ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
20.3.2022 | 20:01

Πειτε μου τη γνωμη σας

Ειμαι 23 χρονων.Άπο 18 μενω μονη μου στην Αθηνα στη αρχη λογω σπουδων και πια λογω δουλειας.Οι δικοι μου μενουν σε επαρχια.Απο τα 20 δουλευω στην αρχη παρτ ταιμ λογω σχολης και εδω και 2 χρονια φουλ ταιμ σε μια εταιρεια. Τα εξοδα ειναι πολλα και ως νεα στον χωρο εργασιας ο μισθος μου ειναι ισα ισα για τα εξοδα μου, μα ευτυχως οχι ο βασικος.Βεβαια με βοηθανε και οι γονεις μου στο ενοικιο γιατι αλλιως δεν βγαινει. Τον τελευταιο καιρο λοιπον λογω πληθωρισμου εχω αρχισει να δυσκολευομαι αρκετα,και εχω βρεθει πολλες φορες στα μεσα του μηνα χωρις λεφτα. Μια η δεη, μια η βενζινη εχω βρεθει να μη ξερω τι να κανω.Αυτο το πραγμα με εχει κουρασει και το θεμα ειναι οτι στην επαρχια που ζουν οι γονεις μου δεν υπαρχει εργασιακη απορροφητικοτητα του επαγγελματος που κανω οπου και σπουδασα.Καθημερινα ξυπναω το πρωι και γυρναω βραδυ διοτι για να τα βγαζω περα ωστε να μην παιρνω και απο εκεινους χρηματα κανω και δευτερη δουλεια καποια απογευματα και παω στο προηγουμενο γραφειο που ημουν για εξτρα εισοδημα.Ομως εχω κουραστει να παω σε συο δουλειες.Μεσα σε αυτα εντωμεταξυ μαθαινω μια δευτερη ξενη γλωσσα οποτε οπως καταλαβαινετε δεν εχω πολυ ελευθερο χρονο παρα μονο σαββατοκυριακα.Οι φιλες μου δεν με καταλαβαινουν θεωρω,και δικαιως δεν με καταλαβαινουν διοτι ειναι ακομα στην φαση του φοιτητη και τα εξοδα ειναι των γονιων τους και δε δουλευεουν. Για να καταληξω εκει που θελω,οταν ημουν φοιτητρια ηταν ενα παιδι που μου αρεσε πολυ στη σχολη.Μιλουσαμε τοτε για μαθηματα ομως δεν βρεθηκαμε ποτε σε κοινη παρεα και δεν ειχαμε γνωριστει προσωπικα.Πριν 3 μηνες βρεθηκαμε τελειως τυχαια σε μια παρεα και αυτο που ενιωθα ξαναφουντωσε.Ο ιδιος με προσεγγισε και ξεκινησαμε κατι ομορφο. Περναω υπεροχα, ειμαι στην ιδια κατασταση με εμενα, το παιδι δουλευει,η μονη διαφορα οτι μενει με τους δικους του. Σημερα λοιπον,μου ειπε οτι εκεινος ειναι ετοιμος ακομα και να μεινουμε μαζι,ειναι πολυ ερωτευμενος μαζι μου που απο τοτε ενιωθε μια σπιθα και οτι οποτε εγω θελησω μπορω να του πω να ερθει να μεινει σπιτι μου εδω που μενω και να συγκατοικησουμε. Θα ηθελα πολυ να τον βλεπω συχνοτερα και να περναω χρονο μεζι του απλα εχω καποιες σκεψεις που με ταλανιζουν. Μηπως ειναι πολυ νωρις; 3 μηνες ειμαστε μαζι. Μηπως ειμαι πολυ μικρη για συγκατοικησεις; Μηπως αυτο φερει ρουτινα και φυγει ολη η μαγεια της σχεσης; Απο την αλλη εαν συγκατοικισω μαζι του θα ειμαι καλα οικονομικα και δε θα χρειαζεται να ζηταω απο τους δικους μου κατι εξτρα, θα μαι αυτονομη.Ουτε θα τρωω τρεις μερες φακες χαχα Και δε θα περιμενω το δωρο πασχα για να παω διακοπες…. Πειτε μου την αποψη σας.
7
 
 
 
 
σχόλια

Όχι, μην το κάνεις καλύτερα. Προσπάθησε να εστιάσεις στο να βρεις μια καλύτερη δουλειά, ώστε να μη χρειάζεται να δουλεύεις σε 2 δουλειές

Πιστεύω ότι το κριτήριο της οικονομικής άνεσης δεν πρέπει να μπαίνει πρώτο στην απόφαση της συμβίωσης, τουλάχιστον όχι στην ηλικία και στη φάση που είσαι. Κι εκείνος νομίζω ότι ανυπομονεί να φύγει απ' τους γονείς του πρωτίστως, οπότε μη το δένεις κόμπο ότι θα έχεις κάποια ελάφρυνση. Μπορεί να σου κατσικωθεί στο σπίτι, να μην κάνει καμία δουλειά και να παίζει όλη μέρα Match Masters, κι άντε μετά να τον ξεφορτωθείς. Μπράβο σου για το κουράγιο σου στο να τα βγάζεις πέρα και καταλαβαίνω ότι η μοναξιά έχει γίνει κουραστική για σένα κι έχεις την ανάγκη να ερωτευτείς. Μην κάνεις, όμως, βιαστικές κινήσεις που μπορούν ν' αποβούν μέγα στρατηγικό λάθος σου στο άμεσο μέλλον. Ας έρχεται το παιδί σπίτι σου όποτε είναι να κοιμηθείτε μαζί, αλλά για συμβίωση απέκλεισέ το προς το παρόν καλού-κακού, ιδίως εφόσον μέσα σου έχεις μια αμφιβολία ούτως ή άλλως.

έλα πες την αλήθεια, την συγκατοίκηση την θες για οικονομικούς λόγους και για να σταματήσεις από την δεύτερη δουλειά.
Επίσης δεν μας λες αν εργάζεται ο συμφοιτητής σου ώστε να έχει κάποιο εισόδημα και να μοιράζεστε τα έξοδα.
Σε κάθε περίπτωση 3 μήνες είναι εξαιρετικά νωρίς για συγκατοίκηση, απ'την άλλη όμως και εσύ έχεις όφελος και αυτός θα φύγει απ το πατρικό του. Τώρα αν αυτό φέρει φθορά στην σχέση μένει να το ανακαλύψεις

Προσωπικά το θεωρώ πολύ νωρίς. Και εσύ σκέφτεσαι την συγκατοίκηση καθαρά για οικονομικούς λόγους, το οποίο δεν είναι το μοναδικό κριτήριο συγκατοίκησης.

Μπράβο σου πάντως που δεν είσαι τεμπέλα και δουλεύεις αρκετά και όχι σαν κάτι φίλες σου όπως λες που τα περιμένουν όλα έτοιμα από γονείς.

Ωραία λοιπόν αρχικά:
1) υπάρχουν παρα πολλές πιθανότητες να μην πάει καλά η μεταξυ σας συγκατοίκηση. Αν αποφασίσετε να το κάνετε , θα πρότεινα να του πεις εξαρχης οτι απο την πλευρα σου αυτο γινεται για λογους πρακτικους. Σιγουρα θα φερει καποια εξτρα βαρη, πχ τη διαχειρηση των χρηματων και τα σχετικα, αλλα στην τελικη το σπιτι εσυ το νοικιάζεις οπότε αν δεν λειτουργησει εσυ μενεις κι αυτος φευγει και εχεις παρει και μια γευση απο το πως λειτουργει ολο αυτο
2) τωρα αν αποφασισεις να μην συγκατοικήσετε θα μπορουσες να κοιτάξεις τη λύση άλλων συγκατοίκων που σίγουρα θα βοηθούσε πολύ το μπάτζετ σου. Επίσης θα μπορούσες να ψαξεις κάτι κοντά στην βασική σου δουλειά ωστέ να γλιτώσεθς τα έξοδα βενζίνης που δεν είναι πραγματικά διόλου αμελητέα . Αυτά πάνω κάτω

Να έρθει, έτσι κι αλλιώς με τους δικούς του μένει, δεν είναι οτι θα ξενοικιασει.
Αν δεν παει καλά, παίρνει τη βαλιτσουλα του και ξαναγυρνάει στο πατρικό του.