Στο σημερινό ‘Α, μπα’: μόνος στο σπίτι

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: μόνος στο σπίτι Facebook Twitter
31


________________
1.

Τι θα κάνω με τα ρημαδοχέρια μου, που όλο μου προκαλούν αμηχανία όταν βγαίνω έξω για ποτό?
Το ένα από τα δύο, οκ, κρατάει το ποτό. Το άλλο τι να το κάνω? Δοκίμασα να το έχω στην τσέπη: μου φαίνομαι γελοία και ατσούμπαλη. Δοκίμασα να κρατάω τη μέση μου: νιώθω σαν την Τασώ Καββαδία. Δοκίμασα να καπνίσω (!!): με πνίγει ο καπνός. Δοκίμασα να παίζω με το μαλλί: ε όλο το βράδυ να παίζω με το τσουλούφι σαν τη χαζογκόμενα? Είπα να κρατήσω το ποτήρι με τα δύο χέρια, εκεί να δεις πόσο βλήμα ένιωσα. Τελικά συνεχώς καταλήγω να κρατάω το ποτήρι με το αριστερό, και βάζω το δεξί γύρω από την πλάτη μέχρι να ακουμπήσω τον αριστερό αγκώνα (του χεριού δηλαδή που κρατάει το ποτό). Νιώθω το πιο αούγκα άτομο μες στο μπαρ. Με τόση νευρικότητα δε, καταλήγω να πίνω το ποτό μέσα σε 3 λεπτά και καταλήγω να έχω ΔΥΟ ΧΕΡΙΑ να οργανώσω και να τακτοποιώ όλη τη βραδιά! Βοήθησέ με γιατί στ'αλήθεια πάω να τρελαθώ.

Μήπως η ζωή προσπαθεί να σου πει να γίνεις πιανίστρια;

________________
2.

Μέσα στη βδομάδα, μένεις πολλές ώρες μόνη σου στο σπίτι? Αν η απάντηση είναι "ναι", και αν δεν έγινα ήδη πολύ αδιάκριτη, θες να μας πεις με τι ασχολίες γεμίζεις τη μέρα σου? (εκτός από διάβασμα). Νιώθεις ποτέ ότι βαριέσαι (το μισώ το ρήμα-εννοώ εκείνη την κατάσταση που δε θες να κάνεις τίποτα και καταλήγεις να νιώθεις μιζέρια)? Πώς το καταπολεμάς?
Θα βοηθήσεις πολύ κόσμο να ξέρεις, με τούτη την απάντηση.

Όχι, ποτέ δε βαριέμαι υπό αυτές τις συνθήκες, και δεν καταλαβαίνω πώς είναι δυνατόν να είσαι μόνος σου, να έχεις ελεύθερο χρόνο και να βαριέσαι. Καταλαβαίνω πώς γίνεται να βαριέσαι όταν βρίσκεσαι κάπου επειδή πρέπει ή χωρίς να το έχεις διαλέξει, αλλά να βαριέσαι μόνος σου στο σπίτι μου ενώ έχεις χρόνο φαίνεται προκλητική σπατάλη χρόνου.
Έχει νόημα να πω τι κάνω εγώ; Δε νομίζω. Αυτό που θέλω να τονίσω είναι ότι όχι μόνο δε βαριέμαι, αλλά ότι ποτέ δε μου φτάνουν οι ώρες της ημέρας για να κάνω όσα ήθελα και όταν νυχτώνει απορώ με το πόσο γρήγορα πέρασε η μέρα. Πιστεύεις ότι ο ελεύθερος χρόνος που έχεις μόνος σου ενώ βρίσκεσαι σε καλή σωματική και πνευματική κατάσταση είναι απεριόριστος; Κλεψύδρα είναι, που αδειάζει. 

________________
3.


Καλημερα Α μπα , η αληθεια ειναι οτι σε γνωρισα πριν απο λίγο καιρό αφού με είπε μια φίλη για τις απίθανες απαντήσεις σου κ σου γραφω μήπως μπορέσεις να βοηθήσεις. Λοιπόν ο άντρας μου πήγε σε ένα νησί φέτος τον Ιουνιο με σκοπό να μαζέψουμε χρήματα για το χειμώνα που έρχεται, εχουμε κ ενα μικρο παιδάκι βλέπεις 2,5 ετων .εγω χω δουλειά εκείνος ήταν ανεργος απ τον ιανουάριο . είχαμε προβλήματα επικοινωνίας εγώ προσπαθουσα να ειμαι υποστηρικτική για όλο αυτο που περναει . με είχε πει να παει στα καραβια, στην αγγλια, εγω γενικα σ αυτες τις λυσεις ημουν αρνητική ωσπου τον πρότειναν για το νησι κ ειπα ναι ωστε να μην λεω σε ολα οχι. Πήρε πεντε μερες αδεια κ πηγαμε κ ταξιδι στο εξωτερικό τον ιουλιο. Τον αυγουστο ομως αρχισε να αλλαζει κ να απομακρυνεται. ρωτησα τι εχεις κ τι εχεις κ καμια απαντηση ώσπου τελη αυγουστου τέθηκε ενα θεμα με τον παιδικο του παιδιου και οταν τον είπα οτι μπορει να κραταει το παιδι μαζι με τη μητερα μου ενναλαξ αναλογα με τις δουλειες του εξοργηστηκε κ με ιεπε να χωρισουμε , οτι δεν τον εκτιμαω ,οτι θελω να τον κανω νταντα του παιδιου . οτι εχει αλλα ονειρα, οτρι δεν του λειπω,οτι εχουμε προβληματα ,οτι οτι προσπαθεια κ να κανουμε δεν θα πετυχει, βασικα να σου αναφερω οτι ειμαστε μαζι 7 χρονια κ 4 χρονια παντρεμενοι. εγω τον ειπα ενταξει θα τα βρουμε γιατι σαστισα κ επειδη ουρλαζε δεν μπορουσα να βγαλω συννενοηση.Παρολα αυτα ουτε θελω εγω πια να ειμαι μαζι του κ του το ειπα γιατι μου ειπε οτι θα ρθει για 3 βδομαδες κ θα φυγει γερμανια να ψαξει δουελια γενικα. τωρα αυτος θα γυρισει αρχες νοεμβριου εμενα ομως τα νευρα μου για την λυποταξια του και το οτι μενω εγω με ενα βουνο ευθυνες επειδη διαλεξε αλλο δρομο αρχιζουν κ βαρανε κοκκινο ασχετα που στο τηλεφωνο ειμαι ηρεμη για να μην ταραζω τη μερα μου καθως προσπαθω να μην μεταφερω νευρα μεσα στο σπιτι με το μωρο. θα ηθελα λοιπον να ρωτησω πως μπορω να με πεισω οτι ολα θα πανε καλα κ δωσε μου ενα στοχο ωστε οταν τον δω να μην θελω να μαλωσω μαζι του. Σε ευχαριστω που μ ακουσες...

Αχ, δεν διάλεξες τον κατάλληλο άνθρωπο για να σου πει ότι όλα θα πάνε καλά. Τι εννοείς με το «καλά;» Ότι θα μεταμορφωθεί σε άνθρωπο με κατανόηση που θα σε στηρίζει; Ή ότι θα καταφέρετε να χωρίσετε χωρίς μεγάλη αναστάτωση; Μου φαίνεται ότι μας εξιστόρησες μόνο το τελικό στάδιο, προσπερνώντας όλα τις διαφορές που σας οδήγησαν εκεί, και δεν υπάρχει κανείς εκτός από εσένα που μπορεί να πει ποιες είναι αυτές. Φαίνεσαι λογικός άνθρωπος και ξέρω ότι ξέρεις τι ακριβώς συμβαίνει. Να ένας στόχος: να αναγνωρίσεις τι σας χωρίζει και τι σας ενώνει.

________________
4.

Πώς ήταν η αλλαγή από L.A. σε Ν.Υ.;

Δε νομίζω ότι έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία. Θα σου πω σε κανένα εξάμηνο. Για την ώρα, «περιπετειώδης».

________________
5.

πως μπορώ να σου υποβάλλω ερώτηση, η οποία να μη δημοσιευθεί; απλά θέλω να ακούσω μια ψύχραιμη άποψη, ή απλά ίσως να μιλήσω σε έναν άγνωστο

Ευχαριστώ για την ερώτηση. Παιδιά, όταν μου στέλνετε ερωτήσεις από τη φόρμα, είναι εντελώς ανώνυμες χωρίς δυνατότητα απάντησης, οπότε όποιος μου έχει στείλει ερώτηση με παράκληση να μην απαντήσω δημόσια, να ξέρετε ότι δεν γίνεται, το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να διαβάσω την ερώτηση.
Αν θέλετε ιδιωτική απάντηση, πρέπει να μου στείλετε μέιλ, είτε στο [email protected] είτε πατώντας εκεί που γράφει "mail" στην περιγραφή του μπλογκ, στην δεξιά στήλη. Σας υπενθυμίζω μολαταύτα ότι δεν είμαι κανενός είδους ειδικός, δεν έχω λύσεις για τίποτα και η γνώμη μου είναι η γνώμη ενός τυχαίου ανθρώπου με συγκεκριμένο χαρακτήρα.

________________
6.

Πόσο να αντέξω ακόμα ένα κακό διαζύγιο? Όλοι με θεωρούν δυνατή, εγώ όμως πραγματικά δεν αντέχω αυτή τη διαρκή αντιπαράθεση! Για τα οικονομικά, για τα παιδιά, για τα περιουσιακά γιατί να έχω καινούργια σχέση... μόνο την ησυχία μου θέλω...

Υπάρχει και καλό διαζύγιο;

________________
7.

Αγαπητή Α μπά,

Έχω μία απορία και πολύ θα ήθελα να μου την λύσεις, ξέρω πως μπορείς!
Δουλεύω εδώ και 10 χρόνια σε μία εταιρεία με αντικείμενο ανδροκρατούμενο, στην γραμματειακή υποστήριξη. Σχετικά πρόσφατα απέκτησα μία συνάδελφο νεότερη σε ηλικία αλλά δεν είναι γραμματέας/βοηθός, δεν έχουμε το ίδιο αντικείμενο εργασίας δηλαδή. Σε αυτά τα χρόνια που εργάζομαι εκεί έχω ακούσει διάφορα για το άτομο μου π.χ. συνάδελφος κάποτε είχε κάνει σχόλιο για τις σεξουαλικές μου προτιμήσεις ή ας πούμε το αφεντικό μου μια φορά είχε κάνει ένα κάκιστο σχόλιο σχετικά με το πως χειρίστηκα μία υπόθεση του γραφείου σε σύγκριση με το πως χειρίζομαι τις προσωπικές μου υποθέσεις (είχε τύχει να ακούσει μια προσωπική συνομιλία μου κατα την οποία του φάνηκα πιο δυναμική κατα την γνώμη του - Κατά λέξη είχε πει: "Αλλού ξέρεις να πουλάς τσαμπουκά").
Γενικότερα η συμπεριφορά τους και ειδικά του αφεντικού μου δεν είναι και η καλύτερη. Μου μιλάει απότομα, έχει τύχει να βρίσει τα θεία "μου" κτλ. Σε όλους τους άλλους συναδέλφους δεν μιλάει έτσι κ φυσικά ούτε στην γυναίκα συνάδελφο μου .... Έγω φύσει σεμνή που προσπαθώ να μην θίγω προσωπικά θέματα και να μην δημιουργώ κακές εντυπώσεις, δυστυχώς δεν αντιδρώ ....
Τελικά μπορώ να το μαζέψω αυτο το πράγμα ή είναι πια πολύ αργά και καλά να πάθω που ΔΕΝ έθεσα τα όρια μου;;; Και τέλοσπάντων απο που ρε γαμώτο το αντλούν αυτό το θράσος κ που το μοσχοπουλάνε να πάω κ γω να πάρω κανένα γραμμάριο;;;
Φταίει η θέση μου, φταίει που ίσως όλοι αυτοί μπορεί να έχουν περισσότερη αυτοπεποίθηση απο μένα;;;;
Συγνώμη για το μακροσκελες μηνυμά μου, σ' ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων - Πάλι μόνη ρε γμτ

Φταίει η θέση σου, φταίει το φύλο σου, αλλά βεβαίως φταις κι εσύ.
Μετά από 10 χρόνια έχεις δημιουργήσει τόσο κακό προηγούμενο που πρέπει να δεχτείς ότι θα δυσκολευτείς να αλλάξεις πορεία. Το θράσος τους το χάρισες εσύ, δεν το αγόρασαν από αλλού. Η σεμνότητα δεν ισούται με την έλλειψη αντίδρασης. Η αντίδραση δεν ισούται με σχολιασμό των προσωπικών θεμάτων των άλλων. Η αντίδραση μπορεί να είναι ένα βλέμμα, ακόμη και μια χειρονομία.
Δεν θα είναι εύκολη η αλλαγή. Αλλά να ξέρεις, δεν χρειάζεται να γίνεις σαν τους άλλους για να θέσεις τα όριά σου. Δεν μπορείς να γίνεις, και αν προσπαθήσεις να παίξεις στο γήπεδό τους με τα δικά τους όπλα, θα χάσεις. Μπορείς να είσαι σεμνή και να μην ανέχεσαι προσβολές – ταυτόχρονα.

 

________________
8.

Γεια σου Α, μπα! Να ρωτήσω τι είναι οι "Αρχές Λενφου" ή θα με κάψετε στην πυρά σαν αιρετική; :)


Πολύ ευχαρίστως.
«Κάθε φορά που σε μια συζήτηση, πραγματική ή διαδικτυακή, κάποιος κάνει μια γενική παρατήρηση για την πορεία της Ελλάδας που οδήγησε στην κρίση, είτε οικονομικής είτε κοινωνικής φύσης, τουλάχιστον 1 στις 10 απαντήσεις είναι του Συνομιλητή με την Αδιάφορη Προσωπική Ιστορία.

Ο Συνομιλητής αυτός πιστεύει ότι επειδή η Αδιάφορη Προσωπική του Ιστορία δεν ταιριάζει (ή πιστεύει ότι δεν ταιριάζει) με την γενική παρατήρηση, αυτό σημαίνει ότι η γενική παρατήρηση είναι λανθασμένη».

Διαβάστε αναλυτικά, εδώ.

________________
9.


Πολυαγαπημένη Α, μπα
Διάβαζα τις προάλλες το fooddaily (ένα post για τη gwyneth ήταν), χωρίς να ξέρω ποιος είναι ο συντάκτης, ώσπου σε ένα σημείο με χτύπησε σαν κεραυνός η διαπίστωση ότι αυτό το ύφος μου θυμίζει πολύ Α, μπα. Κάνω λίγο roll up λοιπόν και τσουπ το όνομα σου! Συγχαρητήρια λοιπόν για το διακριτό τρόπο γραφής σου που πολύ μας διασκεδάζει!!
Η ερώτηση μου είναι ποια είναι η γνώμη σου για αυτούς που σκάνε τα σπυράκια τους.. Είναι, νομίζω, μια αγχολυτική και ακίνδυνη διαδικασία, εφόσον δε βλάπτεις την υγεία σου, αλλά ποιο πιστεύεις είναι το όριο που σηματοδοτεί ότι κάτι δεν πάει καλά και ίσως πρέπει να απευθυνθείς σε ψυχολόγο;

Ακίνδυνη; Εντάξει, δεν βλάπτεις την υγεία σου, αλλά δημιουργείς σημάδια-κρατήρες στο πρόσωπό σου και κινδυνεύεις με πολλαπλασιασμό της μόλυνσης. Δεν θα το έλεγα εντελώς ακίνδυνο. Για την άλλη ερώτηση, καταλαβαίνεις ότι κάτι δεν πάει καλά όταν αυτό που κάνεις εμποδίζει την καθημερινότητά σου ή/και σου δημιουργεί ενοχές.

________________
10.

απαντάς σε όλες τις ερωτήσεις που σου κάνουν μέσω ιντερνετ?


Δεν μου έχουν στείλει ακόμη με ταχυδρομείο.

________________
11.

Γιατί έχω γίνει πιο εύθικτη και πιο τσατίλω με το που άρχισα ψυχανάλυση; Μήπως τελικά δεν είναι για μένα αυτά; Μήπως μετατραπώ σε μια εγωίστρια του κερατά που δε σηκώνει κουβέντα και μείνω χωρίς φίλους, γκόμενο κλπ;;

Το έχω παρατηρήσει αυτό το φαινόμενο σε κάποιους που κάνουν ψυχανάλυση (ή και χωρίς να κάνουν ψυχανάλυση, που πηγαίνουν σε ψυχίατρο ή ψυχολόγο) και δεν έχω καταλάβει αν είναι κάτι παροδικό που περνάνε όλοι, πριν ισορροπήσουν ξανά, ή αν πρόκειται περί κακού συνδυασμού ειδικού/πελάτη.
Κοίτα όμως τι μου κάνει εντύπωση: γιατί ρωτάς εμένα και όχι αυτόν που οφθαλμοφανέστατα πρέπει να ρωτήσεις;

________________
12.

Αγαπητη α ,μπα
ειμαι καινουρια στην παρεα και επεσα τυχαια στη σελιδα..διαβασα ολα οσα μπορουσα και νομιζω οτι η ανωνυμη απορια μου ταιριαζει ακριβως εδω και αναζητα μια ανωνυμη αντικειμενικη απαντηση.Αφησα το αγορι που ημουν μολις λιγο καιρο μαζι γιατι ειχε διαβητη.Δεν αντεχα αλλες υπογλυκαιμιες ,δεν αντεχα αλλο αγχος και πιεση απο τους δικους μου ανθρωπους που ανησυχουσαν και τα παρατησα κατι που δεν του αξιζε.Σκεφτομαι συνεχεια οσα ειχα διαβασει ολον αυτο το καιρο για το διαβητη και ,οσα ειχα μαθει μαζι του για αυτο και θυμαμαι την αρχικη μου ορεξη και προθυμοτητα να το συζητησω ,να παρω μερος και δεν μπορω να καταλαβω τι αλλαξε μεσα μου και μπηκε το προβλημα αυτο αναμεσα μας.Ενιωσα πραγματικα οτι απο στηριγμα που ημουν εγινα βραχνας και αοφασισα να βγω απ αυτη τη σχεση...Δεν μπορω ομως να αναρωτηθω ποσο λιγοτερο ανθρωπο με κανει αυτο.και.ποσο μεγαλυτερη ρατσιστρια?Ευχομαι και ειμαι σιγουρη να βρει καποια κοπελα που θα του αξιζει και θα τον στηριζει στο επακρον. Ισως ομως αυτα τα λεω στον εαυτο μου για να δικαιολογησω τα αδικαιολογητα ..

Η λέξη ρατσίστρια δεν ταιριάζει με τίποτα. Η υπόθεση δεν έχει σχέση με φυλή, εσύ δεν τον θεωρείς κατώτερο επειδή έχει διαβήτη κι επίσης δεν θεωρείς κατώτερους όλους όσους έχουν διαβήτη.
«Φυγόπονη», ίσως. Αλλά δεν θα σε καταδίκαζα στις φωτιές της Κόλασης. Δεν ξέρω πόσο χρονών είσαι, δεν ξέρω τι εμπειρίες έχεις, δεν ξέρω τι άλλο αντιμετωπίζεις στη ζωή σου, δεν ξέρω πόσο καιρό κράτησε αυτή η σχέση. Όλα αυτά έχουν μεγάλη σημασία. Όπως πολύ μεγάλη σημασία έχει ότι ο διαβήτης είναι σοβαρή υπόθεση που απαιτεί υπευθυνότητα.
Δεν είχες το κουράγιο; Το κέφι; Την ωριμότητα; Πάντως κάτι δεν είχες, και δεν μπόρεσες να αναλάβεις το βάρος του ρόλου σου. Το κατάλαβες και αποσύρθηκες γρήγορα και από όσο μπορώ να καταλάβω, διακριτικά. Δεν ήταν το χειρότερο πράγμα που μπορούσες να κάνεις. Δεν ήταν το λιγότερο ανθρώπινο πράγμα που μπορούσες να κάνεις, υπάρχουν πολλά ακόμη σκαλοπάτια προς τα κάτω. Ήταν πάντως καλύτερο από τον να τον επιβαρύνεις με το σκοτεινό σύννεφο της βουβής σου απόρριψης.

Σας αφήνω με λίγη μουσική (δε γράφονται τέτοια σήμερα, νιανιανιανια). Φιλιά σε όλους.

31

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

16 σχόλια
11. Όταν πηγαίνεις σε ψυχολόγο ένα από τα πρώτα πράγματα που αρχίζεις να μαθαίνεις είναι πως να προστατεύεις τον εαυτό σου σε όλα τα επίπεδα. Για σένα πας άλλωστε εκεί. Οπότε αρχικά ναι βγαίνει μια επίθεση προς όλους, μέχρι να μάθεις τα όρια σου και να βρεις την χρυσή τομή. Πάντα ξεκινάμε από τα ακρα που είναι πιο εύκολα και κινούμαστε προς την ισορροπία. Θα περάσει.
Δεν ομιλείτε την ελληνική αγαπητέ; όταν διαβάζετε 'κάποιοι' εσείς καταλαβαίνετε 'ΟΛΟΙ'; να το κοιτάξετε αυτό, μπορεί να έχει να κάνει με τα χημικά...(κατα τα άλλα εσείς είστε αυτός που αδικείτε το φύλο σας όταν συνδέεται το ζήτημα της νομικής κηδεμονίας ενός παιδιού με το συναίσθημα αγάπης, δωσίματος και στοργής που θα έπρεπε να βγαίνει πηγαίο σε όσους επέλεξαν να γίνουν γονείς)
" Ο Συνομιλητής αυτός πιστεύει ότι επειδή η Αδιάφορη Προσωπική του Ιστορία δεν ταιριάζει (ή πιστεύει ότι δεν ταιριάζει) με την γενική παρατήρηση, αυτό σημαίνει ότι η γενική παρατήρηση είναι λανθασμένη "Αυτό είναι τραγικά αυθαίρετο συμπέρασμα. Υπάρχει κυρίως το " Παιδιά, υπάρχουν και αξιοσημείωτες ( και πολυπληθείς ) εξαιρέσεις. Και κανείς δεν είπε πως ο κανόνας δεν ισχύει. "
ή τουλάχιστον οποτε εχεις σχετική διάθεση - υπάρχει τοσο καλή μουσική - κάθε φορά που το διαπιστώνω αισθάνομαι σαν παιδί που του χαρίζουν ενα δώρο
Αγαπημένη μου Α-μπα, σ' ευχαριστώ πολύ που μου απάντησες (Νο. 7)Και πολυ καλά τα λές :)Καθώς περιμένα να περάσουν οι μέρες μέχρι να μου απαντήσεις έκατσα και σκέφτηκα αρκετά πράγματα σχετικά με ότι μου έχει συμβεί γενικώς στις διαπροσωπικές μου σχέσεις. Βλέπω πως δυσκολεύομαι, χρόνια τώρα με τους άλλους ανθρώπους σε όλους τους τομείς. Δεν το αναλύω, στο μεγαλύτερο ποσοστό ξέρω πως φταίω και αποφάσισα να ψάξω να βρώ τις αιτίες, ξέρω πως βρίσκονται μέσα μου ....Να είσαι πάντα καλά κορίτσι μου και πάλι σε ευχαριστώ!! xxxxxxxxxxxxΥ.Γ. Διάλεξες κομματάρα για τέλος!!!!!!!!! Και ναι, δεν γράφονται τέτοια σήμερα :) :)
#12: δες το και λίγο διαφορετικά...τί θα μπορούσες να κάνεις από τη στιγμή που συνειδητοποίησες ότι το όλο θέμα σε ξεπερνάει; Θα μπορούσες να εγκλωβιστείς σε έναν φαύλο κύκλο τύψεων-αγανάκτησης και θα κατέληγες να μισείς τον εαυτό σου που φαινομενικά θα στήριζες τον σύντροφό σου αλλά από μέσα σου θα καταριόσουν την ώρα και τη στιγμή που σου έτυχε κάτι τέτοιο. Τουλάχιστον, ήσουν φυγόπονη και ειλικρινής...φαντάσου να ήσουν άπονη και υποκρίτρια.
#3 Από πότε το να μείνει ένας πατέρας με το παιδί του σπίτι και να το φροντίσει - δηλαδή να συμμετέχει στην ανατροφή του - ονομάζεται ''νταντά του παιδιού'';;;;;
@ Ψεκασμένος: Όπως ακριβώς το θέτει η Miss Gostrey, προηγείται το να αναλαμβάνουν πλήρεις ευθύνες και οι περισσότεροι άνδρες, και έπεται η από κοινού κηδεμονία. Αλλιώς είναι σα να μου λες ότι πρώτα πρέπει να βγω Πάσχα στην Αθηνών-Κορίνθου, και μετά να πάρω δίπλωμα οδήγησης.
Ελπίζω να το είπε πάνω στον θυμό του και να μην τον εννοούσε. Έχω την εντύπωση ότι η ανεργία, η απομάκρυνση από την οικογένεια για δουλειά και η προοπτική της μετανάστευσης είναι που επιβαρύνει περισσότερο από όλα τον συγκεκριμένο άνθρωπο. Πάνω στο άγχος και στην πίεση λένε οι άνθρωποι και πράγματα που ίσως αλλιώς δεν θα σκεφτόταν καν. Είναι πολύ δύσκολο και ψυχοφθόρο να μην μπορείς να θρέψεις την οικογένεια σου, σε κάνει να αισθάνεσαι άχρηστος και να μπαίνεις σε άμυνα όταν συζητιέται το θέμα. Ίσως σκέφτηκε μέσα στην απελπισία του : "με έχουν ξεγράψει πλέον από προμηθευτή και προστάτη της οικογένειας, και μου δίνουν όποιους ρόλους τους περισσεύουν".
Ίσως πάλι να καλοπέρασε στο νησί μακρυά από ευθύνες και σκοτούρες και να αποφάσισε να γυρίσει στην ανεμελιά. Με τρομάζει το πόσο εύκολα μπορούν κάποιοι μπαμπάδες να αποχωριστούν την οικογένεια τους. Η μετανάστευση θα έπρεπε να είναι η έσχατη λύση για να μην διαλυθεί η οικογένεια.Και η κοπέλα να πρέπει να δουλεύει, να φροντίζει το παιδί κ γενικότερα όλο το νοικοκυριό και να εχει κ τα ψυχολογικά του άνεργου... Ε, όχι! Πάει πολύ!
Για όσο καιρό κάποιοι πατεράδες θα θεωρούν την συμμετοχή στην ανατροφή των παιδιών τους ώς 'babysitting' και ως 'ο ρόλος που περισσεύει', η κηδεμονία τέκνων σε περίπτωση διαζυγίου καλά θα κάνει να πηγαίνει κυρίως στην μητέρα...
@margarita86, Miss Gostrey, joniΑπό την αρχή το θεώρησα μακρινή πιθανότητα στην καλύτερη περίπτωση (για αυτό και ξεκίνησα το σχόλιο με την λέξη "ελπίζω"), αλλά καθώς στις ερωτήσεις της στήλης η εκπροσώπηση είναι πάντα μονόπλευρη επειδή ακούμε μόνο την οπτική αυτού που καταθέτει την ερώτηση, είπα να το ρίξω και αυτό σαν ένα όχι τελείως απίθανο σενάριο. Φοβάμαι όμως, παρόλο που εννοείται ότι θα προτιμούσα την δική μου βερσιόν, πως έχετε όλες δίκαιο.
#1 Πρώτον, το πρόβλημα σου είναι πολύ κοινό οπότε μην αισθάνεσαι τόσο άσχημα. Νομίζω πως η λύση δεν είναι να σου πω που θα βάλεις τα χέρια σου αλλά γιατί νιώθεις τόσο άβολα. Κατά τη γνώμη μου μάλλον ντρέπεσαι λιγάκι και συνεχώς σε απασχολεί το πως φαίνεσαι στους άλλους. Ίσως χαμηλή αυτοεκτίμηση...; Προσπάθησε να εστιάζεις στα άτομα με τα οποία βρίσκεσαι ή στο χώρο που βρίσκεσαι περισσότερο παρά στον εαυτό σου και στο πως σε βλέπουν οι άλλοι. Προσπάθησε να δουλέψεις λίγο την αυτοεκτίμηση σου και όλα θα βγούν πιο φυσικά. ;)
#1 Ακόμα και αν γίνει πιανίστρια 8α είναι λιγο δύσκολο να κουβαλάει το πιάνο στα μπαράκια για να έχει να κάνει κατι με τα χέρια της. Βέβαια θα έκανε τρομερή εντύπωση, ειδικά αν ήταν απ αυτα με ουρά, και θα έφερνε όλους τους υπόλοιπους σε αμηχανία.Μεχρι να μάθεις πιάνο δοκίμασε α) το μπεγλέρι. Θα είσαι σαν 90's κουτσαβάκι αλλά βοηθάει. β) αν αντέχεις το είδος, να πηγαίνεις σε μαγαζιά που παίζουν μέταλ. Θα κάνεις air guitar ή air drums και θα περάσεις ζάχαρη.γ) πιο εύκολη και διακριτική λύση ειναι όταν φοράς παντελόνι να βάζεις τον αντίχειρα στη θηλιά για τη ζώνη. Γι' αυτο τα ράβουν, βασικά είναι κρεμάστρες χεριών. Αν φοράς φούστα κανείς δε κοιτάει τα χέρια σου.
Πριν λίγους μήνες η κολλητή μου διαγνώστηκε με καρκίνο. 26 χρόνων. Τη μέρα που το έμαθε ο συντροφός της (3 χρόνια σχέσης) της είπε οτι δε μπορεί να το διαχειριστεί και εξαφανίστηκε. Η άλλη κολλητή μας 12 χρόνια φίλες δε πήρε ούτε ένα τηλ να μάθει πως πάει ενώ μέχρι τη διάγνωση υπήρχε καθημερινή επαφή. Στην αρχή μου είχε βγεί οργή και μίΣος και για τους 2. Πλέον μόνο λύπηση αισθάνομαι γι"αυτούς. Αν δε μπορούν να στηρίξουν ανθρώπους που αγαπάνε , φανταστείτε με τι αδυναμία θα χειριστούν την οποιαδήποτε δυσκολία που θα προκύψει στη ζωή τους. Για τα κουτά πουλιά, φωλιά φτιάχνει ο θεός δεν έλεγαν παλιά;
#10 Αν είσαι τύπος που νοσταλγείς την εποχή που περιμέναμε με αγωνία τον ταχυδρόμο πως σου φαίνεται σαν ιδέα να σου έστελναν και γράμματα? Θα έκανες ενα σπέσιαλ εντίσιον α μπα με τις επιστολές σκαναρισμένες (για να γλιτώσεις το γράψιμο στο πισι) και απο κάτω κλασικά την απάντηση σου. Σίγουρα θα έπρεπε να βάλεις αυστηρό όριο λέξεων για να μη γράφουν κατεβατά. Απ τον γραφικό χαρακτήρα ίσως καταλάβαινες περισσότερα για τον αποστολέα. Θα μάζευες και γραμματόσημα