Να μαντέψω είναι η φίλη που περνάτε πάντα ωραία, είναι υποστηρικτική να συζητήσετε τις ανησυχίες και τα προβλήματα σας αλλά όταν συμβαίνει κάτι ευχάριστο στη ζωή σου αποτραβιέται και αποστασιοποιείται; Δεν της αρέσει κανένας σύντροφος σου ή φίλος εκτός από εκείνη; Δεν μπορείς να πεις "όχι" εύκολα όπως λες επειδή ίσως φοβάσαι την αντίδραση της; Αποζητάς συνέχεια την προσοχή και την αποδοχή της; Τώρα που δεν μιλάτε νιώθεις σαν να πενθείς;
Αν ισχύουν όλα αυτά αγαπητή μου, βρίσκεσαι σε μια τοξική σχέση.
Οι σχέσεις αυτές είναι είναι πολύ δύσκολο να τις αποφύγουμε και συνήθως οι άνθρωποι γύρω μας δεν μπορούν να μας καταλάβουν. Το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να φύγουμε όσο πιο μακριά γίνεται. Δεν καταλαβαίνουμε πόσοι ενέργεια μας καταναλώνουν αυτές οι σχέσεις και πόσο επηρεάζουν την αυτοπεποίθηση και την αυτοεκτίμηση μας. Σκέφτεσαι να επισκεφτείς ψυχολόγο καθώς νιώθεις αδύναμη να διαχειριστείς την ανασφάλεια που σου προκαλεί η απουσία της φίλης σου άπο τη ζωή σου. Σήκω, σκούπισε τα πόδια σου και φύγε.
14.1.2023 | 07:31
Προβλήματα..
Είμαι αρκετά κλειστή σαν άνθρωπος , δύσκολα θα ανοιχτώ και ισως στους περισσότερους βγάζω το υφάκι ντίβας..γενικά από τότε που με θυμάμαι είμαι πολύ ντροπαλή και δύσκολα θα συμμετέχω σε μια συζήτηση ή θα παίρνω εγώ πρωτοβουλίες..στις φιλίες ειδικά το" όχι " μου είναι δύσκολο να το πω γιατί σκέφτομαι μήπως παρεξήγησουν και δεν μπυ μιλάνε μετα..εδώ και 15 χρόνια περίπου έκανα παρέα με μια κοπέλα..ήταν η μόνη που ήμουν άνετη και μπορούσα να της πω τα παντα..είχαμε κόψει για 2 χρόνια βέβαια αλλά μετά τα βρήκαμε ξανα και τώρα που βρήκε κάποιον τον έβαλε πιο ψηλά από όλους κ με έγραψε κανονικά χωρίς λόγο..ειμαι και εγώ με ένα παιδι τον τελευταίο καιρό που ναι μεν περνάω πολύ ωραία και μπορώ να του εμπιστευτώ πράγματα νιώθω ότι τώρα που δεν μιλάω με τήν φίλη μου.(μιάμιση βδομάδα περίπου ) σαν να έχω πέσει πολύ ψυχόλογικα , ίσως επειδή φοβάμαι την μοναξιά και είχα εξαρτηθεί πολύ από την συγκεκριμένη..μιλούσαμε όλη μέρα στο τηλ , βγαίναμε και εμένα αυτό μου έφτιαχνε την διάθεση αν και φαινόταν πως από τότε που γνώριζα κάποιον σοβαρό και μου άρεσε σαν να εβγαζε μια ζήλεια και να μην χαιρόταν με τίποτα που έχει να κάνει με εμένα..μια φορά κάτι θετικό δεν μου είπε..απλώς ήταν η μόνη φίλη που είχα και δεν ήθελα να προκαλέσω θέματα..τώρα ας πούμε αδιαφορώ , ούτε μήνυμα της έχω στείλει , ούτε ανεβάζω πράγματα στα σοσιαλ για να βλέπει την ζωή μου..γενικώς έχω εξαφανιστεί και παρατήρησα πως ούτε αυτή ανεβάζει τίποτα ενώ ανέβαζε..έχω σκεφτεί να πάω σε έναν ψυχολόγο μήπως και παρω περισσότερη δύναμη να μην με παίρνουν τόσο εύκολα από κάτω τα πράγματα και να πιστέψω στον εαυτό μου..ο μόνος που μιλάω τώρα είναι το αγόρι που βγαίνω και άλλη μια φίλη που δεν ειμαι κ τόσο κοντά όμως όσο με την άλλην κ βγαίνουμε κάθε Κυριακή αν βγούμε που έχει ρεπό..αλλά αν χάσω και αυτούς θα τρελαθώ..δεν μπορώ καθόλου να είμαι μόνη , πρέπει να απόκτησω περισσότερη αυτοπεποίθηση.μήπως η βοήθεια κάποιου ειδικού είναι μια καλή λύση ; Αν και ακόμη κ εκεί κολλάω..ντρέπομαι να πάω γιατί δεν έχω πάει ποτέ..
5
