ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Από την μια θέλε0τε ισότητα, από την άλλη σας χαλάει το μισά-μισά...

Τι φάση;

Πραγματικά λυπάμαι που εν έτη 2024 υπάρχουν ακόμα γυναίκες με τέτοιες απόψεις.

Ανέβασε αγγελία "ΓΥΝΑΙΚΑ με 2 πτυχία αλλά με αλλεργία στην εργασία, ψάχνω ΑΡΣΕΝΙΚΟ που να μου τα πληρώνει όλα ώστε να ασχοληθώ με το χούλαχουπ και τις νερομπογιες μου και εννοείται να τον φροντίζω (όταν είναι σπίτι ο χαμάλης) Υ.Σ μου προκαλείται εμετός με τους μισαμισάκιες". Καλή επιτυχία εξ. Κάνε τον κόπο όμως να ενημερώσεις την σχέση σου για τις αντιληψεις σου περί ζωής, εργασίας, φυλετικών και λογιστικών.

Ας τα πιάσουμε ένα-ένα τα πράγματα: Σε περίπτωση που ήταν άνεργος ή υποαμειβόμενος δεν θα έμπαινες καν (όχι μόνο εσύ) στη διαδικασία σύναψης σχέσης.
Ίσως κάτι περιστασιακό να γινόταν αν πληρούσε κάποιες άλλες προϋποθέσεις και τέρμα.
Οπότε όντως όπως τα λες, συμφωνώ, ας μην πιάσουμε τη περίπτωση αυτή.
Δεύτερον: Αν σε ξενερώνει κάτι, στην προκειμένη περίπτωση το ότι μοιράζεστε τα έξοδα καλό είναι να το συζητήσεις μαζί του.
Ειδικά αν είναι καλοπληρωμένος τσιγγούνης, όντως είναι κάπως άκομψο να περιμένει από την σύντροφό του να πληρώσει έστω τα μισά.
Πραγματικά το λέω. Εγώ θα ντρεπόμουν να το κάνω ας πούμε. Δηλαδή το να είμαι ένα καλοπληρωμένο άτομο με λογαριασμό δυνατό στην τράπεζα και να πηγαίνω κάπου με τη σύντροφό μου και να κάνουμε λογαριασμό και να περιμένω και τα δικά της χαρτονομίσματα για να τακτοποιήσω το λογαριασμό στο μαγαζί που πήγαμε, είναι όντως ξενερωτικό. Και πάνω απ' όλα άκομψο για μένα.
Άλλο το να κεράσει η σύντροφος μια φορά, δυο φορές, να πει ''σήμερα κερνάω εγώ'' κι άλλο το να της λες ''αγάπη μου, είναι 25 ευρώ ή 50 ευρώ ή οτιδήποτε το μερίδιό σου'', να βγάζει να στα δίνει, να τα συμπληρώνεις στα δικά σου και να πηγαίνεις να πληρώσεις έτσι το λογαριασμό στο μαγαζί που πήγατε.
Η λύση στο πρόβλημά σου είναι η συζήτηση μαζί του. Αν δεν καταλάβει ότι σε ενοχλεί ή αν κάνει τον αδιάφορο απέναντι στην ενόχλησή σου, πρέπει να του το δώσεις να το καταλάβει ότι σε ενοχλεί αυτό που κάνει.
Τρίτον έχεις κάποια υπερβολική απέχθεια για τη δουλειά. Δεν σε γνωρίζω προσωπικά, σου λέω απλά τι μου βγάζει η εξομολόγησή σου, συγνώμη αν κάνω λάθος ή αν σε παρεξήγησα.
Ούτε εγώ έχω σε ιδιαίτερη εκτίμηση τη δουλειά κι αν δε μ' έσπρωχνε η ανάγκη δεν θα δούλευα ποτέ.
Εντάξει δηλαδή να γράφεις ότι δεν θεωρείς πως είσαι υποχρεωμένη να δουλέψεις, αναφαίρετο δικαίωμά σου, κι ειδικά αν έχεις χόμπυ όπως λες, εννοείται πως οι ώρες που σπαταλά κάποιος στη δουλειά του τον απομακρύνουν σιγά-σιγά από τα χόμπυ του συνήθως γιατί γυρίζει σπίτι και βαριέται να κουνηθεί ή να δημιουργήσει.
Αλλά μετά θεωρώ λίγο υπερβολική τη φράση σου ''δεν εχω καμια ορεξη να δουλεψω σαν το σκυλι και δεν μ αρεσει καθολου πως εχουν στρωσει τα πραγματα στη σημερινη κοινωνια. ''
Αυτή η παρομοίωση δείχνει μια έντονη απέχθεια για τη δουλειά κι όσους αναγκάζονται να δουλεύουν σαν το σκυλί.
Όσο για το πώς έχουν στρώσει τα πράγματα στη σημερινή κοινωνία όπως λες, πίστεψέ με, αυτό είναι κάτι τελείως υποκειμενικό για τον κάθε άνθρωπο.
Ό,τι δεν αρέσει στη ζωή του κάθε ανθρώπου το ρίχνει στο πώς έχουν στρώσει τα πράγματα στη σημερινή κοινωνία.
Κάποιος ας πούμε που είναι θαυμαστής της πληρωμής ''μισά-μισά'' ή έχει άλλες απόψεις από τις δικές σου μπορεί να πει το ίδιο με σένα, ότι δεν του αρέσουν τα πράγματα όπως έχουν στρώσει στη σημερινή κοινωνία και να εννοεί ότι δεν του αρέσουν οι άνθρωποι που δεν πληρώνουν μισά-μισά τους λογαριασμούς στις εξόδους τους.
Και να ρίξει το φταίξιμο στο στρώσιμο των πραγμάτων στη σημερινή κοινωνία για οποιαδήποτε αντίθετη άποψη έχει.
Επίσης αρκετά υπερβολική βρήκα τη φράση σου ότι σου έρχεται εμετός επειδή πληρώνετε μισά-μισά.
Αν όντως νιώθεις έτσι τότε πρέπει να το συζητήσετε άμεσα και να του το δώσεις να το καταλάβει ότι δεν θες να συμβαίνει αυτό για να μη σου γυρίσει σε έντονη αντιπάθεια και αηδία προς το πρόσωπό του στη συνέχεια. Αν ενδιαφέρεσαι να διατηρήσετε τη σχέση σας.
Πάντως δεν είναι όλη η κοινωνία έτσι, και δεν είναι όλοι οι άνθρωποι έτσι, όπως σου έγραψα στην αρχή κι εγώ διαφωνώ.
Υπάρχουν άνθρωποι υποαμειβόμενοι ή άνεργοι ή σε οποιαδήποτε κατάσταση που διαφωνούν με το μισά-μισά, που δεν αφήνουν την σύντροφό τους να πληρώσει, που το βρίσκουν άκομψο και που θεωρούν πως αν δεν μπορούν να καλύψουν τα έξοδα μιας σχέσης και μιας μελλοντικής οικογένειας το καλύτερο είναι να μείνουν μόνοι τους και να πεθάνουν ολομόναχοι στα βαθιά γεράματα κι αφήνουν τα χρόνια να περνούν έτσι μέσα στην ερωτική ερημιά.
Για να βρεθούν μετά κάποιοι εξυπνάκηδες να τους πουν πως αυτή η ζωή τούς ταιριάζει ή ότι φταίνε οι ίδιοι που δεν κάνουν ερωτικές προσεγγίσεις σε όποιο άτομο τούς ενδιαφέρει ερωτικά, ότι η μοναξιά είναι επιλογή τους, ότι φταίνε οι μόνοι για τη μοναξιά τους κι ένα σωρό ανυπόστατες μπούρδες βολεμένων.
Αλλά αυτή είναι μια άλλη συζήτηση.
Εξέθεσε το πρόβλημά σου μαζί του με καθαρότητα στον ίδιο κι ελπίζω να τα βρείτε πάνω σε αυτό το θέμα. Καλή συνέχεια.

απ αυτά π γράφεις: σωστός ο τύπος Μισά Μισά μέχρι ν σβήσει ο ήλιος καθώς ψάχνεις γ χαμαλι Που σ βρήκαν σ κουτί γ γαριδάκια ή στις αποσυρσεις των ληγμενων ? Ε ρε γλέντια Τεμπελοσκυλο

Έχεις το σκεπτικό σου βέβαια, αλλά δε συμφωνώ καθόλου με αυτό. Πριν πολλά χρόνια επίσης, τα ζευγάρια συζητούσαν λιγότερο και οι ρόλοι ήταν προκαθορισμένοι. Χρειάζεται συζήτηση και διαφάνεια στο ζευγάρι για να κατανοήσει ο ένας τις ανάγκες του άλλου. Το "κομπλέ οικονομικά" που γράφεις και αυτό σχετικό, γιατί είναι πώς το βλέπει ο καθένας · εκείνος ίσως να μη νοιώθει κομπλέ. Να έχει στην άκρη κάποια μακροπρόθεσμα σχέδια, που χρειάζονται να ρίξει ρευστό και να μη στο έχει ανακοινώσει. Φυσικά και δεν είσαι υποχρεωμένη να δουλέψεις εάν βρεις κάποιον να στα βάζει. Ένα "πραγματικό αρσενικό". Τότε, ψάξε μήπως βρεις άλλον. Αν πάλι νομίζεις πραγματικά ότι "φταίει" το πρότυπο του πατέρα σου που είχες, προσπάθησε να αλλάξεις πρότυπο. Οι εποχές πάντως έχουν αλλάξει. Και έχε στο νου σου αυτό που είχε γράψει ο Δαρβίνος πολλά χρόνια πριν γεννηθείς : Δεν επιβιώνουν ούτε τα πιο έξυπνα είδη, ούτε τα πιο δυνατά, αλλά τα πιο προσαρμόσιμα.