Αγαπητή ‘Α, μπα’, γιατί με προδίδουν οι πάντες;

Αγαπητή ‘Α, μπα’, γιατί με προδίδουν οι πάντες; Facebook Twitter
18

________________
1.


Με τί κριτήρια διαλέγεις το μεταπτυχιακό σου? Είμαι 3ο έτος και το πτυχίο μου είναι πολύ γενικό. Έτσι και αλλιώς δηλαδή μπήκα στη σχολή με την προοπτική μεταπτυχιακού. Αλλά πώς μπορείς να βρείς σε τι πραγματικά θές να ειδικευτείς...Βασικά, απο τη μία σκέφτομαι οτι δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για τέτοιες μεγάλες αποφάσεις, αλλα σκέφτομαι κιόλας ότι άμα θές κάτι πολύ ξέρεις και τι είναι... και εγώ δέν ξερω... Μήπως δέν θελω??- E.P.


Εξαρτάται από το πόσο επείγον είναι να βρεις δουλειά μετά το μεταπτυχιακό. Αν το βλέπεις ως όχημα για δουλειά, πρέπει να είναι κάτι που ξέρεις ότι μπορεί να σε οδηγήσει κάπου επαγγελματικά (και πού ακριβώς).

________________
2.


"Έχει λίγο καιρό που ανακάλυψα την στήλη σου (και γενικά το Lifo) και
δηλώνω φανατικός αναγνώστης σου!
Ρε Α, μπα έχω ένα θέμα, δεν μπορώ να πω σ' αγαπώ σε κάποιον/α αν δεν το εννοώ πραγματικά και γίνονται παρεξηγήσεις.
Δεν μπορώ... Μπορώ, αλλά δεν βρίσκω το νόημα να το πω ενώ δεν το πιστεύω.
Γιατί οι άνθρωποι μερικές φορές με πιέζουν για να το ακούσουν;
Γενικά προσπαθώ με τις πράξεις μου να δείξω τα συναισθήματα μου (φιλικά ερωτικά ή οτιδήποτε άλλο) αλλά πολλές φορές δεν αρκεί ενώ δυο ψεύτικες φράσεις θα αρκούσαν. Δεν μ' αρέσουν οι μεγάλες κουβέντες και μετά στις πράξεις να φαίνονται άλλα.
τέλος πάντων, έχω ένα κατεβατό να σου γράψω αλλά βαριέμαι όταν διαβάζω κατεβατά άλλων οπότε θα το αφήσω εκεί. Πιστεύω ότι μπήκες στο νόημα.
when words fail"-pepermint26"

Το να μη λες πράγματα που δεν εννοείς δεν δημιουργεί παρεξηγήσεις. Εντελώς το αντίθετο συμβαίνει.
Επειδή είναι πολύ σπάνιοι οι άνθρωποι που αποφεύγουν τα μεγάλα λόγια και εννοούν αυτά που λένε, τα λόγια για τους περισσότερους δεν έχουν αξία. Τα «σ' αγαπώ» είναι σαν τα λεφτά στη Μονόπολη. Οπότε γι 'αυτό δεν καταλαβαίνουν την επιμονή σου να μην το λες. Μη νομίζεις όμως και ότι αν το ακούσουν θα το αντιμετωπίσουν με το σεβασμό που απαιτείται. Λόγια, όλο λόγια, για να εξυψώσουμε το μέτριο.

________________

3.


Αγαπητη Α μπα, εκανα την πρωτη μου σχεση σε μεγαλη ηλικια(στα 23 μου χρονια), μετα απο πολλες απογοητευτικες γνωριμιες και μοναξια. Ειμαι πολυ τυχερη γιατι ειμαι μαζι με εναν ανθρωπο που με αγαπαει και τον αγαπαω, αισθανομαι πολυ ερωτευμενη μαζι του και νιωθω οτι ειναι ο ανθρωπος μου. Ειμαι τοσο ευτυχισμενη, που προκυπτει ενα σοβαρο προβλημα:φοβαμαι οτι θα τον χασω! Φοβαμαι οτι ζω ενα ονειρο και θα ξυπνησω στην προηγουμενη μιζερια μου. Φοβαμαι οτι θα πεθανει.ή οτι θα πεθανω εγω και δεν θα προλαβουμε να ζησουμε μαζι οσα θελω. Με λιγα λογια, ταλανιζομαι απο αυτην την παραλογη φοβια και δεν ξερω πως να τη νικησω. Σ' ευχαριστω πολυ, εισαι το μαναδικο ατομο στο οποιο εκμυστηρευτηκα αυτο το φοβο μου.- ελενη


Δεν είναι παράλογη η φοβία, γι' αυτό δε μπορείς να τη νικήσεις. Αυτό είναι η ζωή, η συνεχής προσπάθεια του να ξεχάσουμε ότι όλα μπορούν να χαθούν σε μια στιγμή (βέβαια αυτό ισχύει μόνο για όσους σκέφτονται, δυστυχώς η ευφυΐα πληρώνεται ακριβά). Μπορεί η σκέψη αυτή να ατονήσει από μόνη της γιατί η ζωή είναι ένα ποτάμι που σε τραβάει θες δε θες. Αν όχι, ίσως αν συμφιλιωθείς με τη σκέψη χωρίς να προσπαθείς να την καταπνίξεις ως παράλογη ίσως καταφέρεις να έρχεται στην επιφάνεια λιγότερο συχνά και με μικρότερη ένταση.


________________
4.


Γιατί θέλουμε τόσο πολύ να ξεχωρίσουμε από τους άλλους? -Τσοκάρω

Αν η μαμά σου σε έχει πείσει ότι είσαι το δώρο του Θεού στη γη χωρίς να σου βάζει όρια και δικαιολογώντας τις αδυναμίες σου, δεν έχεις μάθει να σέβεσαι τους κοινωνικούς κανόνες. Όταν δεν είναι η μαμά μπροστά θέλεις να συνεχίζεις να καταπατάς τα όρια με τη δικαιολογία ότι «δεν είσαι σαν τους άλλους». Οπότε για να αναγκάσεις τους άλλους να προσαρμόζονται στις δικές σου ανάγκες δηλώνεις διαφορετικότητα με διάφορους τρόπους: απαιτώντας σε εστιατόρια φαγητά που δεν υπάρχουν στον κατάλογο, αναπτύσσοντας διάφορες παραξενιές (με ενοχλεί ο αέρας, ο ήλιος, το χοντρό αλάτι), αναλύοντας τις αρρώστιες σου και γενικώς, σπάζοντας τα νεύρα ολονών. Με τον ίδιο τρόπο μπορείς να δικαιολογήσεις και την απόρριψη των άλλων, θεωρώντας ότι είσαι τόσο ξεχωριστός που δε σε καταλαβαίνει κανένας.


Η πλάκα είναι ότι κανείς δε χρειάζεται να προσπαθήσει να είναι ξεχωριστός, γιατί όλοι είναι, και αυτό τους εξισώνει αυτόματα, εκτός από μερικούς που είναι ξεχωριστά ανυπόφοροι.

________________
5.


"Αγαπητή Α-μπα,
βλέπεις καθόλου ελληνική tv; Τι γνώμη έχεις; Οι ράδιο αρβύλα σου αρέσουν ;"- Τζει-αρ


Α πα πα πα πα.

 

________________
6.


Είναι ιδέα μου ή το να γίνεις γραφίστας είναι πολύ της μόδας τα τελευταία χρόνια; Οι γραφίστες είναι κάτι σαν καλλιτέχνες (όχι στο είδος τους αλλά με τη γενικότερη έννοια, σαν εργαζόμενοι αλλά με καλλιτεχνικές ανησυχίες δηλ.);


Το να έχεις mac και photoshop αρκεί για να δηλώνεις γραφίστας, κάτι που με κάνει να λυπάμαι τους αληθινούς γραφίστες. 

________________
7.


Γιατί τα παιδιά σε όσο άθλιες συνθήκες και να ζουν (π.χ.βλέπω συχνά γυφτάκια, χωρίς παπούτσια να ζητιανεύουν και ξέρω ότι τα συγκεκριμένα ζουν με τους γονείς τους σε παραπήγματα έξω από τη μικρή πόλη που ζω) χαμογελάνε και γελάνε συχνά ενώ σε ένα ενήλικα με πολλά προβλήματα δεν του παίρνεις εύκολα χαμόγελο;


Το τσουβάλιασμα, η γενίκευση και η μονομερής παρατήρηση είναι τόσο έντονα σ' αυτή την ερώτηση που πιστεύω ότι έχεις ήδη την απάντηση στο μυαλό σου.

________________
8.


"Θα ήθελα να μάθω πώς γίνεται η προώθηση ενός μπλογκ. Πως μπορώ να το κάνω πιο γνωστό.
Thanks a lot!"- somebody

Με το να είναι τόσο καλό ώστε να μη γίνεται να σε αγνοήσουν. Όλα τα άλλα είναι τσιρότα.

________________
9.


"α,μπουλα,
ειδα το ''amadeus''. Α Π Ι Σ Τ Ε Υ Τ Η παραγωγη.
μπορεις να κανεις για μενα το research και να μου λυσεις την απορια σχετικα με τις περουκες?
τι φαση επαιζε με τις περουκες στον 18ο αιωνα?
αυτοι που δεν τις φορουσαν ηταν σεμνοτεροι η ψωριαρηδες?"

Όλα ξεκίνησαν με τη σύφιλη. Η αρρώστια αυτή, χωρίς τα σημερινά φάρμακα, προκαλούσε πληγές στο δέρμα και απώλεια μαλλιών κατά τούφες, οπότε το γυμνό κρανίο ήταν ισοδύναμο με τεράστια ντροπή. Οι χτυπημένοι από την αρρώστια φορούσαν τις περούκες από ανάγκη αλλά αυτές οι περούκες, εκτός του ότι ήταν κακοφτιαγμένες, ήταν σημάδι αποτυχίας.


Όλα άλλαξαν όταν το 1655 βασιλιάς της Γαλλίας Louis XIV, 17 χρονών τότε, άρχισε να χάνει τα μαλλιά του. φοβούμενος ότι το φαλακρό του κεφάλι θα έβλαπτε τη φήμη του, κάλεσε 48 κατασκευαστές περούκας για να του φτιάξουν τις καλύτερες περούκες της γης. Το ίδιο έκανε και ο ξάδερφος του Louis, o Charles II, βασιλιάς της Αγγλίας, πέντε χρόνια μετά, επειδή τα μαλλιά του άρχισαν να γκριζάρουν. Οι αυλικοί δε μπορούσαν βέβαια να μην μιμηθούν τους άρχοντές τους και σύντομα έγινε συνώνυμο της αριστοκρατίας, περνώντας και στα κατώτερα στρώματα με πιο φτηνές εκδοχές. Οι περούκες έσωζαν από τις ψείρες, γιατί με ένα βράσιμο της περούκας και ξύρισμα γλίτωνες μια και καλή. Οι πούδρες έκρυβαν μυρωδιές και άλλαζαν το χρώμα, δίνοντας γαλάζιες, ροζ αποχρώσεις.


Όμως όταν το 1795 η Αγγλία φορολόγησε τις πούδρες και η Γαλλική Επανάσταση τις έκανε σύμβολο τις μισητής τάξης, η μόδα κατέρρευσε γρήγορα σε όλη την Ευρώπη.


________________
10.


"Γιατί τόσοι άνθρωποι γύρω μας, γίνονται με απίστευτη ευκολία το τρίτο πρόσωπο σε μια σχέση, χωρίς καμία ενοχή? Ενώ οι ίδιοι άνθρωποι, μόλις αντιληφθούν κάποιον άλλο να τους κάνει το ίδιο, ξαφνικά αποκτούν ήθος?"- Καποιος εκει εξω..


Ρωτάς γιατί ο κόσμος δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες του; Γιατί είναι πιο εύκολο να μην το κάνεις.

________________
11.


Πάνω στις χειρότερες σου απογοητεύσεις, όπου οι πάντες σε πουλάν, πουλάν τους εαυτούς τους, και όπου τα πάντα γύρω σου έχουν ξεπουληθεί. Εκεί είναι που βγάζεις τον πιο αγνό εαυτό σου και τον δίνεις οπουδήποτε, παντού στον πιο τυχαίο άσχετο. Ακόμα και σε αυτούς που απεχθάνεσαι, τους πιο σιχαμερούς. Είναι η στιγμή της ήττας σου, της πιο πικρής σου ήττας, αλλά και της νίκης σου, της πιο σπουδαίας νίκης. Τίποτε δεν έχει αξία και τα πάντα ρέουν απαλά.;


Ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα δεν φανταζόμουν ότι ο Χριστός διαβάζει 'Α, μπα'.

________________
12.


Α μπα, γιατί όχι;- JohnWave

Κάντο και θα δεις.

18

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

10 σχόλια
#6Πέστα Α, Μπα, πέστα! Εδώ, ούτε ο φίλος μου, που ξέρει ότι το έχω σπουδάσει το επάγγελμα, ότι το ήθελα από το γυμνάσιο να γίνω γραφίστρια, το τι ταλαιπωρία τρώμε οι του χώρου συνέχεια εξαιτίας των μη κατοχυρωμένων δικαιωμάτων και πολλών άλλων... ούτε ο φίλος μου δεν καταλαβαίνει ότι, ε, ναι ΔΕΝ αρκεί ένα photoshop για να είσαι γραφίστας, και ότι ναι, όταν βγάζω τα μάτια μου μια εβδομάδα να κάνω έρευνα, προσχέδια, ξανά προσχέδια και 10 διαφορετικές προτάσεις για λογότυπο, ναι, πρέπει να πληρωθώ, είναι δουλειά, δεν είναι "πατάω κουμπάκια και βγάζω ντιζαϊνιές..." Ουφ... :(
#3 H φωτογραφία είναι πανέξυπνο σχόλιο#9 Σ'ευχαριστώ πάρα πολύ για την ολοκληρωμένη απάντηση, δεν είχα μπει στον κόπο να το ψάξω ενδελεχώς και χάρηκα πολύ που μου λύθυκε κι εμένα η απορρία μαζί με του ερωτηθέντα!
Η βάση της ερώτησης 10 είναι τελείως λανθασμένη. Η συμφωνία σε μια σχέση γίνεται μεταξύ δύο επομένως το τρίτο άτομο δεν έχει καμία ευθύνη και κανένα λόγο να αισθάνεται ένοχος, γιατί δεν καταπατά κανένα κανόνα. Επίσης, αυτός που τρώει το κέρατο δεν έχει κανένα λόγο να ρίξει το φταίξιμο στον τρίτο, είναι καθαρά απόφαση και ευθύνη του συντρόφου του η απάτη.Βέβαια μετά έρχεται η ζήλεια και τα γυρνάει όλα ανάποδα... αλλά και πάλι νομίζω τέτοιου είδους μετατόπιση ευθυνών παραμένει αδικαιολόγητη
Νομίζω η ερώτηση αφορούσε άτομα που ενώ σκέφτονται όλα αυτά που ανέφερες όταν είναι το τρίτο πρόσωπο, αν έρθουν στη θέση του απατημένου λένε ότι το να μπαίνεις ανάμεσα σε ζευγάρι δεν είναι ηθικό. Οι άνθρωποι συχνά αλλάζουν γνώμη όταν αυτό τους συμφέρει, δεν είναι και κανένα μεγάλο μυστικό :)
Ίσως και να είναι όπως ακριβώς τα λες ή μπορεί να το έγραψε ειρωνικά. Δύσκολο να πεις στο γραπτό λόγο.Εγώ πάντως, για την ιστορία, συμφωνώ μ'αυτά που έγραψες. Και καλό θα είναι και ο απατημένος και το τρίτο πρόσωπο να αφήσουν τις μεταξύ τους ζήλειες κατά μέρος και να σκεφτούν και λίγο τον εαυτό τους. Γιατί αν δεν το κάνουν αυτό οι ίδιοι για την πάρτη τους σιγά να μην το πράξει ένας άγνωστος - σίγουρα πάντως δε θα το κάνει αυτός που απατά.
Το τρίτο άτομο συμβάλλει στην κοροϊδία του απατημένου, σωστά; Επιχειρήματα που προβάλλονται για την απαλλαγή του τρίτου από ευθύνη είναι το γεγονός ότι το τρίτο πρόσωπο δε συνδέεται με το απατημένο άτομο με κάποια συμφωνία και το γεγονός ότι αν το τρίτο πρόσωπο δεν έκανε σχέση με το δεσμευμένο άτομο που εξαπατά το σύντροφό του θα έκανε κάποιο άλλο και το αποτέλεσμα θα ήταν το ίδιο. Κατ' εμέ δε στέκουν. Ναι μεν ο δεσμευμένος έχει πολύ μεγάλη ευθύνη λόγω της σχέσης με το εξαπατημένο άτομο, αλλά ευθύνη έχει και ο τρίτος. Σαν άνθρωπος προς άνθρωπο, όφειλε να μη συμμετάσχει στην εξαπάτηση ενός άλλου ανθρώπου, ανεξάρτητα από αν τον ξέρει ή όχι, ή αν έχει σχέση μαζί του. Ουδεμία σημασία έχει η υπόθεση ότι αν δε έκανε σχέση με τον δεσμευμένο το τρίτο πρόσωπο, κάποιος άλλος θα βρισκόταν στη θέση του. Αυτά είναι υποθέσεις απλώς. Το ζήτημα είναι ότι ο τρίτος συνέβαλλε ηθελημένα στην εξαπάτηση κάποιου, και αυτό κατά τη γνώμη μου δεν μπορούμε να το παραβλέψουμε. Φυσικά δε λέω ότι πρέπει να τιμωρείται η πράξη, αλλά κατά τη γνώμη μου είναι ηθικά αμφισβητήσιμη.
αναμεσα στη θεωρια της απολλωνειας στασης του απατημενου, και στη θεωρια της φαουστικης πραξης του τριτου προσωπου, υπαρχει η θεωρια της επικουρειας αποφασης του ενοχου οτι τελικα 'its just a ride'.
Τσουτσού, σκέφτομαι τα εξής. Δεν είναι μόνο συναισθηματική η προστασία για την οποία μιλάω. Σκέψου τα αφροδίσια. Επίσης η σχέση μπορεί να έχει οικονομικές προεκτάσεις, ή παιδιά. Ο άλλος μπορεί να έχει επενδύσει στην σχέση με πολλούς τρόπους, όχι μόνο συναισθηματικά. Βέβαια, αν ήμουν στη θέση του απατημένου ατόμου, δε θα πήγαινα να ζητήσω τα ρέστα από το τρίτο άτομο αν δεν είχαμε φιλική σχέση, ούτε προτείνω στους απατημένους να ζητάνε τα ρέστα από τους τρίτους. Θα ασχολούμουν με τα λάθη τα δικά μου και του συντρόφου μου και τις δικές μας ευθύνες. Όμως, αν δεν ήμουν η κερατωμένη, αλλά μια ανεξάρτητη φίλη του τρίτου ατόμου, και μάθαινα για το ρόλο του, θα έπεφτε στην εκτίμησή μου ως προς την ποιότητα του χαρακτήρα του. Δε σου λέω ότι απαραίτητα θα το έκανα πέρα, αλλά κάτι θα άλλαζε στην άποψη μου σίγουρα, με αρνητικό τρόπο, ειδικά αν μου έλεγε ότι δε μετανιώνει για το ρόλο του και δε νιώθει άσχημα για τον εξαπατημένο. Τα ίδια και στην περίπτωση που θα ήμουν εγώ το τρίτο άτομο. Θα έχανα μεγάλο μέρος της αυτοεκτίμησής μου, τόσο για το ότι συνέβαλα στην εξαπάτηση κάποιου όσο και για το ότι υποτίμησα τον εαυτό μου δεχόμενη να είμαι το τρίτο πρόσωπο και να έχω σχέση με κάποιον που εξαπατά αυτόν που αποκαλεί "άνθρωπό του". Αυτό εννοώ όταν λέω ηθικά αμφισβητήσιμη πράξη, όχι να ζητάμε τα ρέστα από τον τρίτο και τον κατηγορούμε για όλα. Αλλά και ο τρίτος έχει ευθύνη και δεν είναι ηθικά άμεμπτος.
@3:-τι θα πάθω αν καεί το σπίτι μου?-αυτό μπορεί να μη γίνει ποτέ.-κι αν γίνει?-μπορεί ως τότε να΄χεις μετακομίσει και να μη σε νοιάζει τόσο.-μα αν γίνει τώρα?-μπορεί να εκπλαγείς με τον εαυτό σου ότι το αντέχεις παραπάνω απ' όσο το προεξοφλείς σήμερα.νομίζω συμβαίνει σε όλους μας κάποια στιγμή που τα πράγματα πάνε καλά, να θελουμε να "ξορκίσουμε" το κακό μάτι από την ευτυχία μας δημιουργώντας υποθετικά προβλήματα.
@3:-τι θα πάθω αν καεί το σπίτι μου?-αυτό μπορεί να μη γίνει ποτέ.-κι αν γίνει?-μπορεί ως τότε να΄χεις μετακομίσει και να μη σε νοιάζει τόσο.-μα αν γίνει τώρα?-μπορεί να εκπλαγείς με τον εαυτό σου ότι το αντέχεις παραπάνω απ' όσο το προεξοφλείς σήμερα.νομίζω συμβαίνει σε όλους μας κάποια στιγμή που τα πράγματα πάνε καλά, να θελουμε να "ξορκίσουμε" το κακό μάτι από την ευτυχία μας δημιουργώντας υποθετικά προβλήματα του μέλλοντος.