ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
9.9.2018 | 02:42

Οι παρέες και οι φίλοι δεν πέφτουν ξαφνικά από τον ουρανό.

Κερδίζονται. Τραβάμε ανθρώπους κοντά μας ή τους διώχνουμε ανάλογα τι εκπέμπουμε. Δεν το λέω για να θίξω όσους είναι μόνοι, αλλά για να τους βάλω λίγο σε σκέψεις μήπως βοηθηθούν κάπως. Αν δεν θέλετε συμβουλές μην διαβάζετε παρακάτω καλοπροαίρετα τα λέω πάντως. Εδώ που δουλεύω έχω δει πολλούς να έρχονται από μακριά και να είναι ξένοι στην πόλη. Μερικοί κάνουν αμέσως γνωριμίες και άλλοι ακόμη και μετά από χρόνια είναι μόνοι χωρίς να το έχουν επιλέξει και δεν τα καταφέρνουν να κάνουν παρέες. Είναι αυτοί που παραπονούνται πως οι παρέες είναι κλειστές και τους αφήνουν απέξω. Δεν είναι έτσι, το βλέπουμε σε εκείνους που βρίσκουν τον τρόπο αβίαστα και γρήγορα. Οι άνθρωποι αυτοί είναι διαφορετικής ηλικίας και φύλου, απλά έχουν κάποια στοιχεία που στους άλλους λείπουν. Δεν γεννήθηκαν όμως όλοι έτσι, μερικοί κοπίασαν για να τα αποκτήσουν. Πολλά χρόνια εμπειρίας και διάφορων συζητήσεων με έχουν πείσει πως όποιος γεννήθηκε για παράδειγμα λιγότερο επικοινωνιακός μπορεί να το διορθώσει. Όταν βλέπουμε κάποιον άνθρωπο πρώτη φορά, μέσα σε 10 με 30 δευτερόλεπτα έχουμε βγάλει " πόρισμα". Αυτό λέει η επίσημη εκδοχή εγώ είμαι της γνώμης πως πρόκειται για λιγότερο από 10 δευτερόλεπτα. Η πρώτη εντύπωση είναι αποφασιστική, και σπανίως στην πορεία αλλάζει. Το αντίθετο, επιβεβαιώνεται. Τι είναι αυτό που βλέπουμε με την πρώτη ματιά; Σωστά, την εξωτερική εικόνα, τα ρούχα, τη γλώσσα του σώματος. Τέλος αυτό που αποπνέουμε και το πιάνει ο καθένας με τις "κεραίες" του. Είμαστε δυνατοί μέσα μας; Αρέσουμε και πιστεύουμε στον εαυτό μας; Είμαστε ανοιχτοί και ευχάριστοι για καινούργιους ανθρώπους; Έχουμε κάτι να πούμε, είμαστε σε θέση να μεταδώσουμε καλή διάθεση, έχουμε αίσθηση του χιούμορ; Όλα αυτά έχουν μεγάλη σημασία. Άνθρωποι κάνουν χώρο για άλλους ανθρώπους όταν έχουν κάτι να κερδίσουν, και όχι να χάσουν. Έτσι είναι οι άνθρωποι φτιαγμένοι, δεν είναι κακό αυτό αλλά πολύ λογικό. Έχουμε κάποια γοητεία για να "πειστούν" να δώσουν αυτό τον χώρο; Αν όχι μπορούμε να το δουλέψουμε. Δεν θα γίνουμε άλλοι, απλά καλύτεροι, θα βελτιωθούμε. Αν είμαστε καλά με τον εαυτό μας και χαλαροί στις συναναστροφές μας έχουμε κάνει το πρώτο σημαντικό βήμα. Να μην απαιτούμε, να μην περιμένουμε, να μην κρεμόμαστε από κανέναν. Αν βρούμε παρέα καλά, αν όχι δεν τρέχει τίποτε περνάμε και μόνοι μας καλά. Αυτό είναι που πρέπει να εκπέμπουμε και για να γίνει αυτό πρέπει να το νιώσουμε αλήθεια, να το ζούμε, αλλιώς δεν κοροϊδεύουμε κανέναν. Οι άνθρωποι δεν θέλουν αυτό που δεν θέλουν οι άλλοι, το ίδιο ισχύει και στις ερωτικές σχέσεις. Υπάρχουν άνθρωποι που αποκτούνε φήμη πως ψάχνουν και δεν βρίσκουν σύντροφο, αυτό διώχνει και τους υπόλοιπους. Είναι άλλοι που αλλάζουν συνέχεια συντρόφους, ακόμη χειρότερα αν διαρκώς εγκαταλείπονται. Ισχύει το παραπάνω: κανείς δεν θέλει αυτό που "περισσεύει". Αν δεν στεριώνετε με κανέναν ενώ θέλετε, ψάξτε να βρείτε το γιατί. Μην τα ρίχνετε στους άλλους, δεν φταίνε οι άλλοι ούτε η εποχή, άλλοι τα καταφέρνουν και το ξέρετε. Αν "νταντεύετε" τον εαυτό σας και δεν αναλαμβάνετε ευθύνες για τυχόν αποτυχημένες σχέσεις ή έλλειψη φίλων, δεν θα αλλάξει ποτέ η ζωή σας. Είναι επώδυνο αυτό που λέω αλλά δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Όλοι μας μπορούμε να γελαστούμε, να κάνουμε λάθος αλλά όταν αυτό είναι καθεστώς φταίμε οι ίδιοι χωρίς καμιά αμφιβολία. Ας αναρωτηθεί κανείς με ειλικρίνεια τι έχει να δώσει για να κρατήσει έναν άνθρωπο ή κάποιους φίλους. Ας προσπαθήσει να "δει" αντικειμενικά τον εαυτό του, αν ήταν κάποιος τρίτος θα τον επέλεγε να τον βάλει στη ζωή του; Αν όχι, γιατί όχι; Τι φταίει, τι λείπει; Έχουμε εμείς οι ίδιοι κάποια από τα χαρακτηριστικά που έχουν όσοι μας αρέσουν; Ας προσπαθήσουμε να βρούμε πέντε λόγους γιατί να μας επιλέξουν άλλοι άνθρωποι. Και αν δεν βρούμε, τότε κάτι πρέπει να κάνουμε. Μια λέξη για τα ρούχα. Με τον τρόπο που ντυνόμαστε "συστηνόμαστε" χωρίς να πούμε κουβέντα. Δείχνουμε ποιοι είμαστε, ίσως εκπέμπουμε παραίτηση, ίσως πως είμαστε πρακτικοί άνθρωποι, ίσως βγάζουμε επιπολαιότητα ή ανασφάλεια. Η φωνή επίσης είναι πολύ σημαντικό εργαλείο. Ο τόνος, η ένταση, η χροιά, όλα έχουν σημασία. Θα μπορούσα να γράφω μέχρι αύριο, αλλά πιάσατε το νόημα. Αν ο κάθε άνθρωπος που είναι μόνος σπαταλούσε λιγότερο χρόνο στο διαδίκτυο και στο να αναλύει τους παράγοντες που τον οδήγησαν στην απομόνωση, και περισσότερο στο να εντοπίσει τα ελαττώματά του και να τα βελτιώσει, θα υπήρχαν λιγότεροι άνθρωποι μονάχοι. Να είσαστε ανοιχτοί και να δείχνετε εμπιστοσύνη στους ανθρώπους. Αν έχετε αρνητικές εμπειρίες μη τις μεταφέρετε σε άλλους προς θεού αυτό είναι καταστροφικό. Αν αρχίσετε να αναλαμβάνετε οι ίδιοι ευθύνες και επικεντρωθείτε στον εαυτό σας και στις δικές σας αδυναμίες θα σας φανεί πιο εύκολο να εμπιστευτείτε ανθρώπους. Δεν είναι απλό θέλει κόπο και χρόνο αλλά το αποτέλεσμα θα σας αποζημιώσει. Εύχομαι καλή δύναμη σε όσους αποφασίσουν να αλλάξουν και να κάνουν επιτέλους φίλους και δεν εύχομαι "καλή τύχη", γιατί δεν είναι θέμα τύχης. Στο χέρι σας είναι πιστέψτε το, άνθρωποι κάνουν κάθε μέρα γνωριμίες όπου και αν βρεθούν. Από τον φούρνο της γειτονιάς τους μέχρι στις ουρές των καταστημάτων στα ταμεία σε κομμωτήρια και καφετέριες, κυριολεκτικά παντού. Δεν υπάρχει περίπτωση να είσαστε αστείοι, δημιουργικοί, συμπαθητικοί, θετικοί άνθρωποι και να σας απορρίπτει όλος ο κόσμος. Οι περισσότεροι θα σας θέλουν στην παρέα τους και δεν θα σας "ξεχνάνε". Ξεκινήστε δουλειά και θα δείτε.
5
 
 
 
 
σχόλια
Τα πράγματα δεν είναι πάντα τόσο απλά. Σε κάποια σημεία συμφωνώ, αλλά το να βρεις πραγματικούς φίλους και ένα καλό σύντροφο δεν απαιτεί μόνο διαπροσωπικές ικανότητες. Είναι και θέμα συγκυρίας, timing, κοινωνικομορφωτικού επιπέδου, οικογενειακής κατάστασης... Και ναι η εποχή όντως είναι δύσκολη γιατί εκτός από οικονομική βιωνουμε και κοινωνική κρίση. Δεν είναι όλα στο χέρι μας πάντα δυστυχως. Υπάρχουν ανθρωποι με πολύ επικοινωνιακό χαρακτηρα και προσωπικότητα που ζουν μόνοι για διαφόρους λόγους.. Πολύ ισοπεδωτική προσεγγιση.
Το να κάνεις φιλίες εξαρτάται και από το χαρακτήρα. Ένας εξωστρεφής εύκολα κοινωνικοποιείται, ενώ ένας εσωστρεφής δυσκολεύεται. Όταν από παιδική ηλικία κάποιος είναι κλειστός δεν μπορεί στα ξαφνικά μεγαλώνοντας να γίνει κοινωνικός. Περνώντας τα χρόνια και μεγαλώνοντας ο άνθρωπος ''βαραίνει'' και σοβαρεύει, γίνεται πιο δύσπιστος και επιλεκτικός και όσον αφορά επιλογές για παρέα και επιλογή συντρόφου αν είναι μόνος/μόνη και έχει πληγωθεί στο παρελθόν.
Επειδή μπορεί να είσαι ευχάριστος άνθρωπος, μπορεί να 'ναι πιο εύκολο στο να είσαι ευχάριστος στην παρέα. Αν δεν ταιριάζετε όμως και σε βασικά, λίγος χάβαλος κι ευγένεια δεν αρκούν. Επιπλέον, όσο περνάνε τα χρόνια οι άνθρωποι έχουν πιο σταθερές σχέσεις που κάπως συνδέονται και με το πλαίσιο των υποχρεώσεων τους. Φυσικά, αυτά που λες στέκουν ως ένα βαθμό και μαζί σου, αλλά θα πρέπει να διεκδικείς εσύ την παρέα των άλλων γιατί οι άνθρωποι σήμερα είναι και στην κοσμάρα τους οι πιο πολλοί, ίσως όταν έχεις φτάσει στο σημείο να είσαι μόνος ή να νιώθεις μόνος να είναι κι από μια φθορά αυτής της προσπάθειας να δημιουργείς και να συντηρείς σχέσεις που στην ουσία δεν μπορείς ν' αφήνεσαι να νιώθεις ευάλωτος. Υ.Γ. Οι ευχάριστοι άνθρωποι αρέσουν για παρέα, αλλά δεν είναι όλοι πρόθυμοι για νέους φίλους καλώς ή κακώς. Ούτε βάζουμε άτομα το ίδιο εύκολα στη ζωή μας, ούτε μας βάζουν οι άλλοι, εκτός κι αν είναι όλο αυτό επιδερμικό. Επίσης, αν δεν έχεις κοινό τόπο πέρα από κοινά σημεία επαφής με τους άλλους, δύσκολο να προκύψει κάτι. Εμένα μου είναι εύκολο να φερθώ κοινωνικά -πλέον- αλλά δυσκολεύομαι πολύ να προσπαθήσω να κάνω φίλους-ες γιατί οι σχέσεις απαιτούν ενέργεια. Μην το ξεχνάμε αυτό. Και με πολλές σχέσεις, δεν μπορείς να είσαι καλός και ποιοτικός με όλες, χρειάζεται και χρόνος. :)
''Δεν υπάρχει περίπτωση να είσαστε αστείοι, δημιουργικοί, συμπαθητικοί, θετικοί άνθρωποι και να σας απορρίπτει όλος ο κόσμος'':θα μου επιτρέψεις να σου πω ότι αυτά είναι κριτήρια φοιτητοπαρέας και όχι μεγαλυτέρων ανθρώπων, ούτε μεταξύ ανθρώπων διαφορετικής οικογενειακής κατάστασης. Από εκεί και πέρα,πολλά μπορεί να γράψει κανείς, πλην όμως υπάρχουν δύο ακόμη παράμετροι που αξίζουν μνείας για να σε θέλουν ως παρέα ή όχι-Το αν έχουν κάτι να ''κερδίσουν'' από σένα: αν εγώ ξέρω όλους τους πορτιέρηδες σε κλαμπ, ξέρεις πόσοι θα με θελήσουν για αυτό το λόγο;;;- Το αν έχουν κίνδυνο ώστε κάτι να ''χάσουν'' από σένα: αν είμαι όπως αναφέρεις παραπάνω, εμένα θα με βάλει ο Μήτσος στην παρέα του με κίνδυνο να του ''φάω'' τη Σούλα που ζαχαρώνει ένα χρόνο και αυτή του αντιστέκεται;
Εξομολόγηση γραμμένη από κάποιον/κάποια που δεν είναι μόνος/μόνη..Έτσι, εκ του ασφαλούς, μιλώ και εγώ...Επειδή εγώ μπορεί π.χ. να έχω δουλειά, 'πηγαίνω' σε έναν άνεργο και του αραδιάζω ένα σωρό κλισέ για να τον πείσω πόσο εύκολη είναι η εύρεση εργασίας, τονίζοντάς του πώς αν δε βρίσκει, φέρει ο ίδιος ευθύνη και μπλα μπλα μπλα...Χωρίς να με νοιάζει κιόλας ο αντίκτυπος των όσων πω, γιατί εγώ είμαι μια χαρά βολεμένος...Δυστυχώς, πολλοί λειτουργείτε κατ' αυτό το τρόπο...