#1 Εδώ συμπάσχουσα! Όχι μόνο χάνω δέκα χρόνια από τη ζωή μου όταν μπαίνω, απλά στεγνώνω από το κλάμα εκεί πάνω! Εγώ πριν την πτήση λέω στους δικούς μου οτι τους αγαπάω και να με θυμούνται κοιτάζω το σπίτι για τελευταία φορά- τέτοια σιγουριά οτι θα πεθάνω! Να μη μιλήσω για τις αεροσυνοδούς που τις κοιτάω στα μάτια μπας και διακρίνω κανένα ίχνος ανησυχίας και κάθε τόσο ρωτάω με βουρκωμένα μάτια "ολα καλα"? Κοπανάω και 2 μπουκαλάκια κρασάκι όταν εχει φαγητό. Μου έχει τύχει να μου κρατάει το χέρι ένας ευγενέστατος και συγκαταβατικός κύριος απο την Αγγλία και να μου μιλάει για ότι μπορείς να φανταστείς για να μην τρέμω σαν το ψάρι σε όλη την πτήση-το αντιλαμβάνεσαι? Τα σκέφτομαι και ντρέπομαι! Επειδή το έχω συζητήσει με ψυχολόγο και δεν βοηθήθηκα μου φάνηκε μάταιο και να το αναλύσω γιατί στο δικό μου μυαλό δεν πρόκειται για φοβία αλλά για έναν απόλυτα φυσιολογικό φόβο που δεν υπάρχει καμία λογική να τον εξαλείψει. Το μόνο που μπορεί να δοκιμάσω είναι αυτό που μου πρότεινε μια αεροσυνοδός αλλά δεν ξέρω αν γίνεται στην ελλάδα, κάποια τύπου σεμινάρια των αεροπορικών εταιρειών για ανθρώπους που φοβούνται την πτήση. Μπορεί και να βοηθήσει, τσέκαρέ το.
