Χαίρομαι που υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που σκέφτονται έτσι και βλέπουν πίσω από τα (ερμητικά)κλειστά τζάμια.Χαίρομαι γιατί κάθε φορά που μένω αποσβολωμένη από την στάση και την ανοχή γονιών και ''ενηλίκων'' απέναντι σε τέτοια αλλά και άλλα παρόμοια φαινόμενα είναι γιατί αναβοσβήνει εκείνο το κόκκινο λαμπάκι της έκτακτης ανάγκης και προσοχής, ''alert'' σε μια έμμεσης μορφής κακοποίηση συγκαλυμμένη πίσω από την επίφαση του ''κοινωνικά πλέον αποδεκτού'' ή του ''φυσιολογικού''..Ας προστατέψουμε ότι μπορεί ο καθένας γύρω του και μέσα του..