλεύει ο φόβος και συ να πρέπει να τα υπομένεις όλα τις βρισιές, τις απειλές , τους συναδέλφους που κλαίνε να βλέπεις αυτούς που έχουν το θάρρος να φεύγουν και να τους θαυμάζεις.. να νιώθεις σκλάβα, δουλική και παράλληλα και ευγνώμων γιατί ο μεγάλος σου δίνει να φας.
Πόσο σωστό αυτό το άρθρο! Κυριολεκτικά, ο καλύτερος να είσαι στη δουλειά σου, σε κάνουν και καταριέσαι την ώρα και τη στιγμή που δέχτηκες τη δουλειά και σκέφτεσαι ότι, καλύτερα που ήσουν άνεργος/η παρά αυτή την απαξίωση του κόπους και της προσωπικότητάς σου, από ανθρώπους με πολύ λιγότερα ή καθόλου προσόντα, επαγγελματικά αλλά και ηθικά! Κυριολεκτικά, μας έχουν κάνει να σιχαθούμε την ώρα και τη στιγμή!
Κάνε εσύ focus στο στόχο και λόγω της ικανοποίησης σου δεν είναι απαραίτητο να σε πληρώσουμε κιόλας! Μα είναι δυνατόν να τρέφουμε τα όνειρα και τις προσδοκίες σου και εσύ να ζητάς και μισθό; Πόση αχαριστία πια...
Αν το επιθυμείτε κυρία Γαλανοπούλου θα μπορούσα να καταγγείλω πολύ χειρότερες περιπτώσεις από αυτές που περιγράψατε άνωθεν. Αλλά πολύυυυυ χειρότερες. Και μου έχουν τύχει όλες! και δεν θα είμαι η μόνη φυσικά. Η εκμετάλλευση πλέον δεν έχει ούτε όρια ούτε οι τρόποι τους οποίους εφευρίσκουν προκειμένου να εκμεταλλευτούν. Πολύ ωραίο το άρθρο σας πάντως.
η τελευταία παράγραφος είναι πολύ σωστή! το παρατηρείς πλέον παντού, στο σούπερ μάρκετ, στα καταστήματα, 2-3 υπαλλήλους να τρέχουν πανικόβλητοι πάνω κάτω και να βγάζουν δουλειά 5 ατόμων, και ο μισθός τους να μη το συζητήσουμε καλύτερα! η εκμετάλλευση η ίδια!